Είχαμε μία κουβέντα τις προάλλες με τον κουμπάρο τον Τζορμπατζόγλου, για το τι θα σημαίνει πετυχημένη χρονιά για τον ΠΑΟΚ φέτος. Η δική μου άποψη είναι λίγο αντιεμπορική, γιατί θεωρώ απλά πως ήδη ο ΠΑΟΚ έχει πετύχει. Πλέον, αναζητά την υπέρβαση.
Τι εννοώ πως έχει πετύχει; Εγώ σκέφτομαι ως λάτρης της συνέχειας. Και πιάνω την χρονιά από την αρχή, εκεί όπου το ρόστερ του καλοκαιριού έπρεπε να πετύχει για να μπορέσει το κλαμπ να κάνει τις απαραίτητες προσθήκες έτσι ώστε να είναι όντως ανταγωνιστικό.
Η επιτυχία του καλοκαιριού κάλυψε και το μεγαλύτερο ποσοστό των αναγκών, χωρίς εννοείται να πετύχει το απόλυτο. Όμως πλέον, το καλοκαίρι που έρχεται δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που έφυγε. Δηλαδή η ομάδα για να γίνει καλύτερη, έχει να ξεπεράσει επιλογές τύπου Εκόνγκ – Σαμάτα και να επενδύσει σε μία αξιόπιστη περίπτωση χαφ δίπλα στον Μεϊτέ ο οποίος εικάζω πως θα αγοραστεί.
Ο ΠΑΟΚ έστησε ανταγωνιστικό ρόστερ και σήμερα θα ήταν μέσα σε όλες τις διοργανώσεις αν οι πλανήτες δεν αποφάσιζαν το αντίθετο εκείνο το απόγευμα στη Λεωφόρο. Και για μία ελληνική ομάδα, μόνο εύκολο δεν είναι αυτό.
Η ομάδα λοιπόν στη φάση που είμαστε, είναι στους 8 του Κόνφερενς, είναι 2η στο πρωτάθλημα, αποκλείστηκε αδίκως από τον τελικό του κυπέλλου και η ζωή της το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι πολύ καλύτερη από το περυσινό.
Παράλληλα, επειδή σε μία ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία η βάση είναι οικονομική, δημιούργησε υπεραξίες στα περιουσιακά του στοιχεία. Πλέον ο Κουλιεράκης πιάνει στην αγορά πάνω από 12-13 εκατ. ευρώ, ο Κωνσταντέλιας δεν συνοδεύεται με ερωτηματικά τύπου – έχει ή δεν έχει το γκολ – ο Κοτάρσκι έχει μειώσει σε σχεδόν απόλυτο βαθμό τα λάθη της πρώτης του χρονιάς. Δειλά – δειλά μπαίνει και ο Τζίμας.
Το τι θα πετύχει από εδώ και στο εξής η ομάδα, δεν το γνωρίζω. Όμως για μένα είτε δεν πάρει πρωτάθλημα και αποκλειστεί από την Μπριζ, είτε φτάσει στο τέρμα και στα δύο, η χρονιά είναι πετυχημένη.
Προφανώς το κοινό θέλει τίτλους και διακρίσεις, ονειρεύεται ευρωπαϊκούς τελικούς, θέλει να βγει νικητής η ομάδα στην τεράστια μάχη που δίνεται εντός συνόρων. Και ποιος δεν το θέλει.
Αυτό που με απασχολεί εμένα κυρίως, είναι το να μην αδικείται η προσπάθεια και να αντιλαμβανόμαστε βασικά πράγματα. Όπως π.χ. πως ο εγχώριος ανταγωνισμός βρισκόταν πιο μπροστά από εμάς το περασμένο καλοκαίρι και πλέον δεν βρίσκεται.
