O ΠΑΟΚ επέστρεψε σε όλα τα επίπεδα. Ποδοσφαιρικά, ισοπέδωσε τους τρεις μεγάλους αντιπάλους που βρήκε μπροστά του, παραγοντικά, ισοπέδωσε ένα προεδρείο του ΑΣ ΠΑΟΚ που πάλεψε για να σπείρει τον διχασμό και τον εμφύλιο.
Ξεκινώντας από το τελευταίο, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να πιστέψουν αυτοί οι παράγοντες παλαιάς κοπής, πως θα ανεχτούμε όλοι όσοι αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει, το τρύπημα του ΠΑΟΚ.
Κάποιοι ξεπερασμένοι από τη ζωή άνθρωποι, πίστεψαν πως μπορούν να επιλέξουν στάση, η οποία με το μυαλό τους θα άλλαζε το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ΠΑΟΚ. Είχαν το θράσος να μιλάνε για το καλό του συλλόγου, μάλιστα.
Χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, χωρίς να είναι σε θέση να υπολογίσουν το μέγεθος και τη διάρκεια της κρίσης που επέλεξαν να επιβάλλουν στον ΠΑΟΚ, ανέδειξαν ως μείζον θέμα μία ατζέντα που ήταν προσωπική.
Το αποτέλεσμα βέβαια είναι το αναμενόμενο. Δεν μπορεί ο ΠΑΟΚτσής να ανεχτεί πως θα τρυπηθεί με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα εσωτερικά.
Ας ολοκληρωθεί η διαδικασία με το μνημόνιο συνεργασίας, ευτυχώς για αυτούς, υπάρχει διασφάλιση των συμφερόντων του ΑΣ και μετά θα πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Και για να συνδέσω αυτούς που το αγωνιστικό, ένα από το χειρότερα που έκαναν, ήταν πως πόνταραν στα αρνητικά αποτελέσματα της ομάδας. Θέση στον ΠΑΟΚ εννοείται πως δεν έχουν πλέον.
Αφού μιλήσαμε για αποτελέσματα, ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου, που ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη, έχει καταφέρει μέσα από τρεις αγώνες να το γυρίσει εντελώς. Για την ακρίβεια 2,5.
Το δεύτερο ημίχρονο με τον Ολυμπιακό που έφερε και τη νίκη, το εμφατικό διπλό στην ΟΠΑΠ Αρίνα, το διπλό στο Λιλ με τέσσερα γκολ και χαμένο πέναλτι απέναντι σε μία τοπ γαλλική ομάδα.
Πρώτος στην Ελλάδα, στο παιχνίδι της πρόκρισης για τα καλά στην Ευρώπη μετά το διπλό εκτός προγράμματος, με τα ατού του να φορμαρίζονται και με έναν Κωνσταντέλια που αυτά που κάνει είναι διαστημικά.
Θυμάμαι τις αντιδράσεις στις κρίσεις, θυμάμαι το έλλειμα υπομονής την περίοδο που όλες οι ομάδες έχουν αδυναμίες. Θυμάμαι τις στημένες θέσεις, τις υπερβολές και την σκ…ψυχία.
Η ομάδα απέδειξε πάλι πως ξέρει να υποφέρει, ξέρει να αντιδρά και να επαναφέρει στη τάξη τους πάντες.
Γιατί όσες ενστάσεις και να έχουμε, όσα πιστεύω διαφορετικά να έχουμε για τον τρόπο λειτουργίας, όσο και να θεωρούμε πως θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο ρόστερ, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε πάντα, είναι να θυμόμαστε πως αυτή η ομάδα παλεύει.
Και οφείλουμε να τη σεβόμαστε…
