Ήταν το τέλειο… χαρτί, ο ισολογισμός που ονειρεύεται κάθε ιδιοκτήτης, κάθε (ποδοσφαιρική) εταιρία.
Σε μία εποχή που η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο σημαίνει χασούρα, χρέη, κόκκινο χρώμα στους οικονομικούς δείκτες, οι Φλαμανδοί είχαν δείξει τον δρόμο.
Ο τελευταίος ισολογισμός που είδε το φως της δημοσιότητας στις 27 Οκτωβρίου ήταν ένα… όνειρο. Τα έσοδα του συλλόγου, ο τζίρος του για το τελευταίο οικονομικό έτος ανήλθε στα 176 εκατομμύρια, 41,4 εκατομμύρια περισσότερα από το ρεκόρ συλλόγου, που ήταν… την αμέσως προηγούμενη σεζόν!
Να το πούμε με απλά λόγια; Τα ετήσια έσοδα της Μπριζ, που εδρεύει σε μία πόλη περίπου 120.000 κατοίκων, είναι τετραπλάσια από αυτά του ΠΑΟΚ!
Ένα μικρό οικονομικό θαύμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι το 2011, όταν ο οραματιστής project manager Μπαρτ Βερχάγκε ανέλαβε τα ηνία της Μπριζ, τα έσοδα της ήταν στα 43 εκατομμύρια ευρώ.
Μόνο τα μπόνους της ΟΥΕΦΑ από την πορεία ως τους «16» του Champions League ανήλθαν στο ποσό ρεκόρ των 45,1 εκατομμυρίων. Οι πωλήσεις παικτών (Ντε Κέτελαρ, Νσοκί, Οπεντά) έφεραν στα ταμεία του συλλόγου πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ, όμως η αύξηση εσόδων δεν ήταν κάτι συγκυριακό, αλλά μία μεθοδική δουλειά που είχε αντίκτυπο σε όλους τους δείκτες: τα match day revenues, τα έσοδα δηλαδή από εισιτήρια και εμπορικές χρήσεις την ημέρα των εντός έδρας αναμετρήσεων, από τα 20,5 εκατομμύρια, είχαν πάει στα 22,6 εκατομμύρια ευρώ.
Τα προ φόρων κέρδη για την λογιστική σεζόν 2022-23 υπολογίστηκαν στα 15,3 εκατομμύρια ευρώ, που θα ήταν ακόμα περισσότερα αν δεν υπήρχε ένας μικρός λεκές σε αυτό το… κομψοτέχνημα. Οι αποζημιώσεις προπονητών.
Από την ημέρα που Φιλίπ Κλεμάν παράτησε το πρότζεκτ της Μπριζ για να κυνηγήσει το όνειρο της Μονακό, λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2021, δεν έχει στεριώσει προπονητής.
Ο Ολλανδός Άλφρεντ Σρόιντερ, έφυγε για να αναλάβει τον Άγιαξ, ενώ οι δύο επόμενοι (Καρλ Χόεφκενς, Σκοτ Πάρκερ) οριακά έβγαλαν μισή σεζόν. Η απόλυση του Νορβηγού Ρόνι Ντέιλα, λίγο πριν τις αναμετρήσεις με τον ΠΑΟΚ, παρότι το καλοκαίρι είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο το περασμένο καλοκαίρι ήταν ένας ακόμα κρίκος σε ένα παράξενο γαϊτανάκι.
Από την ώρα που το χέρι του Βασίλη Τσάρτα έφερε την Μπριζ στον δρόμο του ΠΑΟΚ, υπάρχει διάχυτη η πεποίθηση, η σιγουριά, ότι οι Φλαμανδοί αποτελούν ένα μικρό μέγεθος, οι πιο αισιόδοξοι σκέφτονται από τώρα τον επόμενο αντίπαλο (τον νικητή του ζευγαριού Φιορεντίνα – Πλζεν) ή ακόμα και τον τελικό! Μόνο που δεν είναι ακριβώς έτσι.
Μετά από 5 συνεχόμενα χρόνια στους ομίλους του Champions League, η Μπριζ αναγκάστηκε να… ρίξει τα μούτρα της και να παίξει στο πιο ταπεινό Conference League. Κι ο στόχος της, από την πρώτη μέρα ήταν να το πάρει.
Εξάλλου, μιλάμε για έναν σύλλογο που έχει παίξει ήδη δύο ευρωπαϊκούς τελικούς (1976, 1978), έχει φτάσει τέσσερις φορές ως τα ημιτελικά και συνολικά εννιά σε προημιτελική φάση κυπέλλων Ευρώπης, μία ομάδα που βαρύ ευρωπαϊκό αποτύπωμα που έχει «φάει» τέτοια ματς με το κουτάλι.
