Οι εποχές, που ο φίλαθλος κόσμος (όχι μόνο του ΠΑΟΚ, αλλά κι άλλων ομάδων) έτρεχε κατά χιλιάδες στα αεροδρόμια για να υποδεχθεί τους νεομεταγραφέντες σαν ποδοσφαιρικούς (ή και μπασκετικούς) «Μεσσίες», μάλλον έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Κι η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά, που ΠΑΟΚτσήδες βρέθηκαν μαζικά στο «Μακεδονία» για χάρη ενός νέου αποκτήματος.
Ουσιαστικά, από το καλοκαίρι του 2009 (υποδοχή Γκαρσία και Μουσλίμοβιτς) έχουν να συγκεντρωθούν στο αεροδρόμιο για χάρη ενός ποδοσφαιριστή, που ετοιμάζονταν να ντυθεί στα ασπρόμαυρα. Βέβαια, θα μπορούσε να συμβεί και το 2015, όταν ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ είχε έρθει σε συμφωνία με τον ΠΑΟΚ, μόνο που το σκηνικό της υποδοχής στον Βούλγαρο επιθετικό είχε μεταφερθεί στο γήπεδο της Τούμπας, μια κι ο φημισμένος ποδοσφαιριστής με τη διεθνή καριέρα-ειδικά στα γήπεδα της Αγγλίας-είχε φθάσει στη Θεσσαλονίκη οδικώς από τη χώρα του…
Κατά κανόνα ξένοι ήταν οι παίκτες, που αποτελούσαν τον πόλο έλξης, υπήρξαν, ωστόσο, κι οι εξαιρέσεις με Ελληνες ποδοσφαιριστές. Μία από εκείνες ήταν στα τέλη Μαΐου του 1996, με πρωταγωνιστή τον Ζήση Βρύζα. Στα 23 του χρόνια, μετρούσε ήδη πέντε χρόνια θητείας στη μεγάλη κατηγορία με την Ξάνθη, αλλά και δύο χρόνια (με δεκατρείς συμμετοχές) ως εν ενεργεία διεθνής με την εθνική ανδρών. Όπως ήταν λογικό, τον διεκδικούσαν κι άλλες ομάδες, αλλά η προσφορά του ΠΑΟΚ κρίθηκε από τον Χρήστο Πανόπουλο, μεγαλομέτοχο της θρακικής ομάδας, ως η πλέον συμφέρουσα (η σχετική συμφωνία με τον ομόλογό του του ΠΑΟΚ, Γιώργο Μπατατούδη, είχε κλείσει στην Αθήνα). «Τρελάθηκα με το λαό του ΠΑΟΚ. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μπορούν να γίνουν τέτοια πράγματα για έναν ποδοσφαιριστή» ήταν τα πρώτα λόγια του Βρύζα, που είχε τύχει αποθεωτικής υποδοχής στο αεροδρόμιο και, λίγο αργότερα και στο γήπεδο της Τούμπας.
ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ
Στις 9 Ιουλίου 1990 είχε προγραμματιστεί η πρώτη συγκέντρωση των παικτών του Ρομπ Γιάκομπς για τη νέα σεζόν, ωστόσο, στην Τούμπα δεν είχαν βρεθεί περισσότεροι από χίλιοι φίλαθλοι.
Πιο πολλοί ήταν εκείνοι, που προτίμησαν –σχεδόν την ίδια ώρα-να βρεθούν στην υποδοχή του Χοσάμ Χασάν στο αεροδρόμιο. Σχεδόν τρεις χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες είχαν επιφυλάξει αποθεωτικό καλωσόρισμα στον διεθνή Αιγύπτιο ποδοσφαιριστή, που έδειχνε να τα είχε χαμένα με τις επευφημίες στο πρόσωπο του.
ΛΑΤΡΕΙΑ ΓΙΑ ΒΑΛΕΝΤΣΙΑ
Αντικείμενο λατρείας είχε αποτελέσει, κατά την άφιξη του στο αεροδρόμιο Μακεδονία τον Ιανουάριο του 1999 κι ο Αντόλφο Βαλέντσια. Κι ας αποτελούσε κοινό μυστικό ότι ο Κολομβιανός επιθετικός δεν βρίσκονταν σε πλήρη αγωνιστική ετοιμότητα (κάθε άλλο). Ο Νίκος Βεζυρτζής, πρόεδρος τότε της ΠΑΕ, επέμεινε για την απόκτηση του, παρακάμπτοντας τις αντιρρήσεις του Άγγελου Αναστασιάδη. Κι εκείνη η διαφωνία τους υπήρξε μια από τις βασικές αιτίες για την πρόωρη λύση της συνεργασίας της διοίκησης με τον έμπειρο προπονητή. Ο Βαλέντσια μπήκε σε δράση μόλις στις αρχές Μαρτίου, δείχνοντας σημάδια από την κλάση του στο πρώτο μισό της σεζόν που ακολούθησε (8 γκολ σε 19 ματς).
ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΚΑΜΠΣ
Στην «καρδιά» του καλοκαιριού (24 Ιουλίου) του 2000 αρκετές εκατοντάδες ΠΑΟΚτσήδων έτρεξαν στο αεροδρόμιο για να καλωσορίσουν τον Αργεντινό μεσοεπιθετικό Πατρίτσιο Καμπς (φωτ.), ο οποίος στα 28 του χρόνια έπαιρνε την απόφαση ν’ αγωνιστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του σε ομάδα της Ευρώπης. Την αμέσως επόμενη ημέρα παρουσιάζονταν επίσημα από τον ΠΑΟΚ μαζί με τον Αγγελο Κορωνιό, που είχε μόλις αποκτηθεί από την ομάδα μπάσκετ του Δικεφάλου.
Αναντικατάστατος στα σχέδια του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο Καμπς μνημονεύεται κυρίως για τα δύο γκολ που σημείωσε στη ρεβάνς με την Ουντινέζε. Τον Ιανουάριο του 2001 λύθηκε η συνεργασία μαζί του εξαιτίας της οικονομικής ασυνέπειας της διοίκησης του Μπατατούδη στο πρόσωπο του, αλλά και προς τη Βελέζ, στην οποία επέστρεψε για να συνεχίσει την καριέρα του.
ΤΡΕΛΑ ΓΙΑ ΓΚΑΡΣΙΑ
Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Ιουλίου 2008, όταν ο Πάμπλο Γκαρσία πατούσε για πρώτη φορά τα πόδια του στη Θεσσαλονίκη. O Ουρουγουανός, που προέρχονταν από τη σεζόν παρουσίας του στη Μούρθια-δανεικός από τη Ρεάλ Μαδρίτης-οπωσδήποτε δεν περίμενε να τύχει μιας «τρελής» υποδοχής, που του είχαν επιφυλάξει πολλοί οπαδοί του Δικεφάλου.
ΘΕΡΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΟΝ ΜΑΓΚΝΤΙ
Για το βασικό στάδιο προετοιμασίας το καλοκαίρι του 1989 είχε επιλεγεί αθλητικό κέντρο στο Λεπένσκι της Σερβίας, όπου εκείνες τις ημέρες προετοιμάζονταν κι η αιγυπτιακή ομάδα της Ζάμαλεκ.
Την προσοχή των ανθρώπων του ΠΑΟΚ δεν άργησε να τραβήξει ο Τολμπά Μαγκντί, ο οποίος ξεχώριζε για την υψηλή του τεχνική κατάρτιση. Οι Γιώργος Σκαρτάδος και Γιώργος Μητσιμπόνας ανέλαβαν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στον Θωμά Βουλινό, προκειμένου να τον πληροφορήσουν για το σπάνιο ταλέντο του Αιγύπτιου και να τον κινητοποιήσουν προς την κατεύθυνση απόκτησής του. Οντως οι διαδικασίες έτρεξαν γρήγορα, η Ζάμαλεκ αποζημιώθηκε με 100 χιλ. δολάρια, ο Μαγκντί με άλλα 40 χιλ. δολάρια κι έτσι ο Αιγύπτιος μεσοεπιθετικός έγινε ο πρώτος Αφρικανός παίκτης στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
Τα νέα έφθασαν γρήγορα στη Θεσσαλονίκη κι όλοι πλέον ανυπομονούσαν για την πρώτη εμφάνιση του Μαγκντί στην Τούμπα, έστω και σε φιλικό παιχνίδι. Πρώτα, βέβαια, τον είχαν καλωσορίσει με θέρμη στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» και λίγες ημέρες αργότερα σχεδόν 25 χιλιάδες κόσμου (21.767 εισιτήρια) συγκεντρώθηκαν στις εξέδρες της Τούμπας για να τον παρακολουθήσουν αγωνιζόμενο στο ματς προετοιμασίας με τον Αρη, στις αρχές Αυγούστου του 1989. Το –ανεπίσημο έστω-ντεμπούτο του με τον Δικέφαλο ήταν και το ιδανικό, αφού συνδύασε την καλή του εμφάνιση με ένα θεαματικό γκολ (διαμόρφωσε το τελικό 2-0, ενώ το σκορ είχε ανοίξει ο Μήτογλου).
ΤΟΝ «ΕΠΝΙΞΑΝ» ΣΤΙΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥΣ
Δέκα συμμετοχές και δύο γκολ με την Αταλάντα είχε ο Ζλάταν Μουσλίμοβιτς την σεζόν 2007-08, μια χρονιά, δηλαδή, πριν γίνει κάτοικος Τούμπας. Στις 22 Ιουλίου 2008 ο ΠΑΟΚ έρχονταν σε συμφωνία με την ιταλική ομάδα και τρεις ημέρες μετά ο Βόσνιος φορ έβαζε την υπογραφή του σε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας με τον ΠΑΟΚ, αφού νωρίτερα είχε πάρει μια πρώτη… γεύση από το φίλαθλο κόσμο του ΠΑΟΚ στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Ο Μουσλίμοβιτς είχε συμπληρώσει μια δεκαετίας παρουσίας στην Ιταλία, αφού πριν κλείσει τα δεκαοχτώ του χρόνια είχε ενταχθεί –τον Ιανουάριο του 1999-στην ομάδα νέων της Ουντινέζε (συνολικά 66 συμμετοχές και εννέα γκολ στο Καμπιονάτο).
ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΡΑΝΤ…
Τον Απρίλιο του 1980 ο Γκιούλα Λόραντ (είχε οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1976) επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη για να διαδεχτεί τον Εγκον Πίχατσεκ στον πάγκο του Δικεφάλου. Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε στο αεροδρόμιο από τρεις χιλιάδες φιλάθλους δεν είχε προηγούμενο για κανέναν άλλο προπονητή, με τον κόσμο να τον συνοδεύει μέχρι το ξενοδοχείο, στο οποίο είχε καταλύσει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (ο Λόραντ αναγκάστηκε να βγει στο μπαλκόνι του δωματίου του για να χαιρετήσει ξανά το συγκεντρωμένο πλήθος!).
… ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΑΛΑΚΤΕΡΟ
Το καλοκαίρι του 1993 η υπόθεση μεταγραφής του Νάσου Γαλακτερού από την ΑΕΚ στον ΠΑΟΚ είχε σχεδόν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των οπαδών του ΠΑΟΚ. Τελικά, παραμονές των εγκαινίων της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης από τον πρωθυπουργό Κώστα Μητσοτάκη, η ολομέλεια του ΑΣΕΑΔ δικαίωνε τον ΠΑΟΚ, καταχωρώντας οριστικά τον Γαλακτερό στη δύναμη του (ο παίκτης γνώρισε αποθεωτική υποδοχή στο αεροδρόμιο μια ημέρα πριν την άφιξη Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη). Ο τότε υφυπουργός αθλητισμού, πάντως, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, διαβεβαίωνε ότι ο χρόνος έκδοσης της απόφασης του ΑΣΕΑΔ δεν είχε να κάνει σε τίποτα με τα εγκαίνια της ΔΕΘ.
Ένα χρόνο νωρίτερα, ένας άλλος μπασκετμπολίστας, ο Αλεξάντερ Βολκόφ, είχε προσελκύσει εκατοντάδες ΠΑΟΚτσήδες στο αεροδρόμιο, ωστόσο η συμφωνία της ομάδας του Δικεφάλου με τον Ουκρανό δεν είχε ολοκληρωθεί.
ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ
Τον Ιούλιο του 2005 ο Θόδωρος Ζαγοράκης προχωρούσε στη λύση του συμβολαίου του με την Μπολόνια, έστω κι αν είχε προηγηθεί μια γεμάτη σεζόν στο Καμπιονάτο. Δύο ημέρες μετά, είδε τέσσερις χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες να τον υποδέχονται στη Θεσσαλονίκη και στην επιστροφή του στους «ασπρόμαυρους» μετά από επτάμισι χρόνια. Ο Ζαγοράκης θα έπαιζε για άλλη μια διετία στο Δικέφαλο, μέχρι που τον Ιούνιο του 2007 ανέλαβε τα ηνία της διοίκησης της ΠΑΕ, οδηγώντας τον ΠΑΟΚ σε μια νέα εποχή.
