Μεγάλη κουβέντα σήκωσε η διαχείριση του ρόστερ του ΠΑΟΚ από τον Αμπέλ Φερέιρα, όπως και οι επιλογές του. Η κριτική που δέχτηκε ήταν σκληρή, αλλά σε γενικές γραμμές όχι άδικη. Κάτι που φάνηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο στον αγώνα κυπέλλου απέναντι στον ΠΑΟ.
Ο νταμπλούχος Ελλάδας ΠΑΟΚ έμελλε να αντιμετωπίσει ένα πολύ σκληρό γεγονός λίγο πριν την έναρξη της προετοιμασίας του καλοκαιριού. Η αποχώρηση του Ράζβαν Λουτσέσκου ήταν ένα σοκ που πολλοί πίστεψαν πως δεν θα ξεπεραστεί.
Ο ερχομός του Αμπέλ Φερέιρα, έφερε μία νότα αισιοδοξίας γιατί οι συστάσεις του ήταν εξαιρετικές. Όμως όλοι κατανοούσαμε πως το έργο του μόνο εύκολο δεν ήταν.
Η συμφωνία με τον ΠΑΟΚ έγινε μέσα σε μία μέρα, το τιμ του στήθηκε σε λιγότερο από 12 ώρες, τα πάντα έγιναν στο πόδι με ευθύνη εννοείται του κλαμπ που έμεινε γυμνό από στελέχη με τη φυγή Λουτσέσκου. Μόνο ο προπονητής τερματοφυλάκων Γιώργος Σκιαθίτης είχε απομείνει.
Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα έπρεπε να περάσει νέα αγωνιστικά ζητούμενα σε μία πετυχημένη ομάδα, έπρεπε να την προετοιμάσει για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτά είναι όλα γνωστά, όμως είναι η βάση της συζήτησης όταν αναφερόμαστε στον Πορτογάλο.
Με δεδομένες τις δυσκολίες που υπήρχαν, μία κομβική στιγμή για να δυσκολευτεί κι άλλο ο Φερέιρα, ήταν η ευρωπαϊκός αποκλεισμός. Κάπου εκεί, θα δοκιμαζόταν στο μέγιστο βαθμό η ικανότητά του στη διαχείριση του ρόστερ, κάτι που σε βάθος αγώνων αποδείχτηκε μέτρια. Με ένα παιχνίδι την εβδομάδα, ήταν πολύ δύσκολο για τον 41χρονο Πορτογάλο τεχνικό να ενεργοποιήσει πολλούς παίκτες.
Παράλληλα, ο σχηματισμός του, το 3-2-4-1 που επέλεξε, ήταν ο μοναδικός. Όσο Βιεϊρίνια και Μαουρίτσιο ήταν εκτός αγωνιστικής δράσης, η δουλειά γινόταν. Με κομβικό παίκτη τον Γιαννούλη που κάλυπτε όλη την πλευρά παίζοντας στα κόκκινα, ο σχηματισμός ήταν αποτελεσματικός. Όμως κανένας αθλητής δεν μπορεί να βγάλει μία ολόκληρη σεζόν σε αυτές τις εντάσεις. Και κάπου εκεί εμφανίστηκε το κενό πίσω από τον Γιαννούλη. Ο Φερέιρα δεν επιχείρησε να στήσει το συγκεκριμένο τρικ και από τη δεξιά πλευρά, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να γίνει υπερβολικά μονοδιάστατος και να μη μπορεί να κερδίσει κυρίως τα ντέρμπι.
Εκεί που χάλασε το μυαλό του Αμπέλ Φερέιρα, ήταν στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Τα τέσσερα γκολ που δέχτηκε η ομάδα του, κάθισαν βαριά, ξέχωρα αν ήταν όλα από ατομικά λάθη και όχι τόσο από κακή τοποθέτηση στον αγωνιστικό χώρο.
Παράλληλα, ήταν μεγάλο πλήγμα για την ομάδα, ο τραυματισμός του Άνχελ Κρέσπο. Ο πιο γρήγορος και καλύτερος στην ανάπτυξη αμυντικός του, είχε τεθεί εκτός μάχης.
Η απάντηση στο κακό απόγευμα, ήταν η είσοδος του καθαρού κόφτη αλλά αόρατου δημιουργικά Εσίτι στο αρχικό σχήμα, η μεταφορά του κορυφαίου 8αριού του πρωταθλήματος Γιόζιπ Μίσιτς σε θέση επιτελικού μέσου, η αναγκαστική παρουσία του Βαρέλα σε ρόλο αριστερού στόπερ που δεν βολεύεται και όλα αυτά σε μία προσπάθεια να γίνει ο ΠΑΟΚ πιο συμπαγής. Ουσιαστικά όμως η ομάδα μέσα από αυτές τις αλλαγές, έχασε τον προσανατολισμό της.
Ακολούθησαν πολλά μέτρια παιχνίδια που ο ΠΑΟΚ ναι μεν κέρδισε, αλλά και δυσκολεύτηκε και ήταν τυχερός και φώναζε πως είναι θέμα χρόνου να γίνει η γκέλα. Αυτή τελικά έγινε στο ΟΑΚΑ στον αγώνα πρωταθλήματος εναντίον του ΠΑΟ. Θα μπορούσαν όλοι να σταθούν στη χαμένη ευκαιρία του Σφιντέρσκι ή στα δύο μεγάλα λάθη του Ίνγκασον. Όμως η αλήθεια είναι άλλη.
Ο Φερέιρα έβγαλε φόβο, οδήγησε το γκρουπ του σε παθητική σκέψη, η ομάδα έχασε την φύση της και την ισορροπία της. Και κάπου εκεί έπρεπε να ανοίξει μία κουβέντα και από τα ΜΜΕ αλλά κυρίως εσωτερικά.
Η τετράωρη συνομιλία του Ιβάν Σαββίδη με τους παίκτες έδωσε ένα στίγμα. Το γκρουπ διαφωνούσε ανοιχτά με τις πρακτικές του προπονητή, αλλά παράλληλα ξεκαθάρισαν όλοι πως δεν υπάρχει αντιπάθεια προς το πρόσωπό του. Αντιθέτως θέλουν να τον βοηθήσουν αλλά ήρθε η στιγμή να βοηθήσει και ο ίδιος τον εαυτό του.
Και έτσι φτάσαμε στο παιχνίδι της περασμένης Τετάρτης που φάνηκε η ομάδα να επιστρέφει στη… φύση της.
Ο ΑΝΤΡΕ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ
Ο ΠΑΟΚ άλλαξε την περασμένη Τετάρτη. Ο Αμπέλ Φερέιρα πήρε τις σημαντικές αποφάσεις για να οδηγήσει την ομάδα σε μία πιο επιθετική λογική. Κομβική κίνηση εννοείται, δεν ήταν άλλη από την τοποθέτηση του Άντρε Βιεϊρίνια σε ρόλο δεξιού μπακ.
Τα όσα προσέφερε ο μεγάλος αρχηγός πέρυσι παίζοντας στη πίσω ζώνη, έπρεπε να είναι σημείο αναφοράς και για φέτος. Όμως έπρεπε να φτάσουμε Φλεβάρη για να συμβεί το αυτονόητο.
Η διαφορά με τον Μάτος ήταν συγκλονιστική. Ο μέτριος έως κακός Βραζιλιάνος, χωρίς διάθεση να βοηθήσει δημιουργικά και παράλληλα να καθυστερεί σε πολλά κομμάτια αγώνα, ήταν ένας εκ των βασικών αδύναμων κρίκων του σχηματισμού.
Η παρουσία του Βιεϊρίνια βέβαια δεν ήταν από μόνη της αυτή που άλλαξε την εικόνα την περασμένη Τετάρτη. Ο Μίσιτς πήγε δίπλα στον Μαουρίτσιο έτσι ώστε να κινείται στον φυσικό του χώρο, αλλά και η εντολή στον Γιαννούλη ήταν να περιμένει πριν πάρει τα μέτρα προς την επίθεση έτσι ώστε να συμμετέχει στο χτίσιμο της επίθεσης.
Ο Φερέιρα διάβασε σωστά το πρόβλημα και έδωσε τη λύση μέσα από αυτό τον συνδυασμό κινήσεων που διαφοροποίησε αρκετά την σιγουριά που κινούνταν η ομάδα.
Ο ρόλος του Βιεϊρίνια είναι καταλυτικός. Σιγουριά, εμπειρία, έμπνευση, ηρεμία, ποιότητα. Όποτε πιέστηκε, μία απλή αλλαγή παιχνιδιού έκανε τον Παναθηναϊκό να τρέχει. Πλέον δεν τίθεται θέμα για το που θα χρησιμοποιηθεί. Στη κρίσιμη καμπή βρήκε τον ρόλο του.
Πλέον πρέπει να δοθεί μεγάλη έμφαση από τον Αμπέλ Φερέιρα στο ψυχολογικό κομμάτι. Υπάρχουν τρεις πολύ κομβικοί παίκτες που θα πρέπει να ανεβάσουν απόδοση. Ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ, ο Τσούμπα Άκπομ και ο Δημήτρης Πέλκας. Και οι τρεις ήταν σημαντικοί κατά τη διάρκεια της περυσινής σεζόν, όμως φέτος έχουν τύχει μίας ξεκάθαρα κακής διαχείρισης από την πλευρά του τιμ.
Από την άνοδο των τριών θα εξαρτηθεί και σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο αποτελεσματικότητας της ομάδας κυρίως στα ντέρμπι που θα είναι και πάρα πολλά μέχρι το τέλος. Δέκα παιχνίδια πλέι οφς, όσα προκύψουν στο κύπελλο, άρα μιλάμε για το 95% των αγώνων που απομένουν.
Επίσης, σημαντικό ρόλο για το ποιοτικό ροτέισον στον άξονα της μεσαίας γραμμής, αναμενεται να έχει ο Ομάρ Ελ Καντουρί, ο οποίος θα πρέπει να είναι διαθέσιμος για να μπορεί ο Φερέιρα να στήσει την ομάδα του στη λογική που πρέπει.
Η ΕΝΤΑΣΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
Ο ΠΑΟΚ του Αμπέλ Φερέιρα δεν είχε χρόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα και αυτό είχε το κόστος του. Η ομάδα έδειξε τα πρώτα συμπτώματα κούρασης πολύ νωρίς, μέσα στον Σεπτέμβρη και έπρεπε να υπάρξει μία καλύτερη κατεύθυνση στον τομέα της εκγύμνασης. Η αλήθεια είναι πως οι προπονήσεις δεν είχαν την ένταση που έπρεπε και αυτό φάνηκε κυρίως στα παιχνίδια που αυτή χρειαζόταν. Δηλαδή στα ντέρμπι.
Κάπου στον Οκτώβρη, μετά από πιέσεις του εργοφυσιολόγου Γιώργου Ζιώγα, η προπόνηση άλλαξε και ανέβηκαν αρκετά οι εντάσεις. Η εικόνα της ομάδας βελτιώθηκε μέχρι και τις διακοπές. Μετά τα Χριστούγεννα, πάλι άλλαξε ο τρόπος εκγύμνασης. Για την ακρίβεια, ευθύνη σε αυτό το κομμάτι δεν φέρει το τιμ, αλλά το πρόγραμμα αγώνων που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για βελτιώσεις.
Το βασικό πρόβλημα που έχει εντοπιστεί είναι πως η ομάδα δεν έχει μεγάλη διάρκεια όταν ανεβαίνει το τέμπο των αγώνων. Είναι κάτι που έχει βάση στο περασμένο καλοκαίρι αλλά και μία στη καθημερινότητα.
Η διαφορά με πέρυσι είναι πως το ασκησιολόγιο έχει μεγάλης διάρκειας ασκήσεις αλλά με χαμηλή ένταση. Πέρυσι η ομάδα δούλευε σε μικρότερα χρονικά σετ αλλά με πολύ μεγαλύτερες εντάσεις. Το ερώτημα λοιπόν είναι το αν μπορεί ο ΠΑΟΚ από εδώ και πέρα να βελτιώσει τις εντάσεις του. Δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο σε απόλυτο βαθμό.
Φέτος είναι γενικά μία χρονιά ιδιαίτερη γιατί καμία ομάδα δεν έχει ζήσει ξανά έναν σχεδόν ολόκληρο γύρο με παιχνίδια υψηλής έντασης. Στα πλέι οφς, αναμένεται να ζήσουμε πράγματα που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε αυτή τη στιγμή.
Θα είναι μία διαδικασία που θα μας κάνει σοφότερους και προφανώς νικητής θα βγει αυτός που θα την προβλέψει καλύτερα.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ… ΒΡΑΧΝΑΔΕΣ
Ο Αμπέλ Φερέιρα έχει να αντιμετωπίσει και κάποια σημαντικά κενά στο ρόστερ. Πλέον στα στόπερ είναι οριακά κάτι που σημαίνει πως πρέπει να ενεργοποιήσει έναν εκ των Μιχάι – Μιχαηλίδη, ενώ δεν υπάρχει κάλυψη του Γιαννούλη. Ποιοτικό ροτέισον στα χαφ μπορεί να γίνει μόνο αν ο Καντουρί είναι υγιής, κάτι που σπάνια συμβαίνει.