Την περασμένη εβδομάδα ψηφίστηκε το νέο νομοσχέδιο για την… αθλητική βία, που θα λύσει τα προβλήματα που δεν έλυσε το προηγούμενο του Αυγενάκη.
Φυσικά, παρότι οι προθέσεις του υπουργού Βρούτση φαίνονται καλές, ούτε αυτό θα τα λύσει, γιατί είναι προφανές ότι η βία (που δεν εκδηλώνεται στα γήπεδα, αλλά στους δρόμους), δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ονομαστικά εισιτήρια (που υπάρχουν), ούτε με έλεγχο ταυτοπροσωπίας στην είσοδο (παγκόσμια πρωτοτυπία!), ούτε με κάμερες για τις κάμερες, ούτε με ποινές στις ομάδες από έναν κρατικό φορέα.
Η βία (από την ώρα που εκδηλώνεται, και δε μιλάμε για πρόληψη) αντιμετωπίζεται με ΤΙΜΩΡΙΑ. Όταν εντοπίζονται οι ένοχοι κάθε παραβατικής ενέργειας και τιμωρούνται, θα αντιμετωπιστεί η βία.
Μέχρι τότε θα κυνηγάμε την ουρά μας και θα φέρνουμε το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο και δε θα θέλουμε να παραδεχτούμε ότι το λίπασμα για τη βία είναι η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ.
