Υπάρχουν πολλοί που δε νιώθουν όχι μόνο τι βλέπουν, ούτε καν το τι γίνεται γύρω από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Από αμπαλοσύνη άλλο τίποτα. Όλοι όμως μπορούν να καταλάβουν πότε ένας Οργανισμός είναι σοβαρός και καθαρός και πότε δεν σέβεται καθόλου την ποδοσφαιρική λογική.
Αλήθεια είναι ότι πάρα πολλοί κρίνουν με βάση το… τελευταίο αποτέλεσμα, θεωρώντας ότι αυτή είναι και η εικόνα της ομάδας. «Πώς έπαιξες τελευταία, έτσι είσαι και πάντα». Όπως και να έχει, οι κρίσεις πρέπει να γίνονται σε βάθος χρόνου. Για παράδειγμα ποιος μπορεί να βλέπει ΠΑΟΚ φέτος (σε βάθος χρόνου, σε μικρά και μεγάλα ματς) και να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτό το συνδυαστικό ποδόσφαιρο που φέρνει τους παίκτες να εκτελούν από πολύ κοντά και αναδεικνύει τόσους πρωταγωνιστές, με τόσο καλή διαχείριση όλου του ρόστερ, ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα δουλειάς του προπονητή;
Από τη μία λοιπόν είναι ο ΠΑΟΚ που παρά τα προβλήματα του και τις όποιες καλοκαιρινές καθυστερήσεις, έχει και βασίζεται επάνω σε μία ποδοσφαιρική λογική. Έχει και εμπιστεύεται τον ίδιο προπονητή, με το ίδιο πλάνο και ποδοσφαιρική φιλοσοφία, ένας Οργανισμός που δεν λαϊκίζει και δεν προσπαθεί να βάζει την τοξικότητα πάνω από το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Και από την άλλη έχεις ομάδες που… μαστίζονται από θλάσεις, αφού δεν μπορούν να βρουν ισορροπία στην εκγύμναση και μετράνε πέντε-πέντε τις θλάσεις κάθε μήνα. Έχεις ΠΑΕ που δεν πιστεύουν στο θεσμό του προπονητή και τον αλλάζουν με κάθε ευκαιρία, αλλάζοντας και την καθημερινότητα της ομάδας τους. Έχει ομάδες που θεωρούν ότι… λύση για όλα είναι οι μεταγραφές. Έκαναν 15 το καλοκαίρι απαξιώνοντας τόσους πολλούς παίκτες και τώρα συνέχισαν με άλλες τόσες! Και όμως «πουλάνε τον παππά» στον κόσμο ότι… έτσι γίνονται οι μεταγραφές.
Για να μην πάμε σε εκείνους που επενδύουν κυρίως στο παρασκήνιο αναπτύσσοντας ολόκληρους παραποδοσφαιρικούς μηχανισμούς.
Ε, δεν μπορεί να δικαιωθούν όλοι αυτοί και να μην πετύχει το σχέδιο και η πολιτική του ΠΑΟΚ.
