Το τμήμα Άρσης Βαρών του ΠΑΟΚ πανηγύρισε ακόμα ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα, το τρίτο του κατά σειρά! Ο Βασίλης Λαμπριανίδης που είχε τη δική του συνεισφορά, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία νέων ανδρών, μιλά στη FORZA για τη μεγάλη επιτυχία, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο ίδιος και το τμήμα.
Επιστροφή στη αγωνιστική δράση μετά από έναν δύσκολο τραυματισμό, και μετάλλιο. Πως βίωσες όλη αυτή τη διαδικασία;
«Προσωπικά προερχόμουν από έναν τραυματισμό, είχα πάθει τον περασμένο Μάιο ρήξη πλαγίου συνδέσμου στον αγκώνα. Ήταν πολύ δύσκολο για εμένα να φτάσω στο αγωνιστικό επίπεδο για να μπορέσω να εκπροσωπήσω τον ΠΑΟΚ. Δεν έφτασα στο 100%, όμως το μετάλλιο ήρθε».
Πως κατάφερες να ξεπεράσεις τον τραυματισμό σου;
«Πέρα από τη δικιά μου προσπάθεια, οι μόνοι άνθρωποι που με βοήθησαν ήταν ο πατέρας μου και ο κύριος Σαλτσίδης που μου βρήκε έναν φυσιοθεραπευτή, τον κύριο Φώτη Κακιουζάκη, ο οποίος αφιλοκερδώς με βοήθησε, στο λέω και ανατριχιάζω. Είμαι αθλητής της Εθνικής και κανένας δεν μου είπε να πάω στο φυσικοθεραπευτήριο της Εθνικής»
Τι έφερε ακόμα ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα για τον ΠΑΟΚ;
«Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που κατακτούμε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα τον ανδρών, και είναι κάτι που αποδεικνύει την πολύ καλή δουλειά που γίνεται στο τμήμα μας. Εμείς από τη μεριά μας ανεβάζουμε συνέχεια τον ΠΑΟΚ στον πρώτο σκαλί του βάθρου, οπότε καλό θα ήταν να είχαμε κάποια παραπάνω στήριξη, εκτός από τον κύριο Χάρη Μάλλιο που μας βοηθάει σε ό,τι μπορεί. Απλά με αυτή την ευκαιρία θέλω να πω ότι ΠΑΟΚ είμαστε και εμείς τα βαρέα αθλήματα, που φέρνουμε συνεχώς επιτυχίες».
Υπεύθυνος του τμήματος είναι ο Παύλος Σαλτσίδης. Πως είναι η συνεργασία μαζί του;
«Ό,τι και να πω για τον κύριο Παύλο είναι λίγο. Κάθε μέρα, πρωί και απόγευμα βρίσκεται εκεί στις προπονήσεις. Μας βοηθάει με τον καλύτερο τρόπο και πολλές φορές έχω πει ότι αν δεν ήταν αυτός, μπορεί να μην βρισκόμασταν ούτε κι εμείς οι αθλητές εκεί. Όλοι είμαστε μια οικογένεια, έδεσε σε αυτή και ο Χάρης ο Μάλλιος και μας έδωσε μια ελπίδα. Για αυτό πρωταγωνιστούμε σε όλα τα τμήματα. Μπορεί ο κόσμος να βλέπει τις επιτυχίες και τα μετάλλια αλλά δεν βλέπει τη δουλειά που γίνεται από πίσω για να έρθουν».
Ποιο είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε;
«Το γυμναστήριο. Είναι ένα παλιό γυμναστήριο με προβλήματα στις εγκαταστάσεις, αφού όταν βρέχει γεμίζει νερό. Χειμώνα- καλοκαίρι γυμναζόμαστε χωρίς κλιματισμό, ενώ οι μπάρες και τα βάρη είναι από το 1980. Για να καταλάβετε κάτω από ποιες συνθήκες προετοιμαζόμαστε και καταφέρνουμε να φέρουμε αυτές τις επιτυχίες».
Ποια τα μεγάλα σου όνειρα για το μέλλον;
«Δεν θέλω να κοιτάω τόσο μακριά. Το κυριότερο αρχικά είναι να έχω εγώ και όλα τα παιδιά υγεία. Στη συνέχεια θα ήθελα να έχω μια καλή παρουσία στο Πανευρωπαϊκό της επόμενης χρονιάς αλλά και σε όλα τα Πανελλήνια πρωταθλήματα».
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα σου;
«Τα πρωινά είμαι κυρίως στη σχολή, οπότε δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω διπλές προπονήσεις, όπως το διάστημα των διακοπών. Από τη σχολή θα βρεθώ αμέσως στο γυμναστήριο και η προπόνηση κρατά περίπου 2-3 ώρες».
Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
«Σε καθημερινή βάση είναι δύσκολο να βρεθεί ελεύθερος χρόνος, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις οτιδήποτε άλλο, πέραν της ξεκούρασης. Εφόσον υπάρξει κάποιο κενό, θα φροντίσω να το διαθέσω για να περάσω χρόνο με τους φίλους μου».
