Η FORZA επιχειρεί να καταγράψει κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στην πολύχρονη διαδρομή του εκλιπόντος Πέτρου Καλαφάτη στον «ασπρόμαυρο» σύλλογο.
Γεννημένος στις 8 Αυγούστου 1933, δίδυμος αδελφός του Θανάση (πατέρας του Σταύρου Καλαφάτη, νυν υφυπουργού Εσωτερικών, αρμόδιου για θέματα Μακεδονίας-Θράκης), ο Πέτρος Καλαφάτης ήταν ενεργό μέλος της ομάδας του ΠΑΟΚ ήδη από τη δεκαετία του 1960.
Διετέλεσε για πολλά χρόνια παράγοντας, γενικός αρχηγός και, φυσικά, πρόεδρος, αξίωμα με το οποίο πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1985, καθώς και των δύο κυπέλλων του 2001 και του 2003.
Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τις προσπάθειες, που είχε κάνει (μαζί με τον Λάζαρο Τσώμο, αμφότεροι μέλη της τότε διοίκησης) τον Οκτώβριο του 1974, να μεταπείσει (δίχως επιτυχία) τον Λες Σάνον από την απόφαση παραίτησης του τελευταίου από την τεχνική ηγεσία.
Τo Mάρτιο του 1976, ο ΠΑΟΚ περνά νικητής από τη Ριζούπολη με 1-0 επί του Απόλλωνα στο δρόμο για την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος. Στα τελευταία λεπτά ο Γκιούλα Λόραντ είδε τους Πέτρο Καλαφάτη (γενικός αρχηγός) και Χρόνη Πετρίδη (έφορος) να τον παρακινούν να κάνει αλλαγές, προκειμένου η ομάδα τους να κερδίσει χρόνο. Ο Ούγγρος δεν έκανε την παραμικρή κίνηση κι ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε τον αγώνα με την αρχική ενδεκάδα παικτών. Ξαφνικά είχε ανοίξει θέμα προπονητή, ο Λόραντ απουσίασε, τρεις ημέρες αργότερα, από το νοκ άουτ εκτός έδρας ματς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό (αποκλεισμός με 6-5 στα πέναλτι), μέχρι η διοίκηση να τον καλέσει να επιστρέψει στα καθήκοντα και να συνεχίσει τη συνεργασία του με τους Καλαφάτη και Πετρίδη, διαβεβαιώνοντας τον ότι «στο μέλλον θα αποφευχθούν παρεμβάσεις στο έργο του».
Το καλοκαίρι του 1979 το ελληνικό ποδόσφαιρο περνούσε στα χρόνια του επαγγελματισμού και οι ομάδες μετατρέπονταν σε ΠΑΕ. Ο Καλαφάτης ήταν ο πρώτος, που διέθεσε ένα μεγάλο ποσό για μετοχές (απέκτησε συνολικά 200, καταβάλλοντας ένα εκ. δραχμές). «Ηρθε η ώρα να μάθει ο κόσμος ποιοι είναι αυτοί που αγαπούν τον ΠΑΟΚ, ποιοι θέλουν και μπορούν να διοικήσουν την ομάδα. Ποιοι είναι αυτοί που διαθέτουν χρήματα, κι όχι πενταροδεκάρες. Αυτοί που βγαίνουν μπροστά είναι και οι αρχηγοί της προσπάθειας» ήταν μερικές από τις δηλώσεις του. Είχε συνταχθεί με την παράταξη του Λάκη Αλεξόπουλου (μαζί τους κι οι Βασίλης Σεργιαννίδης, Ηλίας Παντελιάδης, Γιώργος Τόττης, Γιάννης Δαμιανίδης και Κωσταράς), η οποία ηττήθηκε στις εκλογές από την παράταξη του Γιώργου Παντελάκη.
Δύο χρόνια αργότερα ο Καλαφάτης επανήλθε στην ομάδα. Ηταν Σεπτέμβριος του 1981, όταν ο Παντελάκης (ήταν φίλοι χρόνια) τον κάλεσε ν’ αναλάβει τη γενική αρχηγία, αναγνωρίζοντας τις ικανότητές του και παραμερίζοντας το γεγονός ότι προέρχονταν απ’ την «αντιπολίτευση». Στο τέλος εκείνης της σεζόν ο Καλαφάτης είχε υποβάλλει την παραίτησή του στον Παντελάκη από τη θέση του γενικού αρχηγού, αναλαμβάνοντας το μερίδιο της ευθύνης, που του αναλογούσε για τη μη επίτευξη των στόχων (3η θέση στο πρωτάθλημα, αποκλεισμός στο κύπελλο από τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά). Ο Παντελάκης δεν την έκανε αποδεκτή κι ο Καλαφάτης παρέμεινε στο πόστο του.
ΑΝΑΡΡΙΧΙΣΗ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΘΩΚΟ
Το καλοκαίρι του 1984 επήλθε η ιστορική αλλαγή στα διοικητικά της ΠΑΕ. Στο συμβούλιο της 1ης Αυγούστου 1984 κατατέθηκε πρόταση για άρση εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Παντελάκη, η οποία έγινε αποδεκτή με ψήφους 6-5. Νέος πρόεδρος ανέλαβε ο Καλαφάτης, αντιπρόεδροι οι Χάρης Σαββίδης και Κώστας Εγγλέζος και γενικός γραμματέας ο Χρήστος Εμμανουήλ.
Από τις πρώτες ενέργειες του Καλαφάτη ήταν να συναντήσει στην Αθήνα τον τότε γενικό γραμματέα αθλητισμού, Κίμωνα Κουλούρη, ο οποίος υποσχέθηκε χρηματοδότηση της πολιτείας προς την «ασπρόμαυρη» ΠΑΕ για την τοποθέτηση σκεπάστρου στις θύρες 1, 2 και 3 (η υπόσχεση υλοποιήθηκε ένα χρόνο αργότερα). Ακόμη, με την υποστήριξη της ΓΓΑ και του Δήμου Θεσσαλονίκης διαμορφώθηκε όλος ο περιβάλλων χώρος του γηπέδου της Τούμπας, που συνολικά απέκτησε μια άλλη όψη. Ένα χρόνο αργότερα, τοποθετήθηκαν και τα πρώτα πλαστικά καθίσματα (1.650), αρχικά στη θύρα 1.
Η σεζόν 1984-85 ήταν θριαμβευτική για τον ΠΑΟΚ, αφού κατέληξε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το εντός έδρας ματς της 21ης Οκτωβρίου 1984 με τον Ολυμπιακό κρίθηκε στο 86΄ με το πέναλτι του Κωστίκου. Μην αντέχοντας την αγωνία, ο Καλαφάτης είχε γυρίσει την πλάτη του στην εκτέλεση του πέναλτι. Στον αντίστοιχο αγώνα του δεύτερου γύρου (17 Φεβρουαρίου 1985) ο ΠΑΟΚ είχε χάσει 2-1. «Θα πάρετε το πριμ, γιατί είστε οι νικητές κι όχι οι χαμένοι» είχε πει στους παίκτες μετά το ματς, κάνοντας αποδεκτή σχετική εισήγηση του Γιώργου Κασιμάτη, μια και το σκορ είχε διαμορφωθεί ουσιαστικά από τη διαιτησία του Βασιλάκη.
Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΑΠΟ Χ. ΣΑΒΒΙΔΗ
Την επόμενη σεζόν, από νωρίς η αγωνιστική κρίση είχε συνδυαστεί με την αντίστοιχη διοικητική. Στις 8 Νοεμβρίου 1985 ο Καλαφάτης πήρε την ψήφο εμπιστοσύνης του συμβουλίου (με ψήφους 7 υπέρ και 4 κατά) για να παραμείνει στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας, ωστόσο αμέσως μετά, δύο μέλη, οι Κασιμάτης και Εμμανουήλ, υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους. Η αναβάπτιση του Καλαφάτη (είχε θέσει ο ίδιος σε ψηφοφορία το θέμα της πιθανής διαδοχής του από τον Χάρη Σαββίδη) δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, αφού πέντε ημέρες αργότερα ο Σαββίδης αναλάμβανε την προεδρία.
Τα χρόνια πέρασαν, από το 1996 η ΠΑΕ είχε περάσει στα χέρια του Γιώργου Μπατατούδη, ο οποίος τον Απρίλιο του 1998 άφησε τη θέση του προέδρου στον Καλαφάτη (επίτιμος).
Τον Οκτώβριο του 1999 είχε τη θλιβερή υποχρέωση να παραστεί στην κηδεία του Χαράλαμπου Ζαπουνίδη στην Κατερίνη, ενός από τα θύματα στο δυστύχημα των Τεμπών. Και ήταν η πρώτη φορά, που παραβρίσκονταν σε κηδεία, μετά το χαμό του γιου του, Σταύρου αρκετά χρόνια νωρίτερα (ο μετέπειτα χαμός και του δεύτερου παιδιού του, της Κατερίνας, τον υποχρέωσε να μετακομίσει στην Αθήνα…).
Παραμονές του τελικού κυπέλλου του 2001 εναντίον του Ολυμπιακού ο Μπατατούδης αδυνατούσε να πληρώνει τους παίκτες στην ώρα τους (αν και παραμονές του αγώνα στη Νέα Φιλαδέλφεια είχε καταβάλει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 250 εκ. δρχ.) και σε μια κίνηση τακτικής είχε παραδώσει την προεδρία της ΠΑΕ στον Καλαφάτη. O ΠΑΟΚ θριάμβευσε επί του Ολυμπιακού με 4-2, αλλά τα οικονομικά προβλήματα φάνταζαν αξεπέραστα. Ο Καλαφάτης δέχονταν έντονες πιέσεις για να παραιτηθεί, προκειμένου να διευκολύνει τις εξελίξεις να ‘τρέξουν’ πιο γρήγορα ως προς την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ΠΑΕ, ωστόσο σε συνέντευξη Τύπου στις 27 Ιουνίου 2001 τόνιζε ότι «η παραίτηση της διοίκησης δεν θα δώσει λύσεις, παρά θα οδηγήσει στη διάλυση του ΠΑΟΚ». Παρέμεινε στην προεδρία μέχρι το καλοκαίρι του 2003, πανηγυρίζοντας και την κατάκτηση κυπέλλου κόντρα στον Αρη.
Από τις τελευταίες δημόσιες παρουσίες του ήταν τον Ιούνιο του 2006, όταν μαζί με τους Κατσαρή, Κούδα, Βεζυρτζή, Παντελιάδη και Καλύβα συμμετείχε στην «επιτροπή σωτηρίας», με απώτερο σκοπό την άρση του διοικητικού αδιεξόδου.
