Κάτι λείπει, κάτι λείπει, κάτι λείπει από τον ΠΑΟΚ… Όχι από την ομάδα απαραίτητα, όσο και αν το αποτέλεσμα της ομάδας μέσα στο γήπεδο καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη ψυχοσύνθεση του κόσμου. Λείπει το όραμα από τον κόσμο και εδώ το ζήτημα αρχίζει να γίνεται πιο σύνθετο.
Για όλα αυτά υπάρχει μία απόδειξη από τη σεζόν που ολοκληρώθηκε. Ήταν το πολύ καλό διάστημα Νοεμβρίου-Μαρτίου το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ένα διάστημα που ο ΠΑΟΚ έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο, κέρδιζε όλους και άρχισε να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει πορεία πρωταθλητισμού. Παρόλα αυτά, το γήπεδο δεν γέμισε ποτέ! Ίσα-ίσα είχε λίγο κόσμο σε κάποια πιο μικρά ματς. Όταν ένας ΠΑΟΚ πηγαίνει τόσο καλά, παρολ’ αυτά όμως δεν πείθει τον κόσμο του να βρεθεί στο γήπεδο, τότε υπάρχει πιο μεγάλο πρόβλημα.
Σε αυτή την περίοδο του Ιουνίου ο κόσμος βγάζει μεγάλο εκνευρισμό! Υπάρχει θυμός για το φινάλε της περσινής χρονιάς, νεύρα για τις μεταγραφές που δεν γίνονται και τα μηνύματα που δεν στέλνονται, αλλά και ξεκάθαρη απαισιοδοξία για το μέλλον. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι δεν κινείται τίποτα, δεν θα γίνουν μεταγραφές και γενικώς επικρατεί απογοήτευση. Αρκετοί, όταν ο ΠΑΟΚ οριστικοποιήσει τις καλές κινήσεις που (δεν μπορεί…) θα κάνει, μπορεί και να το γυρίσουν! Από τον εκνευρισμό στην αποθέωση! Μπορεί και από τη μία στιγμή στην άλλη! Αυτός ο κόσμος εκφράζει τον Έλληνα που φθάνει στα άκρα.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που λογικά θα είναι προβληματισμένοι ακόμη και αν έρθουν τέσσερις πολύ καλοί παίκτες, ακόμη και αν ο ΠΑΟΚ μπει καλά στο γήπεδο, ακόμη και αν κάνει τρεις προκρίσεις. Γιατί άραγε;
Σε κάθε περίπτωση όλο το καλοκαίρι και ίσως όλη η χρονιά θα κριθεί στην Ευρώπη. Όλη η χρονιά μέσα σε έξι καλοκαιρινές εβδομάδες.
