Ο Μάγκομεντ Οζντόεφ έπεσε αμέσως στα βαθιά και επέπλευσε, όπως κάνει σε όλη του την ζωή. Με τέσσερα γκολ τον τελευταίο μήνα, ο Ρώσος μέσος κάνει την διαφορά και βάζει τον πήχη πολύ ψηλά
Θεωρείται η κορυφαία του παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα, οι «αδερφοί Καραμαζόφ» είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη δύναμη, που βρίσκει τρόπο να νοηματοδοτεί την ζωή, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν μάταια.
Μέσω του στόματος του Ντμίτρι Καραμαζόφ και των δύο ακόμα αδερφών του που μεγάλωσαν ορφανοί και χωρίς γονεϊκή στοργή, ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι υπενθυμίζει πως: «Μπορώ να δω τον ήλιο, αλλά ακόμα και αν δεν μπορώ να τον δω ξέρω ότι υπάρχει. Και ξέρω ότι είναι εκεί ότι ζει».
Ακόμα και τα μεγαλύτερα σκοτάδια, κρύβουν πίσω μία χαραμάδα, όπου μπορεί να μπει φως: «Το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης δεν βρίσκεται στο να μένουμε απλώς ζωντανοί, αλλά στο να βρούμε κάτι για να ζούμε».
Ξεριζωμένος βίαια από την πατρική γη στο Γκρόζνι, έψαχνε από πολύ μικρός κάτι για να πιστέψει, να ακολουθήσει, να αγαπήσει.
Ανήλικος ήταν ακόμα όταν έκανε ταξίδι 20 ωρών από την Δημοκρατία της Ινγκουσετίας, μέχρι το Κίεβο και την επαρχία του Ντονμπάς για να γίνει επαγγελματίας στην Ουκρανία και «καπάκι» στην Γερμανία για να δοκιμαστεί στην Σάλκε.
Δεν προτίμησε ποτέ το εύκολο, το βολικό, το αυτονόητο. Κάθε φορά που ένιωσε να βαλτώνει, να πνίγεται επέλεγε να φύγει και να αφήνει πίσω του βασιλικά συμβόλαια, λεφτά, ομάδες όπου είχε παγιωμένη θέση και ρόλο.
Το έκανε στην Μόσχα, στο Καζάν στην Αγία Πετρούπολη, επέλεξε την παγκοσμίως άγνωστη Καραγκιουμρούκ μόνο και μόνο για να διδαχθεί από τον Αντρέα Πίρλο, δείγμα ενός ανθρώπου που πάντα ψάχνει ένα νέο μονοπάτι γνώσης.
Στην Θεσσαλονίκη, θαρρεί κανείς ότι βρήκε τον δικό του ήλιο. Το δικό του ποδοσφαιρικό νόημα για να ζει. Για χάρη του, ο Ραζβάν Λουτσέσκου αναίρεσε όλες τα προπονητικά αξιώματα μιας ζωής. Τον έβαλε να παίξει με μιάμιση προπόνηση στο καυτό Πόλιουντ απέναντι στην Ριέκα, έκτοτε είναι η δική του προέκταση μέσα στο γήπεδο.
Ο Μάγκομεντ Οζντόεφ είναι ένας βαθύς γνώστης και μελετητής του παιχνιδιού, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα μία θέση σε κάποιο προπονητικό πάγκο τον περιμένει.
Το πήρε λίγο ρόλο να αποκωδικοποιήσει τα πάντα και να βρει την θέση του μέσα σε αυτό το ασπρόμαυρο μωσαϊκό, μα εδώ και ένα μήνα είναι το γρανάζι που κάνει όλα τα κομμάτια να ρολάρουν σωστά.
Σε αυτό το διάστημα, ο Ρώσος μέσος βρήκε δίχτυα τέσσερις φορές (απέναντι σε Ατρόμητο, Ολυμπιακό, Πανσερραϊκό) και πρόλαβε να γίνει ήδη ο δεύτερος σκόρερ του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα πίσω από τον Ζίβκοβιτς.
Διότι αυτό που ξεχωρίζει τις καλές ομάδες του Λουτσέσκου από τις πολύ καλές είναι ο box-to-box μέσος που έρχεται από τις πίσω ζώνες, αυτός που πατάει και τις δύο περιοχές, αυτός που σκοράρει, αυτός που ξέρει πότε να κρατήσει την θέση του και πότε να βρει μπροστά. Από την εποχή του Σάχοφ, ο ΠΑΟΚ είχε να βρει έναν χαφ που να αναπτύσσει τέτοια επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα.
Ο Μάγκομεντ Οζντόεφ είναι ο παίκτης οικονομία. Έχει χρειαστεί μόλις 13 τελικές για να πετύχει τα 4 γκολ του, δεν θα εκβιάσει ποτέ τίποτα, θα ψάξει πάντα την καλύτερη επιλογή.
Αυτός ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που του βγάζει στο γήπεδο τα κορυφαία χαρακτηριστικά του, το ρεκόρ σεζόν με τα 6 γκολ της σεζόν 2014-15 με την φανέλα της Ρούμπιν Καζάν είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα γίνει σμπαράλια.
Ο «Μάνγκα» είναι ένα κομπιούτερ, μία υπολογιστική μηχανή. Ο λόγος του έχει βαρύτητα. Σε μία πρόσφατη συνέντευξη του στην Ρωσία, είπε μία λέξη που από συστολή κανείς δεν τολμά να εκφέρει δημόσια: «Δεν με εκπλήσσει η επιτυχία μας στην Ευρώπη. Να δώσει ο Θεός να φτάσουμε στον τελικό. Το θέλω πολύ».
Εξάλλου, το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης δεν βρίσκεται στο να μένουμε απλώς ζωντανοί, αλλά στο να βρούμε κάτι για να ζούμε. Κάτι αληθινά μεγάλο…
