Ο Ντίνος Λάμπρου έζησε το όνειρό του και την τελευταία διετία φόρεσε τη φανέλα (και τα γάντια) του Άγιαξ, όντας ο δεύτερος τερματοφύλακάς του, πίσω από τον Ονανά, πριν καταλήξει εδώ και λίγες μέρες στην Φιτέσε.
Ο ΠΑΟΚ ετοιμάζεται να ζήσει και το δικό του όνειρο, τη συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, στον 3ο γύρο του έτυχε το πιο ψηλό εμπόδιο κι ο 27χρονος τερματοφύλακας, που ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Αίαντα και με την παρουσία του τα τελευταία δύο χρόνια στην πρώτη ομάδα, ξέρει τον Άγιαξ καλύτερα από τον καθένα, αποκαλύπτει στη FORZA, όσα θα έπρεπε να ξέρουμε για τον αντίπαλο του ΠΑΟΚ…
Ντίνο, έχεις περάσει δύο χρόνια από τον Άγιαξ. Πως ήταν η εμπειρία;
«Τρομερή! Ότι και να πεις, είναι λίγο. Μιλάμε για ένα μεγάλο κλαμπ, είναι απίστευτο αυτό που έζησα εκεί. Έζησα και τις δύο όψεις του νομίσματος. Την πρώτη μου σεζόν, μείναμε εκτός Ευρώπης, ήμασταν χάλια και τη δεύτερη, κάναμε τρομερή χρονιά, πήραμε το νταμπλ μετά από 20 χρόνια και κάναμε φοβερή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είχαμε φοβερή χημεία σα ομάδα, όλα πήγαν ρολόι. Το σύστημα, η φιλοσοφία του προπονητή, μας βγήκαν 100%, πηγαίναμε σε κάθε ματς και λέγαμε “πάμε να το ευχαριστηθούμε”»
Μας θύμισες τον προ διετίας αποκλεισμό του Άγιαξ από τους ομίλους. Φοβούνται ότι μπορεί να τους ξανατύχει;
«Έχει κοινά σημεία! Τότε ο Άγιαξ έρχονταν από τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ κι αποκλείστηκε ακόμη κι από τους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, φέτος έρχεται από τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Υπάρχουν, βέβαια, και διαφορές. Τότε είχαμε μια νεανική ομάδα, πολλοί πιτσιρικάδες, που δεν είχαν εμπειρία από ευρωπαϊκά παιχνίδια. Τώρα ο Άγιαξ είναι αλλιώς. Πέρσι ήρθαν ο Τάντιτς, ο Μπλιντ, τώρα ο Προμές, είναι πιο μαζεμένη η ομάδα, με μεγαλύτερη εμπειρία και είναι πιο διαβασμένη».
Οπότε για τον Άγιαξ η πρόκριση στην Ευρώπη είναι στα «πρέπει», έτσι;
«Πέρσι μείναμε από μια λεπτομέρεια εκτός τελικού Τσάμπιονς Λιγκ, ο κόσμος περιμένει φέτος ανάλογη πορεία. Ο κόσμος ασκεί πίεση στην ομάδα, αυτό το νιώθεις. Ο κόσμος πηγαίνει στο γήπεδο και θέλει να βλέπει τον Άγιαξ να κερδίζει πάντα και να συντρίβει τους αντιπάλους του. Θέλει να βλέπει φοβερή μπάλα και 6-7 γκολ. Το θεωρούν δεδομένο. Κερδίζαμε 3-0 ή 4-1 και μας έκαναν να νιώθουμε ότι δεν παίξαμε καλά! Είναι εντυπωσιακό…»
Για πολύ κόσμο, ο Άγιαξ είναι ένας μύθος. Πως είναι να το ζεις από μέσα;
«Είναι ακριβώς, όπως το λέει ο κόσμος! Βγαίνεις στο Άμστερνταμ, ο κόσμος έρχεται να σου μιλήσει, πηγαίνεις στην προπόνηση, βλέπεις το σήμα του Άγιαξ, νιώθεις ότι είσαι κομμάτι αυτού του μεγάλου κλαμπ, βλέπεις την οργάνωση, που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα, την τρέλα του κόσμου για την ομάδα, για ένα διαρκείας υπάρχει και λίστα αναμονής μέχρι και 10 χρόνια. Έχουν πάνω από 40 χιλιάδες διαρκείας, ο κόσμος δε χωράει, πέρσι άνοιξαν το Ziggo Dome, έναν συναυλιακό χώρο δίπλα στο γήπεδο, έβαλαν οθόνες και μαζεύτηκε 15 χιλιάδες κόσμος για να δει τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Άγιαξ είναι το κάτι άλλο και με την πορεία που έκανε πέρσι, ξαναβρήκε την παλιά του αίγλη»
Γιατί όλος ο κόσμος φοβάται τον Άγιαξ;
«Ο Άγιαξ παίζει το κλασικό ποδόσφαιρο… Άγιαξ. Αυτοματοποιημένο ποδόσφαιρο, με πολύ ατομική ποιότητα, που όταν δεν πάει καλά το παιχνίδι, μια ατομική ενέργεια, μια καλή πάσα, θα ξεκλειδώσει ένα παιχνίδι. Το πνεύμα του Άγιαξ είναι “βάζουμε τη μπάλα κάτω, φοβερό passing game, επίθεση”. Κατοχή και συνεχής κίνηση, καλή κυκλοφορία, υπομονή στο παιχνίδι, δεν υπάρχουν γιόμες, ακόμη και η σέντρα στην περιοχή, θα γίνει στη σωστή στιγμή. Στο παιχνίδι του Άγιαξ δίδεται πολύ σημασία στη λεπτομέρεια, ο καθένας ξέρει το ρόλο του, ξέρουμε ακόμη και πότε τα στόπερ θα πάνε στο ένας εναντίον ενός”. Και φυσικά, φοβερό πρέσινγκ ψηλά»
Αυτό το πρέσινγκ ψηλά, πραγματικά χαρακτηρίζει τον Άγιαξ. Είναι το πιο δυνατό του σημείο;
«Ναι. Στον Άγιαξ μας έλεγαν ότι ισχύει ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων. Από τη στιγμή, που θα χάσουμε τη μπάλα, πρέπει να την έχουμε ξαναπάρει μέσα σε 5 δευτερόλεπτα. Μόλις χαθεί η μπάλα, υπάρχει τρομερό πρέσινγκ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ πέρσι, κάναμε 110 χιλιόμετρα σε κάθε παιχνίδι».
Ο προπονητής ο Έρικ Τεν Χάγκ, τι τύπος είναι;
«Τελειομανής. Η ανάπτυξη γίνεται με τρία άτομα πίσω, ένα αμυντικό χαφ να γυρνάει σαν αριστερό μπακ, τα δύο ακραία μπακ να βγαίνουν ψηλά, το ένα μπακ να γίνεται δεύτερο δεκάρι. Στην κατοχή της μπάλας, Τεν Χαγκ δυσκολεύει πολύ τους άλλους να πιέσουν την ομάδα του. Είναι πολύ δυνατός στην τακτική».
Οι αποχωρήσεις του Ντε Λιχτ και του Ντε Γιονκ είναι πολύ σημαντικές ή ο Άγιαξ δε θα έχει πρόβλημα;
«Αυτά τα παιδιά είναι φαινόμενα, δεν είναι εύκολο να καλύψεις τα κενά τους. Ειδικά στο ξεκίνημα, που οι αντικαταστάτες τους δεν θα προλάβουν να αφομοιώσουν τη φιλοσοφία της ομάδας. Πάντως, είναι τρομερά παιδιά, φοβεροί επαγγελματίες. Με τον Ντε Γιόνκ, ήμασταν γείτονες στις αποστολές σε 8 στα 10 παιχνίδια. Η λάμπα στο δωμάτιό του είχε σβήσει στις 11 το βράδυ. Επαγγελματίες και οι δύο, ούτε αλκοόλ, ούτε καταχρήσεις, έξτρα πρόγραμμα στην προπόνηση, τρελή δουλειά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο».
Αδύνατα σημεία έχει ο Άγιαξ;
«Ο Άγιαξ παίρνει πολλά ρίσκα. Όταν πιέζεις τόσο ψηλά τον αντίπαλο, είναι λογικό να δίνεις χώρο στην πλάτη σου κι αυτό συμβαίνει στον Άγιαξ. Αν δεν βγει το πρέσινγκ και δεν υπάρχει απόλυτη συνεργασία, μπορείς να τους βρεις ανοιχτούς πίσω. Στον Άγιαξ ακόμη και τα στόπερ παίζουν ένας εναντίον ενός στο κέντρο. Ο τερματοφύλακας, ο Ονανά, παίζει λίμπερο, έξω από την περιοχή»
Ο Ονανά έχει αδύναμα σημεία;
«Είναι πολύ καλό παιδί και τρομερός τερματοφύλακας, έχει πολλά προσόντα, δεν φοβάται να βγει και παίρνει αρκετό ρίσκο στην ανάπτυξη παιχνιδιού. Είναι εκρηκτικός, και το μόνο πρόβλημα, είναι όταν χαλαρώνει εγκεφαλικά, όταν “καθίσει”, που λέμε, εκεί μπορεί να κάνει κάποιο λάθος».
Τι θα έπρεπε να κάνει ο ΠΑΟΚ για να τα καταφέρει;
«Οι Ολλανδοί έχουν πρόβλημα, όταν ο αντίπαλος πάει πολύ στη δύναμη… Αν μπροστά μπορεί να κρατήσει τη μπάλα ο ψηλός, όπως την πατήσαμε με τον Γιορέντε στον ημιτελικό με την Τότεναμ… Όταν μπορείς να κερδίσεις δεύτερες μπάλες, να μην παρασυρθείς στο ρυθμό του Άγιαξ… Αν ήμουν ο ΠΑΟΚ, δεν θα κοιτούσα να μείνω πίσω. Κάποια πίεση, δεν κάνει κακό! Πρέπει να έχει υπομονή ο ΠΑΟΚ, να κρατήσει τη μπάλα, να μην τη δίνει εύκολα, να σπάσει το ρυθμό του Άγιαξ»
Πιθανότητες δίνεις στον ΠΑΟΚ;
«Φυσικά και δίνω πιθανότητες. Κι ο ΠΑΟΚ έρχεται από καλή σεζόν, έκανε το νταμπλ, πήρε το πρωτάθλημα αήττητος, ξεκινά σαν αουτσάιντερ, αλλά καμιά φορά αυτό λειτουργεί θετικά, δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Θα είναι δύσκολα, αλλά και ο Άγιαξ ξέρει ότι δεν θα έχει εύκολα βράδια με τον ΠΑΟΚ αντίπαλο».
Πως αντιμετωπίζουν τον ΠΑΟΚ; Χάρηκαν με την κλήρωση ή περίμεναν κάτι πιο εύκολο;
«Σίγουρα δε χάρηκαν. Σίγουρα ξέρουν ότι ο ΠΑΟΚ δεν είναι εύκολος αντίπαλος γι΄ αυτούς. Τον έχουν αντιμετωπίσει άλλες δύο φορές και ξέρουν. Σίγουρα θα προτιμούσαν κάτι άλλο. Οι Ολλανδοί ξέρουν τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό παλιότερα, κι αυτό που υπολογίζουν πολύ, είναι οι καυτές έδρες που έχουν να αντιμετωπίσουν στην Ελλάδα. Βέβαια, γενικά υπάρχει μια υπεροψία στον Άγιαξ. Το σλόγκαν του, άλλωστε, είναι «είμαστε ο Άγιαξ, είμαστε οι καλύτεροι» κι αυτό περνάει στον κόσμο. Οι ποδοσφαιριστές, βέβαια, βγάζουν σεβασμό»
ΤΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ
Ο Ντίνος Λάμπρου, που κατάγεται από την Χαλκίδα και είναι αδερφός του διαιτητή, Γιώργου Λάμπρου, βρέθηκε στα 14 του στην Ολλανδία για να ενταχθεί στις ακαδημίες του Άγιαξ, αφού οι Ολλανδοί τον είχαν εντοπίσει στην Αθήνα σε ηλικία 11 ετών!
«Είχε γίνει ένα τουρνουά στην Αθήνα, με είδαν από τον Άγιαξ, αργότερα με είδαν και σε άλλα δύο καμπ, που έκαναν στην Ελλάδα, πήγα για δοκιμαστικά στην Ολλανδία και στα 14 μου, πήγα στο Άμστερνταμ μαζί με τη μητέρα μου. Πραγματικά από το πουθενά βρέθηκα στον Άγιαξ!», θυμάται ο 27χρονος τερματοφύλακας.
Μετά από δύο χρόνια μεταπήδησε στις ακαδημίες της Φέγενορντ, στην οποία έγινε επαγγελματίας, και το 2014 έφυγε για την Βίλεμ Τίλμπουργκ. Εκεί έπαιξε τρία χρόνια και το 2017 υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τον Άγιαξ. Έληξε αυτό το καλοκαίρι και μετακόμισε στην Φιτέσε.
Ο Λάμπρου δεν έχει σκοπό να γυρίσει γρήγορα στην Ελλάδα και ο επόμενος στόχος του είναι η Εθνική. Στα 21 του είχε κληθεί από τον Σάντος, αλλά δεν έπαιξε και περιμένει την ευκαιρία του.
