Συζητώντας το καλοκαίρι με έναν scout μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδα, με επίκεντρο τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη, μου επεσήμανε δύο red flags, δύο αποτρεπτικούς παράγοντες, που τον έκαναν να δώσει αρνητικό report στον σύλλογο του.
Το πρώτο ήταν το πολύ χαμηλό ποσοστό στις κερδισμένες εναέριες μάχες που είχε: «παράξενο πολύ για το ύψος, το άλμα και την δύναμη του», μου έλεγε. Το δεύτερο ήταν πως δεν τον είχε δει σε ρόλο αφεντικού της άμυνας του.
Όλες τις σημαντικές αποφάσεις στην άμυνα, τις έπαιρνε πέρσι ο Ίνγκασον. Αυτός ήταν ο ιθύνων νους και ο Κουλιεράκης ήταν το εκτελεστικό όργανο. Αυτός έπαιρνε το μικρό βάθος και ο «μικρός» ήταν αυτός που έβγαινε για τις πρώτες μπάλες.
Μόλις στην δεύτερη επαγγελματική του χρονιά, ο «Κούλιε» έχει βελτιώσει τα πάντα σε εκπληκτικό βαθμό. Αντί να τον βοηθήσει ο πολύπειρος Έκονγκ να ανεβάσει το επίπεδο του, είναι εκείνος που βοηθάει έναν τύπο που έχει παίξει Premier League και Serie A να προσαρμοστεί, να βρει πατήματα, αυτός διορθώνει τα λάθη του!
Ήδη μετράει δύο γκολ στην σεζόν, αμφότερα με σωστές τοποθετήσεις και δυνατές κεφαλιές, που θεωρητικά ήταν το αδύνατο του σημείο.
Εξακολουθεί να είναι σίγουρος στο build-up, σωστός στις τοποθετήσεις του, τα μαρκαρίσματα του, σοβαρός, σίγουρος, σταθερός. Και με δύο πολύ σοβαρές εμφανίσεις, μπαίνοντας ως αλλαγή σε πολύ συνθήκες, στις εκτός έδρας αναμετρήσεις με Γαλλία και Ολλανδία. Φτου, φτου, σκόρδα…
