Ο καταγγελτικός λόγος, οι φωνές, οι κραυγές, οι διαμαρτυρίες, η αποδόμηση είναι ό,τι πιο βολικό. Πουλάει. Και είναι και εύκολη.
Είσαι μέσα σε τρεις διοργανώσεις; Ναι, αλλά γιατί δεν έχεις τρεις ισάξιες ενδεκάδες;
Θυσιάζεις κάποια διοργάνωση, για να εστιάσεις στις υπόλοιπες; Μικραίνεις τον ΠΑΟΚ.
Κάνεις rotation; Είσαι άσχετος, που δεν κατεβάζεις σε κάθε παιχνίδι την καλύτερη ενδεκάδα.
Δεν κάνεις rotation; Είσαι επικίνδυνος, ρισκάρεις με την υγεία των παικτών, θα «κάψεις» την ομάδα.
Προσπαθείς να χτίσεις χημεία, με σταθερούς ρόλους; Έχεις εμμονές και κολλήματα.
Ανακατεύεις την τράπουλα, προσπαθώντας να αιφνιδιάσεις; Τα πειράματα απαγορεύονται στον ΠΑΟΚ, μάθε σε ποια ομάδα δουλεύεις.
Φτάνεις αήττητος στους «16» του Conference League; Σιγά, παίξε και κανένα τελικό…
Είσαι η μόνη ομάδα στην Ευρώπη που έφτασε φέτος τα 100 γκολ μαζί με την Φενέρ; Ναι, αλλά γιατί δεν έχεις έναν σέντερ-φορ να τα παστελώνει; Που πας με Μπράντον και Σαμάτα;
Κάνεις λίγες και στοχευμένες μεταγραφές, αφού έχεις χτίσει ένα συμπαγές γκρουπ; Δεν έχεις φιλοδοξία και κρατάς τον πήχη χαμηλά.
Βγάζεις συνεχώς παίκτες από τις ακαδημίες; Ναι, αλλά με τους μικρούς δεν μπορείς να πάρεις τίτλους.
Βάζεις τους πιο έμπειρους; Ναι, αλλά γιατί δεν παίζουν οι μικροί;
Βάζεις τον Μουργκ; Ποιος Μουργκ;
Τελειώνει το συμβόλαιο του Μουργκ; Γιατί αργείς να ανανεώσεις τον Μουργκ;
Ανανεώνεις τον Μουργκ; Με τον Μουργκ δεν πας πουθενά…
Η δημοκρατία είναι υπέροχη, διότι επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση σκέψεων, ιδεών, προβληματισμών, όμως ακόμα πιο ωραία είναι το μέτρο και η κοινή λογική. Κι αυτή λέει, πως αυτοί που ξέρουν καλύτερα είναι οι ειδικοί. Αυτοί που ζουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό την ομάδα. Αυτοί που έχουν σπουδάσει το αντικείμενο.
Αυτοί που έχουν αφιερώσει όλη τους την ζωή στην μπάλα. Αυτοί που παίρνουν αποφάσεις όχι εμπειρικά με το ένστικτο, αλλά με άπειρα επιστημονικά δεδομένα που συλλέγουν από αναρίθμητες πλέον πηγές και στα οποία δεν έχει πρόσβαση κανείς άλλος.
Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε εν έτη 2024, για ποιο λόγο ο Λουτσέσκου έκανε ριζικό rotation την περασμένη Τετάρτη, σε ένα παιχνίδι «βιδωμένο» ανάμεσα σε δύο κολλητά ντέρμπι Κυριακή με Κυριακή απέναντι σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Ούτε να αμφιβάλλουμε για αυτό, ούτε να αμφισβητούμε την αναγκαιότητα και την χρησιμότητά του.
Το έκανε γιατί έτσι επιβάλλεται. Όχι, προπονητικά. Ιατρικά!
Αν δεν το έκανε, θα ήταν ο συντομότερος τρόπος για να ρισκάρει μυϊκά προβλήματα, να κάψει τους βασικούς του παίκτες από νωρίς, αλλά να κάψει και τους «αναπληρωματικούς», που θα ένιωθαν πια άχρηστοι, περιττοί, σκουριασμένοι. Δεν βρισκόμαστε στο 1970, αλλά στο 2024, όπου τα σώματα των αθλητών θέλουν κοντά στις 48 ώρες να αποθεραπευτούν, μετά από έναν αγώνα υψηλής έντασης, έχουμε πια επιστημονικά δεδομένα που λένε ότι στο υψηλό επαγγελματικό επίπεδο είναι απαγορευτική η καταπόνηση με τρία 90λεπτα σε 7 ημέρες. Απαγορευτική.
Ένα προπονητής δεν βγάζει ενδεκάδες σκεπτόμενος μόνο την τακτική, αλλά με πολύπλοκα αλγοριθμικά μοντέλα που υποδεικνύουν πόσα λεπτά πρέπει να παίζει κάποιος για να μην καταρρεύσει και να μείνει σε φόρμα.
Κάθε ενδεκάδα, κάθε αλλαγή, κάθε λεπτό συμμετοχής, δεν αφορά μόνο ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, κάθε κίνηση «βλέπει» στην πραγματικότητα, δύο, τρία, πέντε, δέκα παιχνίδια μπροστά!
Το σημαντικό είναι να μπορείς να αντιληφθείς τον κόσμο γύρω σου. Τις συνθήκες. Και αναλόγως με αυτές να μπορείς να ζυγίσεις την πραγματικότητα.
Και η αλήθεια είναι ότι με τις υπάρχουσες παγιωμένες κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές, παραγοντικές συνθήκες που υπάρχουν στην συγκεκριμένη χώρα, αυτό που κάνει ο ΠΑΟΚ, ειδικά φέτος, μοιάζει με θαύμα. Το rotation, ο Σαμάτα, ο Μουργκ, ο Λουτσέσκου είναι το δέντρο και όχι το δάσος…
