Ο φίλαθλος θέλει να βλέπει την ομάδα του να νικά και στα φιλικά παιχνίδια του καλοκαιριού, άσχετα αν μετά από ένα μήνα δεν θα θυμάται καν το αποτέλεσμα… Οι φιλικοί αγώνες, όμως, γίνονται κατά κύριο λόγο για τους προπονητές, για να δοκιμάσουν πράγματα, για να διαπιστώσουν ελλείψεις και αδυναμίες, για να δουν σε ποια ακριβώς διάθεση-αγωνιστική και ψυχολογική-βρίσκονται οι παίκτες τους, για να ενσωματώσουν, όσο το δυνατό πιο γρήγορα, στο σύνολο τους νεοαποκτηθέντες από αυτούς, ακόμη και για να ξεμουδιάσουν οι παίκτες από τις καθημερινές προπονήσεις.
Για όλα τα παραπάνω, λοιπόν, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για τους φιλάθλους να απογοητεύονται ή και να ενθουσιάζονται με τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα των ομάδων τους στα παιχνίδια της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Οι εξαιρέσεις, βέβαια, πάντα θα υπάρχουν (το καλοκαίρι του 2010 ο Μπερέτα… υποχρέωσε με τις πρακτικές του τη διοίκηση του ΠΑΟΚ να τον οδηγήσει στην πόρτα της εξόδου αμέσως μετά την επιστροφή της αποστολής από το βασικό στάδιο προετοιμασίας στη Γερμανία) για να επιβεβαιώνουν, ωστόσο, τον κανόνα.
Οι βιαστικές κρίσεις, λοιπόν, για παίκτες και ομάδες δεν ωφελούν πουθενά, παρά μόνο χρησιμεύουν για λαϊκή κατανάλωση. Πολλές φορές, μάλιστα, εκθέτουν κι αυτούς, που τις διακινδυνεύουν. Ο καθένας για την ομάδα του μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του ποδοσφαιριστές, οι οποίοι «έβγαζαν μάτια» με την απόδοση και τις εμφανίσεις τους στα φιλικά του καλοκαιριού, αλλά όταν έρχονταν τα επίσημα παιχνίδια, παρουσίαζαν ξαφνικά ένα τελείως διαφορετικό—προς το χειρότερο-αγωνιστικό πρόσωπο, λες και ήταν κάποιοι… άλλοι.
Ετσι και αλλιώς, δεν είναι μακριά-ειδικά για τις ομάδες, που έχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις καλοκαιριάτικα- τα πρώτα επίσημα παιχνίδια της νέας σεζόν, στα οποία δεν θα κρίνονται μόνο οι εντυπώσεις, αλλά κυρίως η ουσία.
