Κάτοικος Ολλανδίας για τα επόμενα δυόμισι χρόνια θα είναι ο Αβεντίς Αβεντισιάν, ο οποίος αποχαιρέτησε τον ΠΑΟΚ μετά από δεκατρία χρόνια θητείας στα τμήματα υποδομών.
Ο μέχρι πρότινος αρχηγός της Κ-19 του Δικεφάλου διανύει τις πρώτες ημέρες του στο Ντεβέντερ της Ολλανδίας, όπου εδρεύει η Γκόου Αχέντ Ινγκλς (η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στο Απελντόορν, όπου η πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ έκανε το βασικό στάδιο προετοιμασίας της το περασμένο καλοκαίρι). Στην Ολλανδία έχουν αυτήν την εποχή λοκντάουν εξαιτίας της πανδημίας, ο Αβεντισιάν μένει μόνος του σε ξενοδοχείο (οι γονείς του παραμένουν στη Θεσσαλονίκη), αλλά όλα αυτά καθόλου δεν μειώνουν τον ενθουσιασμό του για τη νέα σελίδα, που άνοιξε στην καριέρα του.
«Θα μου πάρει λίγο καιρό να συνειδητοποιήσω ότι πλέον δεν ανήκω στον ΠΑΟΚ. Δεκατρία χρόνια ήταν αυτά. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Τη μία ημέρα είσαι εδώ και την άλλη μπορεί να βρεθείς στην άλλη άκρη του κόσμου» υπογραμμίζει στη FORZA, προσθέτοντας: «Δεν το κρύβω ότι από μικρός ονειρευόμουν να παίξω σε ομάδα του εξωτερικού. Και τώρα που αυτό έγινε πραγματικότητα, είναι πολύ χαρούμενος. Το ότι θα ζήσω μόνος μου για πρώτη φορά είναι μεγάλο βήμα, όσο και δύσκολο για τους γονείς μου –και ειδικά για τη μητέρα μου– αφού είμαι μοναχοπαίδι. Αλλά θέλω να πετύχω και ο πατέρας και η μητέρα μου είναι πολύ περήφανοι που αναλαμβάνω αυτήν την πρόκληση».
Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον της ολλανδικής ομάδας για σένα;
«Οι άνθρωποί της με παρακολουθήσαν από την περσινή σεζόν. Είχαν κάνει τότε την πρώτη προσέγγιση, χωρίς να υπάρξει κάποια συνέχεια. Φέτος επανήλθαν και, πιο συγκεκριμένα, μετά τα ευρωπαϊκά παιχνίδια της Κ-19 του ΠΑΟΚ με τη Ζίλινα».
Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις σου από το νέο περιβάλλον;
«Είχα πρωτοέρθει τον περασμένο Νοέμβριο, όταν και δοκιμάστηκα για δύο εβδομάδες. Είχα δώσει τον καλύτερο μου εαυτό, προκειμένου να κερδίσω μια θέση στην ομάδα. Είχα και άγχος, όμως, για το τι τελικά θα συνέβαινε. Το καλό για μένα ήταν ότι όλοι με έκαναν να νιώσω πολύ οικεία, σαν να ήμουν ήδη μέλος της ομάδας. Την πρώτη εβδομάδα ένιωσα αμέσως ευπρόσδεκτος, τη δεύτερη ήταν σαν στο σπίτι μου. Αλλά και τώρα, που έχω ενταχθεί κανονικά, νιώθω τη φιλοξενία τους και το πώς προσπαθούν για την πιο γρήγορη προσαρμογή μου. Δεν είμαι, όμως, ο μοναδικός Έλληνας παίκτης της Γκόου Αχέντ Ινγκλς, αφού εδώ παίζει, από τον προηγούμενο Ιανουάριο, ο Γιάννης Μπότος (σ. σ. δανεικός από την ΑΕΚ). Όπως και να το κάνουμε, είναι διαφορετικό να έχεις κι έναν συμπαίκτη, με τον οποίο μιλάς την ίδια γλώσσα, να έχεις την ίδια νοοτροπία».
Ποιοι είναι οι στόχοι της νέας σου ομάδας, που πέρσι προβιβάστηκε στην Α΄ κατηγορία;
«Πρώτος και βασικός στόχος είναι η παραμονή στην κατηγορία. Όλα τα ματς, αρχής γενομένης από το παιχνίδι του ερχόμενου Σαββάτου με τη Βααλβάικ, θα είναι πολύ σημαντικά. Εχουμε δύσκολο πρόγραμμα, αλλά μπορούμε να τα καταφέρουμε και να παραμείνουμε στην κατηγορία».
Εχεις καταλήξει με ποια εθνική ομάδα, Ελλάδα ή Αρμενία, θα έχεις δικαίωμα ν’ αγωνίζεσαι τα επόμενα χρόνια;
«Όχι ακόμη. Αλλά φθάνει η ώρα, που πρέπει να το αποφασίσω. Και θα είναι μια σημαντική απόφαση, γιατί δεν θα μπορεί ν’ αλλάξει στο μέλλον».
Τι θα έχεις κυρίως να θυμάσαι από την πολύχρονη παρουσία σου στα τμήματα υποδομών του ΠΑΟΚ;
«Θα θυμάμαι τα πάντα από τον ΠΑΟΚ. Εζησα τρομερές στιγμές, βίωσα αξέχαστες εμπειρίες. Πέρασα και δυσκολίες, οι οποίες, όμως, με έκαναν να νιώσω πιο δυνατός και να τολμήσω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου».
Φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από κάποια χρόνια να φορά και πάλι τη φανέλα του ΠΑΟΚ;
«Φυσικά, γιατί όχι; Για αυτό και στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά μου (σ. σ. μεταξύ άλλων, ευχαρίστησε τους συμπαίκτες του, τους προπονητές του και όλα τα μέλη της ομάδας, με τα οποία συνεργάστηκε) δεν είπα «αντίο», αλλά «στο επανιδείν»!
