Μπορείς να πεις πολλά για τον Αχιλλέα Μπέο, ο νυν Δήμαρχος Βόλου είναι ιδιόρρυθμος, συγκρουσιακός, μία κατηγορία από μόνος του. Ένα πράγμα δεν αμφισβητείται πάνω του. Το ποδοσφαιρικό του μάτι. Αυτός και ο «μετρ των λάτιν» Τάκης Γιαννόπουλος έχουν χτίσει ομάδες από το μηδέν, ξέρουν να βρίσκουν διαμάντια μες τα σκουπίδια.
Τον Τάσο Δουβίκα τον είχαν ξεχάσει μέχρι και οι… δικοί του (sic). Από παιδί – θαύμα είχε γίνει παιδί – τραύμα. Σε τέτοιο βαθμό που πέρσι «ίδρωσε» την φανέλα για 44 λεπτά στο πρωτάθλημα κι άλλα 25 λεπτά στο κύπελλο. «Σκουριασμένος», ξεχασμένος, απογοητευμένος, έμοιαζε με αστέρι που είχε δύσει πριν προλάβει να ανατείλει.
Στην Τρίπολη το είχαν πάρει απόφαση για τους δικούς τους λόγους, ότι το πρότζεκτ Τάσος Δουβίκας είχε τελειώσει. Δεν ήθελαν να επενδύσουν άλλο πάνω του, δεν… τον έβλεπαν καν. Η απόφαση ήταν να προχωρήσουν με τον Χερόνιμο Μπαράλες, ο πιτσιρικάς τους ήταν πλέον περιττός. Στον Βόλο μυρίστηκαν την ευκαιρία και όρμησαν.
Τον πήραν τσάμπα (ας πούμε ότι το ετήσιο συμβόλαιο του είναι ένα μηνιάτικο ενός καλά αμειβόμενου παίκτη του ΠΑΟΚ), όμως ο Αστέρας Τρίπολης κράτησε το 60% της μεταπώλησης, διαφορετικά θα μιλούσαμε για την «πατάτα» του αιώνα. Δεν τον πήραν για συμπλήρωμα, για βοηθητικό, για παγκίτη. Τον πίστεψαν από την πρώτη στιγμή, αυτός ήταν ο λόγος που αποδέσμευσαν άρον – άρον τον δοκιμασμένο Έρικ Γέντρισεκ. Δούλεψαν μαζί του, έχτισαν την ομάδα γύρω του, τον δούλεψαν εκεί που έπρεπε, άγγιξαν την ψυχολογία του και σήμερα ο Τάσος Δουβίκας είναι το πιο hot όνομα Έλληνα επιθετικού εδώ και χρόνια. Με 11 γκολ και 3 ασίστ σε 26 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, ο 21χρονος επιθετικός είναι το μήλον της έριδος, βρίσκοντας ξανά τον δρόμο που είχε χάσει.
ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
Είναι από τις περιπτώσεις που το μήλο έπεσε από την μηλιά. Την δεκαετία του ’90, ο (πατήρ) Γιάννης Δουβίκας υπήρξε ένας συνεπής σκόρερ με την φανέλα του Παναργειακού και της Καλαμάτας, στον γιο του έβλεπε τον παίκτη που δεν κατάφερε να γίνει εκείνος.
Από 6 ετών του έβαλε επαγγελματικές βάσεις στον τομέα της εκγύμνασης, της τεχνικής, της φιλοσοφίας γύρω από το ποδόσφαιρο. Έκανε μαζί του αρκετά ταξίδια στο εξωτερικό για να του δώσει τις κατάλληλες βάσεις και για τέσσερα χρόνια, ο μικρός από την Αργολίδα έπαιζε στους μικρούς του Παναθηναϊκού, χωρίς να κάνει προπονήσεις στην Παιανία, πήγαινε από την Αργολίδα μόνο για τα ματς. Ήταν τέτοιο το ταλέντο, που το τριφύλλι έκανε μία εξαίρεση μαζί του.
Όταν όμως το πράγμα σοβάρεψε, η οικογένεια πήρε την απόφαση να τον ρίξει στον κόσμο των ανδρών σε ηλικία 15 ετών και να τον αφήσει να παίξει στο τοπικό με Παναυπλιακό και Αστέρα Δρέπανου, πριν τον στείλει στα 17 του στις ακαδημίες του Αστέρα Τρίπολης.
ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ
Από εκεί και μετά όλα έγιναν γρήγορα. Πολύ γρήγορα. Έκανε ντεμπούτο στην Super League σε ηλικία 18 ετών και 7 ημερών. Το δεύτερο επαγγελματικό του γκολ απέναντι στον Πλατανιά ήταν ένα «ψαλιδάκι» για σήμα εκπομπής. Ανακηρύχθηκε κορυφαίος νέος παίκτης του πρωταθλήματος για την περίοδο 2017-18. Με την φανέλα της Εθνικής Νέων σκόραρε τρία γκολ στο Elite Round απέναντι σε Τσεχία και Πολωνία το καλοκαίρι του 2018. Όλα έδειχναν ένα παιδί που τα ελληνικά σύνορα θα αποδεικνύονταν πολύ μικρά για αυτόν.
Όντως, η Άλκμααρ τον τσέκαρε πολλές φορές. Η Χετάφε έκανε και επίσημη πρόταση, όμως ο Αστέρας Τρίπολης δεν έπεφτε με τίποτα από τα 2 εκατομμύρια ευρώ. Στην πορεία κάτι χάλασε όμως. Οι πολλές αλλαγές προπονητή (Παράσχος, Μπόρχα Χιμένεθ, Μίλαν Ράσταβατς) τον έφεραν πολύ πίσω στην ιεραρχία, σταδιακά ο Δουβίκας έπεσε ψυχολογικά, εξαφανίστηκε από τον χάρτη, κάτι που παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα.
ΤΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΙΝΑΙ;
Πάμε τώρα στο ψητό. Τι είδους παίκτης είναι; Όσοι πιστεύουν ότι ίσως αποτελέσει τον διάδοχο του Χρήστου Τζόλη, κάνουν τεράστιο λάθος. Ο Δουβίκας είναι εννιάρι. Κλασικό εννιάρι. Target man (Προς το παρόν) τίποτα άλλο. Είναι από τα σύγχρονα εννιάρια. Παρότι στην μεγάλη περιοχή νιώθει σαν στο σπίτι του και «εκτελεί» με εντυπωσιακά ποσοστά ευστοχίας είναι ένας μοντέρνος φορ, που θα βγάλει τα συκώτια των αμυντικών μαρκάροντας και θα βγει για να πάρει πρώτη μπάλα και να «σπάσει». Οι μετρήσεις μιλάνε για έναν φορ που τρέχει 10-11 χιλιόμετρα σε κάθε ματς, ταχυδυναμικό, με καλή έκρηξη στο πρώτο βήμα, θράσος, αλτικότητα, έναν εξαιρετικό μπουκαδόρο που ειδικεύεται στα τελειώματα με μία επαφή. Υπόδειγμα εργατικότητας, αφού κάνει ατομικές προπονήσεις κάθε μέρα για να βελτιωθεί ατομικά (ήδη η βελτίωση σε στατικές φάσεις, πέναλτι, χτυπήματα είναι φέτος ορατή), ενώ έχει και προσωπικό γυμναστή στο Ναύπλιο με τον οποίο δουλεύει πάνω σε κάθε λεπτομέρεια που αφορά το σώμα του (έκρηξη, συγκεκριμένες μυϊκές μάζες, αλτικότητα).
Η έξοδος από την confort zone του και η ζωή μακριά από την οικογενειακή θαλπωρή τον ωρίμασε, τον εξέλιξε, τον πείσμωσε. Η κλήση στην Εθνική είναι πια στα σκαριά, το ίδιο και μία μεγάλη μεταγραφή. Που; Οπουδήποτε. Πιστεύει τόσο πολύ πια στον εαυτό του, που νιώθει ότι μπορεί να παίξει παντού…
