Το τίμημα της επιτυχίας είναι πάντα βαρύ. Το επιτόκιο στο δάνειο της χαράς είναι συχνά σκληρό, δυσβάσταχτο. Μη διαχειρίσιμο. Οι ευρωπαϊκές ομάδες έχουν πέσει πάνω στα στολίδια του ΠΑΟΚ, όπως οι μύγες πάνω στο μέλι. Όχι, άδικα.
Εκεί κάπου στον χειμώνα, μαγεμένος από την αύρα του έγραφα πως:
«Ήρθε για να ραντίσει την ασχήμια γύρω μας, με την δική του ομορφιά. Ευλογημένο το ταλέντο του, μα ακόμα πιο ευλογημένοι οι κοινωνοί του, όλοι εμείς.
Ο… σκοτεινός Γάλλος ποιητής, Σαρλ Μπωντλαίρ έλεγε πως: «δεν μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς, στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία».
Το σήμερα είναι συναρπαστικό, μαζί του, γύρω του, κοντά του.
Το αύριο;»
Το αύριο είναι πολύπλοκο. Αβέβαιο. Πιθανώς μελαγχολικό.
Με τον Ντέλια δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Το συναίσθημα με κυριεύει. Συμβολίζει πολλά περισσότερα από έναν ταλαντούχο γηγενή ποδοσφαιριστή. Tο βλέμμα, όμως, οφείλει να δει καθαρά.
Ένα πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ δεν αλλάζει τις προαιώνιες ισορροπίες του ποδοσφαιρικού οικοσυστήματος. Κάποιοι έχουν τις πρώτες ύλες. Κάποιοι τις επεξεργάζονται. Κάποιοι τις μεταπωλούν. Και κάποιοι τις απολαμβάνουν, τις γεύονται, τις καρπώνονται. «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», όπως λέει το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου.
Οι μεταγραφές είναι ένα σύνθετο, πολύπλοκο ζήτημα, μαθαίνεις την απόλυτη αλήθεια μετά από χρόνια, όπως στον αποχαρακτηρισμό εγγράφων από μυστικές υπηρεσίες.
Ισχύει πάντως ένα διαχρονικό αξίωμα. Ο παίκτης έχει την τελική απόφαση για τον εργοδότη του. Κανείς δεν μπορεί να πουλήσει κάποιον που δεν θέλει να φύγει ή δεν θέλει να πάει κάπου. Κανείς δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον που δεν θέλει να μείνει ή που θέλει να πάει κάπου συγκεκριμένα.
Ας πάμε στην ουσία. Τι έχει να προσφέρει η Σάλτσμπουργκ για να δελεάσει τον Ντέλια; Το κρύο και το χιόνι; Το physical, σκληρό και μη εμπορικό πρωτάθλημα; Γεμάτα γήπεδα, αγάπη, κόσμο; Όχι, βέβαια.
Λεφτά; Μάλλον, όχι. Το πιο μεγάλο συμβόλαιο δεν φτάνει το μύριο, η ακριβότερη μεταγραφή της 13 «χαρτιά».
Μπορεί να τάξει, όμως, κάτι άλλο. Ένα έτοιμο, δοκιμασμένο πλάνο καριέρας. Μπορεί να δείξει τον Χάαλαντ, τον Σανέ, τον Σόμποσλάι, τον Κεϊτά, τον Σέσκο, τον Αντεγέμι, τον Ουπαμεκανό και καμιά 20αριά άλλους, που μετά την RebBulll πήγαν ενδεκαδάτοι στην Premier League ή την Bundesliga.
Ένα πανίσχυρο όπλο, μία συνθήκη που χτίστηκε μεθοδικά, εδώ και χρόνια…
