Το «καλό» ή «κακό» πρόγραμμα αγώνων, ειδικά σε ένα μίνι πρωτάθλημα, όπως είναι τα πλέι οφ, αποδεικνύεται στην πράξη κι όχι στη θεωρία. Για τον ΠΑΟΚ θεωρήθηκε ατυχία το ότι κληρώθηκε στην πρεμιέρα ν’ αντιμετωπίσει τον Αρη στο «Βικελίδης». Κι όμως, με τη νίκη του ο Δικέφαλος έβγαλε από νωρίς και με επιτυχία μια δύσκολη αποστολή, κερδίζοντας πολλά σε ψυχολογία και αυτοπεποίθηση ενόψει της συνέχειας. Αντίστοιχα, για την ΑΕΚ θεωρήθηκε καλό το ότι θ’ άρχιζε την προσπάθειά της στα πλέι οφ με εντός έδρας παιχνίδι, και μάλιστα απέναντι στον Παναθηναϊκό, μιας και η Ενωση θα είχε την ευκαιρία-εφόσον νικούσε-να ξαναβρεθεί στην κορυφή της βαθμολογίας, κάνοντας, παράλληλα, να ξεχαστεί η εντός έδρας ήττα της από τον Ολυμπιακό στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Μόνο που η ομάδα του Αλμέιδα έμεινε σε ένα ακόμη ντέρμπι μακριά από την επιτυχία και τώρα υποχρεώνεται σε δύσκολη έξοδο στην Τούμπα.
Βρισκόμαστε μόλις στην αρχή των πλέι οφ, αλλά το ντέρμπι της δεύτερης αγωνιστικής για τον ΠΑΟΚ κόντρα στην ΑΕΚ μοιάζει να είναι ιδιαίτερα κρίσιμο. Αν θεωρήσουμε ως δεδομένες τις νίκες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού σε βάρος του Βόλου και του Αρη αντίστοιχα, η ομάδα του Λουτσέσκου χρειάζεται επίσης το τρίποντο, έτσι ώστε να διατηρήσει στενή επαφή με τις δύο πρώτες θέσεις. Είναι προφανές ότι η εκκίνηση του ΠΑΟΚ στα πλέι οφ από μειονεκτική θέση σε σχέση με τους άλλους τρεις, υποχρεώνει τους «ασπρόμαυρους» σε αλλεπάλληλες «μεγάλες» νίκες, έτσι ώστε στο τέλος να πάρουν ένα από τα δύο εισιτήρια, που οδηγούν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει να ξεπεράσει όχι μία, αλλά δύο από τις ομάδες, που τώρα βρίσκονται μπροστά του. Σε κάθε περίπτωση, μια πιο «καθαρή» εικόνα για το προς τα που πάει το πράγμα, θα έχουμε στην ολοκλήρωση του πρώτου γύρου των πλέι οφ, όταν όλοι θα έχουν παίξει με όλους από μια φορά.
ΥΓ. Ποιος φαντάζονταν ότι, από τη στιγμή που θεσμοθετήθηκε το VAR, θα γίνονταν τόσο πολύ φασαρία περί της διαιτησίας; Αρχικά (σχεδόν) όλοι είχαν πιστέψει ότι αφού μπήκε η τεχνολογία στο ποδόσφαιρο, θα ελαχιστοποιούνταν τα λάθη και, συνακόλουθα, κι οι αντιδράσεις των ομάδων. Τελικά, και με VAR και χωρίς VAR η διαιτησία εξακολουθεί (τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά τα καθ’ ημάς) να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και του ενδιαφέροντος, κι ενώ θα έπρεπε να ασχολούμασταν αποκλειστικά με τις επιδόσεις παικτών και ομάδων. Μπορεί τα πράγματα να εξελιχτούν ακόμη χειρότερα στη συνέχεια; Δυστυχώς, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για το αντίθετο.
