Στην Ελλάδα το έχουμε καταφέρει κι αυτό: κάθε χρόνο, παραμονές τελικού κυπέλλου, να γίνεται μέγα θέμα το που θα διεξαχθεί ο αγώνας, που θα αναδείξει τον κυπελλούχο της σεζόν.
Και το… ωραίο είναι ότι στην αρχή κάθε περιόδου η σχετική προκήρυξη της διοργάνωσης προβλέπει την έδρα του τελικού.
Το μπάχαλο είναι διαχρονικό και-ακόμη χειρότερα-τίποτα δεν μας πείθει ότι στο άμεσο μέλλον μπορεί να μπει επιτέλους κάποια τάξη. Η FORZA θυμίζει τρεις από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις κατά το παρελθόν, στις οποίες το ζήτημα της έδρας του τελικού εξελίχτηκε σε σίριαλ.
ΣΤΟ «Ν. ΓΚΟΥΜΑΣ» ΜΕ ΚΛΗΡΩΣΗ!
Στον τελικό του 2001 είχαν φθάσει ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Παραμονές του σπουδαίου αγώνα το ενδιαφέρον των φιλάθλων μονοπωλούσε το ζήτημα της έδρας του αγώνα και όχι η προετοιμασία των δύο φιναλίστ. Οι άνθρωποι του Δικεφάλου αντιδρούσαν στο ενδεχόμενο διεξαγωγής του παιχνιδιού στο Ολυμπιακό στάδιο, για τον απλούστατο λόγο ότι το ΟΑΚΑ αποτελούσε τότε την έδρα των Πειραιωτών. Μπροστά στο αδιέξοδο που διαγράφονταν, η ΕΠΟ αποφάσισε να γίνει κλήρωση μεταξύ των δύο διαθέσιμων μεγαλύτερων ουδέτερων γηπέδων, του «Ν. Γκούμας» και του Καυτανζογλείου. Η τύχη ευνόησε τον Ολυμπιακό, αφού η κλήρωση ανέδειξε το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Οι «ερυθρόλευκοι» απέφυγαν τη μετακίνηση στη Θεσσαλονίκη, εντός του αγωνιστικού χώρου όμως γνώρισαν τη συντριβή με 4-2. Από την πλευρά της, η αστυνομία είχε αφήσει-για λόγους ασφαλείας-μεγάλες κενές ζώνες στα εξέδρες, με αποτέλεσμα στην κάθε ομάδα να αναλογούν μόλις από 6.500 εισιτήρια.
ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ
Μετά την κλήρωση του 2001 για την έδρα του τελικού, η ΕΠΟ είχε αποφασίσει ότι στο εξής, όποτε αναδεικνύονταν ζευγάρι με μια ομάδα από την Αθήνα και μία από τη Θεσσαλονίκη, ο τελικός θα γίνονταν εναλλάξ, μια σε γήπεδο της πρωτεύουσας και μία σε γήπεδο της Θεσσαλονίκης. Η σεζόν, πάντως, 2002-2003 ήταν ιδιαίτερη. Η χώρα είχε μπει για τα καλά σε κλίμα προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, κάτι που σήμαινε ότι τα δύο μεγαλύτερα γήπεδα της επικράτειας (ΟΑΚΑ και Καυτανζόγλειο) δεν ήταν διαθέσιμα. Παρ’ όλα αυτά, στην αρχή της σεζόν η ομοσπονδία είχε ορίσει ως έδρα του τελικού το Καυτανζόγλειο. Κι όταν αναδείχθηκε το ζευγάρι μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Άρη, η διοίκηση της ομοσπονδίας όρισε ως έδρα το δεύτερο μεγαλύτερο γήπεδο της Θεσσαλονίκης, δηλαδή την Τούμπα. Η πλευρά του Άρη αντέδρασε, αρνούμενη αρχικά να παίξει στην έδρα του αντιπάλου της. Άλλη λύση, όμως, δεν υπήρχε. Ακολούθησε μεγάλη συζήτηση για τον αριθμό των εισιτηρίων, που θα εξασφάλιζε ο κάθε φιναλίστ, και τα οποία τελικά ήταν κάτι λιγότερο από δέκα χιλιάδες (9.230 για την ακρίβεια).
ΠΡΩΤΑ ΠΑΤΡΑ, ΜΕΤΑ Ν. ΣΜΥΡΝΗ
Ο τελικός του 2004 είχε εξ αρχής οριστεί στο Παμπελοποννησιακό στάδιο. Αλλά αυτό στην πράξη δεν είχε καμία σημασία…
Το τρόπαιο θα διεκδικούσαν ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός. Η παράλληλη μετακίνηση των οπαδών τους και η τελική συνύπαρξη τους στην Πάτρα προκάλεσε το φόβο των μεταξύ τους επεισοδίων, κάτι που είχε ως συνέπεια η έδρα του τελικού να μεταφερθεί στο γήπεδο του Πανιωνίου. Η δημοτική αρχή της Νέας Σμύρνης είχε διατυπώσει σοβαρές ενστάσεις, αλλά ο τελικός κάπου έπρεπε επιτέλους να γίνει. Και το 3-1 του Παναθηναϊκού είχαν δει από κοντά μόλις οχτώ χιλιάδες κόσμου.
