Μόνο κέρδη αποκόμισαν από τη φετινή σεζόν οι παίκτες της Κ-15 του ΠΑΟΚ, που ολοκλήρωσαν τις προσπάθειες τους στο πρωτάθλημα, με τη συμμετοχή τους στο φάιναλ φορ του Αγρινίου, χάνοντας στον τελικό από τον Ολυμπιακό στη διαδικασία των πέναλτι.
Για πρώτη φορά η Σούπερ Λιγκ διοργάνωσε το πρωτάθλημα της συγκεκριμένης ηλικιακής κατηγορίας σ’ έναν ενιαίο όμιλο, έστω κι αν σ’ αυτόν μετείχαν μόλις οχτώ ομάδες (μόνο δύο από τη βόρεια Ελλάδα, παρουσία και του Αρη). Ακόμη κι έτσι, ο βαθμός δυσκολίας για τους νεαρούς παίκτες του Δικεφάλου ήταν αυξημένος, σε σχέση με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, όταν έπαιζαν τρεις και τέσσερις φορές με τους ίδιους αντιπάλους στους αγώνες του βορείου ομίλου. Δίνοντας, όμως, πιο δύσκολα παιχνίδια, ετοιμάζεσαι ακόμη καλύτερα για το κοντινό μέλλον, αποκτάς περισσότερες εμπειρίες, που είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσουν τους νεαρούς παίκτες στα επόμενα ποδοσφαιρικά τους βήματα. Σ΄ αυτόν, λοιπόν, τον ενιαίο όμιλο η Κ-15 του ΠΑΟΚ τερμάτισε πρώτη με διαφορά έξι βαθμών από το δεύτερο Ολυμπιακό, με τον οποίο αναμετρήθηκαν στον τελικό, που έγινε στο γήπεδο του Παναιτωλικού.
Η ιστορία του τελικού της περασμένης Τετάρτης στο Αγρίνιο θα μπορούσε να είχε γραφτεί διαφορετικά, αν ο διαιτητής Κώστας Τσοπλάκος (Αιτωλοακαρνανίας) δεν έκανε το σοβαρό λάθος να καταλογίσει πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού στις καθυστερήσεις, με το οποίο οι «ερυθρόλευκοι» ισοφάρισαν σε 2-2, πηγαίνοντας το ματς στη διαδικασία των πέναλτι. Ολοι θα συμφωνήσουν ότι η καριέρα 15χρονων ποδοσφαιριστών δεν κρίνεται σ΄ έναν κερδισμένο ή χαμένο τελικό πρωταθλήματος, όπου, κυρίως, μετράνε οι εντυπώσεις και τα συναισθήματα (χαρά και λύπη) της μιας ημέρας. Κι ότι η αξιολόγηση για την εξέλιξη και την πρόοδο των νεαρών ποδοσφαιριστών γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια μιας αγωνιστικής περιόδου, στις καθημερινές προπονήσεις και στα παιχνίδια, επίσημα και φιλικά.
Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορεί κανείς να μη σχολιάζει τέτοιες φάσεις, που είναι εύκολες για ένα διαιτητή, και να μην απορεί (ή και να εκνευρίζεται) για την αξία και τις δυνατότητες του συγκεκριμένου ρέφερι. Και, μοιραία, να μην μελαγχολεί για το επίπεδο της διαιτησίας στη χώρα μας, που, όσο κι αν δεν είναι η ιδανική συνθήκη, να μας οδηγεί τελικά στο συμπέρασμα ότι οι ξένοι διαιτητές ήρθαν για να μείνουν για πολύ καιρό ακόμη…
