Οι Γιάννης Μανωλιούδης, Τίτος Κουτεντάκης και Κώστας Κουλιεράκης, πρωταθλητές με την Κ-19 του ΠΑΟΚ μιλούν στη FORZA.
Mε καταγωγή από Ρέθυμνο, Τυμπάκι Ηρακλείου και Χανιά αντίστοιχα, άφησαν από μικροί τη μεγαλόνησο, τις οικογένειες και τους φίλους τους για να ζήσουν το όνειρο τους με τη φανέλα του Δικεφάλου.
Tα… ραντάρ της Ακαδημίας του ΠΑΟΚ έχουν καλύψει τα τελευταία χρόνια το σύνολο σχεδόν της επικράτειας και, βέβαια, η Κρήτη δεν θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εξαίρεση.
Με εξαίρεση, μάλιστα, το Λασίθι, όλοι οι νομοί της Κρήτης έχουν τον… εκπρόσωπό τους στη φετινή πρωταθλήτρια Κ-19 (πρωταθλητές και πέρσι με την Κ-17).
«Ήταν δύσκολο για μένα να φύγω από το Ρέθυμνο και να ζήσω μακριά από το οικογενειακό μου περιβάλλον και τους φίλους μου, όντας υποχρεωμένος ν΄ αντιμετωπίσω εντελώς νέες καταστάσεις. Όμως, υπερίσχυσε η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο, ήθελα να το ζήσω και, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω στην ακαδημία του ΠΑΟΚ, δεν την άφησα να φύγει» τονίζει ο Γιάννης Μανωλιούδης, που, όταν άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο, αγωνίζονταν ως «6άρι», αλλά πλέον διακρίνεται ως κεντρικός αμυντικός».
Και συνεχίζει: «Η πιο δυνατή μου στιγμή στον ΠΑΟΚ ήταν στον περσινό τελικό κυπέλλου με την Κ-17 στη Λαμία κόντρα στον Ολυμπιακό. Ηταν ένα συναρπαστικό παιχνίδι, με πολλά γκολ, που τελικά είχε κριθεί υπέρ μας στη διαδικασία των πέναλτι. Ηταν μια δύσκολη σεζόν, είχαμε σταματήσει να παίζουμε από το Μάρτιο και, ξαφνικά, έπρεπε να προετοιμαστούμε για έναν τελικό, δηλαδή το πιο σημαντικό ματς της χρονιάς.
Αλλά και η φετινή σεζόν ήταν δύσκολη. Σταματήσαμε στα τέλη Οκτωβρίου και, μετά, τα πάντα «πάγωσαν», χωρίς να ξέρει κανείς αν και πότε θα επιστρέφαμε ξανά σε δράση. Για εμάς τους παίκτες της Κ-19 αυτή η κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλή. Και το λέω αυτό γιατί είμαστε ένα βήμα πριν την είσοδο μας στο χώρο του ανδρικού ποδοσφαίρου και αυτό που κυρίως χρειαζόμαστε είναι να δίνουμε παιχνίδια, έτσι ώστε να μας κρίνουν οι υπεύθυνοι και να παίρνουν τις αποφάσεις για τη μελλοντική μας καριέρα.
«ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ»
Ο Κώστας Κουλιεράκης ταξίδεψε από τα Χανιά στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων. «Στην αρχή δυσκολεύτηκα κάπως να προσαρμοστώ, αλλά μάλλον γρήγορα μπόρεσα ν’ ακολουθήσω τους ρυθμούς στη νέα μου ζωή» θυμάται. Και προσθέτει: «Δεν θα έλεγα ότι ήταν μια δύσκολη αυτή η απόφαση για μένα. Ηθελα ν’ ακολουθήσω το όνειρο μου. Ο ΠΑΟΚ μου έδωσε την ευκαιρία, την οποία δεν μπορούσα ν’ αφήσω να πάει χαμένη. Μικρός αγωνιζόμουν ως κεντρικός χαφ και ως 8άρι είχα έρθει στον ΠΑΟΚ. Γρήγορα, όμως, έγινε η αλλαγή και πήγα πίσω, ως αριστερό στόπερ. Κι αυτό ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να μου έχει συμβεί. Φυσικά, έχω ακόμη αρκετές ατέλειες στο παιχνίδι μου. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνω είναι να γίνει πιο δυναμικός στο παιχνίδι μου».
Ο Χανιώτης παίκτης αναγνωρίζει ότι ήταν μια μεγάλη έκπληξη και για τον ίδιο, όταν αγωνίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο εκτός έδρας φιλικό παιχνίδι της πρώτης ομάδας κόντρα στον Παναθηναϊκό: «Δεν το περίμενα να συμβεί, ήταν μια σημαντική εμπειρία, όσο και μεγάλη τιμή να παίξω με την πρώτη ομάδα. Ηταν η πιο δυνατή στιγμή στη μέχρι τώρα παρουσία μου στον ΠΑΟΚ, μαζί, βέβαια, με τα πρωταθλήματα που κατακτήσαμε, πέρσι με την Κ-17 και φέτος με την Κ-19».
Και καταλήγει: «Η πανδημία μας έβαλε πολλά εμπόδια, όπως σε όλον τον κόσμο. Εμείς, βέβαια, ήμασταν από τους τυχερούς, αφού είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε τουλάχιστον προπονήσεις. Τελικά, νομίζω ότι όλη αυτή η περιπέτεια μας έβγαλε πιο δυνατούς».
ΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΕΔΑΦΟΣ
Ο Τίτος Κουτεντάκης αναγκάστηκε να λείψει από το μεγαλύτερο μέρος της καλοκαιρινής προετοιμασίας. «Στον περσινό τελικό πρωταθλήματος της Κ-17 εναντίον του Ολυμπιακού στη Λαμία έπαιζα σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα με τραυματισμό στη γάμπα. Το παιχνίδι ήταν συναρπαστικό και στο τέλος πήραμε τον τίτλο. Πρόλαβα την έναρξη του πρωταθλήματος, στα πρώτα ματς έπαιζα ως αλλαγή, μια και ο κ. Γκαρσία δεν με ήξερε καλά, αλλά στη συνέχεια μπήκα στην ενδεκάδα» θυμάται χαρακτηριστικά. Και προσθέτει: «Η φετινή σεζόν είχε τις γνωστές δυσκολίες λόγω κορονοϊού, αλλά όταν γυρίσαμε σε δράση αποδείξαμε την ετοιμότητά μας, μια και δεν είχαμε σταματήσει να προπονούμαστε. Και στο τέλος άξια αναδειχτήκαμε πρωταθλητές. Η θέση μου είναι αυτή του κεντρικού χαφ, να παίζω ως box to box. Αυτό που κυρίως θέλω να βελτιώσω είναι τα τελειώματά μου στην αντίπαλη περιοχή».
Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ
Κάθε χρόνος και τίτλος για την Κ-19. Υπάρχει… μυστικό; «Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει και να κατακτά σερί τίτλους είναι το ότι οι παίκτες λειτουργούν σαν να είναι μια μονάδα. Τόσο δεμένοι είναι μεταξύ τους. Βρίσκονται από μικροί μαζί και με την πάροδο των χρόνων συνηθίζουν να λειτουργούν σαν μια ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης» υπογραμμίζει ο Μανωλιούδης, που συμπληρώνει: «Εχω αλλάξει αρκετούς προπονητές στη διάρκεια της παρουσίας μου στα τμήματα υποδομής του ΠΑΟΚ. Κάθε προπονητής έχει τη δική του νοοτροπία και το δικό του τρόπο προσέγγισης στους παίκτες. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, όλοι οι προπονητές ακολουθούν το γενικό πλάνο, που έχει χαράξει η ομάδα».
Η γνώμη του Κουτεντάκη: «Είναι το μέταλλο του πρωταθλητή, που φροντίζουν να μεταδίδουν στους παίκτες οι προπονητές και τα στελέχη, όπως, βέβαια, και η αξία των παικτών. Υπάρχει μια συνέχεια ανάμεσα στις διαφορετικές ηλικιακές κατηγορίες και όλοι λειτουργούν σαν να είναι ‘ένα’».
Και ο Κουλιεράκης συμπληρώνει: «Στη διάρκεια της φετινής σεζόν έγιναν αρκετές αλλαγές στην ομάδα. Άλλαξε ο προπονητής, ακόμη και στο ρόστερ υπήρξαν διαφοροποιήσεις σε σχέση με το πώς είχε αρχίσει η σεζόν. Η πορεία μας, όμως, προς την κατάκτηση του τίτλου δεν επηρεάστηκε. Και οι πιο νεαροί παίκτες, που μπήκαν αργότερα στην ομάδα, απέδειξαν την καλή δουλειά, που γίνεται και στις πιο κάτω ηλικίες».
ΤΟ «ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ» ΤΗΣ Β΄ ΟΜΑΔΑΣ
Τι σκέφτονται οι τρεις παίκτες για το μέλλον; «Προσωπικά, θέλω να εξελιχτώ βήμα-βήμα. Και, βέβαια, το όνειρό μου είναι να παίξω στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ. Οσο για τη δεύτερη ομάδα που θα δημιουργηθεί, εννοείται ότι θα είναι ένα σκαλοπάτι για τους παίκτες, που τελειώνουν από την Κ-19, προς το ανδρικό ποδόσφαιρο. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα σ΄ αυτές τις κατηγορίες και είναι δύσκολη η απευθείας μετάβαση. Αν και όχι ακατόρθωτη, όπως έχουν δείξει τα παραδείγματα στην ομάδα μας» σημείωσε ο Κουλιεράκης.
«Για το μέλλον μου; Κανείς δεν ξέρει. Αυτό που έχω μάθει είναι ότι όποιος δουλεύει και έχει υπομονή και επιμονή σ’ αυτό που κάνει, στο τέλος ανταμείβεται» ανέφερε ο Μανωλιούδης.
Οσο για τον Κουτεντάκη; «Από μικρός αγωνίζομαι μόνο με ασπρόμαυρα: Τυμπάκι, ΟΦΗ, ΠΑΟΚ. Ονειρο μου να παίξω στην πρώτη ομάδα και ακόμη πιο «τρελό» όνειρο, στη Γιουβέντους. Φέτος έδωσα και πανελλήνιες εξετάσεις με στόχο να περάσω σε ΤΕΦΑΑ. Φυσικά και οι β΄ ομάδες θα βοηθήσουν τους παίκτες, για τους οποίους φθάνει κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου να αποχωρήσουν από τις υποδομές και να αναζητήσουν το βήμα προς το ανδρικό ποδόσφαιρο. Παίζοντας στον ΠΑΟΚ Β΄ θα είσαι πιο κοντά πλέον στην πρώτη ομάδα, ανά πάσα στιγμή πρέπει να είσαι έτοιμος για την ευκαιρία, που τυχόν θα προκύψει».
