Ολοένα μακραίνει η λίστα με τους παίκτες του ΠΑΟΚ, που έφυγαν με μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού, με τελευταίο μέλος της συγκεκριμένης λίστας, τον Ευθύμη Κουλούρη.
Κάθε περίπτωση, βέβαια, είναι ξεχωριστή και κρύβει πίσω της μια διαφορετική ιστορία. Όπως εκείνη της παραχώρησης του Ζήση Βρύζα στην Περούτζια το Σεπτέμβριο του 2000.
Στον πρώτο γύρο του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ο ΠΑΟΚ είχε κληρωθεί να παίξει εναντίον της Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ. Και το φιλικό της 8ης Σεπτεμβρίου 2000 κόντρα στην Περούτζια (μόλις 4.987 εισιτήρια) είχε τον χαρακτήρα της τελικής πρόβας για την πρώτη αναμέτρηση με τους Ισραηλινούς. Ο Δικέφαλος είχε χάσει 1-0 από την ιταλική ομάδα, εκείνο, όμως, που είχε ενοχλήσει περισσότερο τον Μπάγεβιτς ήταν η εμφάνιση των παικτών του. Για αυτό, και στη λήξη του αγώνα, έδωσε εντολή στον Δημήτρη Μπουρουτζίκα, γυμναστή της ομάδας, να κρατήσει τους παίκτες στο γήπεδο για έξτρα προπόνηση σχεδόν μιας ώρας!
Ο Σέρσε Κόσμι πάντως, τεχνικός της ιταλικής ομάδας, ξεχώρισε τον Ζήση Βρύζα, κι ας είχε αγωνιστεί για μόλις δέκα λεπτά. Οι εξελίξεις έτρεξαν γρήγορα και ο Γιώργος Μπατατούδης αποδέχτηκε την προσφορά ύψους 180 εκ. δρχ. της Περούτζια για τον διεθνή επιθετικό, που έμπαινε στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του με το Δικέφαλο (ο Μπάγεβιτς ήταν, έτσι κι αλλιώς, καλυμμένος για την επιθετική γραμμή, παρουσία των Οκκά, Φρούσου και Ναλιτζή). «Αισθάνθηκα την ανάγκη να αλλάξω ομάδα. Έπρεπε να φύγω, ήταν ο μοναδικός τρόπος να αποδείξω ποιος είναι ο πραγματικός Βρύζας» ήταν οι δηλώσεις του, μετά την οριστικοποίηση της μεταγραφής του. Και στις 17 Σεπτεμβρίου 2000 έκανε το ντεμπούτο του με την Περούτζια σε παιχνίδι με την Μπολόνια.
ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Το δρόμο προς το εξωτερικό είχε ανοίξει δυόμισι χρόνια νωρίτερα ο Θόδωρος Ζαγοράκης. Λίγες ώρες πριν την έναρξη του εκτός έδρας αγώνα κυπέλλου της 29ης Ιανουαρίου 1998 εναντίον του Ιωνικού, ο Γιώργος Μπατατούδης έκανε γνωστό ότι αποδέχονταν την πρόταση της Λέστερ ύψους 470 εκ. δρχ. για την παραχώρηση του αρχηγού της ομάδας. Ο τότε μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ έκανε λόγο για την ανάγκη… ανανέωσης του θιάσου, ωστόσο η πραγματική ανάγκη, που τον ώθησε στην πώληση Ζαγοράκη, είχε να κάνει με τα ταμεία της ομάδας, που είχαν αρχίσει ν’ αδειάζουν επικίνδυνα. Μόλις ένα χρόνο πριν, «έπεφταν» οι υπογραφές στο νέο συμβόλαιο συνεργασίας του ΠΑΟΚ με τον Ζαγοράκη, διάρκειας πέντε χρόνων, που θ’ απέφερε στον τότε αρχηγό της ομάδας το συνολικό ποσό των 250 εκ. δρχ.
Για τον Μπατατούδη στάθηκε αδύνατο να αρνηθεί, το καλοκαίρι του 2001, και την πρόταση ύψους 250 εκ. δρχ. της Ουντινέζε για την παραχώρηση του Δημήτρη Ναλιτζή. Οι Ιταλοί είχαν «βάλει στο μάτι» τον υψηλόσωμο επιθετικό από τα παιχνίδια (και τον αποκλεισμό) τους με τον Δικέφαλο για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ κι έτσι ο Ναλιτζής αποχώρησε από την Τούμπα, πριν προλάβει να στεριώσει.
ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΤΟΝ… ΣΑΒΒΙΔΗ
Τον Ιανουάριο του 2012 στον ΠΑΟΚ έσπευσαν να επεκτείνουν το συμβόλαιο του Κώστα Σταφυλίδη μέχρι το 2016, βάζοντας ρήτρα παραχώρησής του ύψους 1,5 εκ. ευρώ. Εξι μήνες αργότερα η Μπάγερ Λεβερκούζεν έκανε δικό της τον διεθνή αμυντικό (τον άφησε ως δανεικό για ακόμη μια χρονιά στην Τούμπα) καταβάλλοντας το συγκεκριμένο ποσό.
Στην ίδια μεταγραφική περίοδο (καλοκαίρι 2012) υπήρξε άλλη μια συμφωνία για πώληση παίκτη σε γερμανική ομάδα, ένα μήνα σχεδόν πριν την έλευση Σαββίδη στον ΠΑΟΚ. Ο Στέλιος Μαλεζάς παραχωρήθηκε στη Φορτούνα Ντίσελντορφ αντί 450 χιλ. ευρώ (κι ενώ η καλοκαιρινή προετοιμασία του ΠΑΟΚ ήταν σε πλήρη εξέλιξη), εξαργυρώνοντας την καλύτερη σεζόν στην καριέρα του (2011-12), όταν, υπό τις οδηγίες του Λάζλο Μπόλονι έπαιξε σε 48 ματς, δίπλα στον Μπρούνο Τσιρίλο.
ΣΤΗ ΧΑΡΤΣ ΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ…
Σε μίνι σίριαλ εξελίχτηκε το καλοκαίρι του 2006 η πώληση του Χρήστου Καρυπίδη στην Χαρτς εν μέσω των τεράστιων οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων του ΠΑΟΚ.
Στις 16 Ιουλίου 2006 ο Σερραίος αμυντικός είχε ταξιδέψει στη Σκωτία, προκειμένου να περάσει από ιατρικές εξετάσεις για λογαριασμό της Χαρτς. Επέστρεψε, όμως, άπραγος, αφού η αρχική προσφορά των Σκωτσέζων προς την ασπρόμαυρη ΠΑΕ είχε κριθεί ασύμφορη. Τελικά, στις 2 Αυγούστου ο Καρυπίδης αναχώρησε ξανά για τη Σκωτία για μόνιμη εγκατάσταση, αφού στο μεταξύ είχε γίνει αποδεκτή από τον ΠΑΟΚ η νέα βελτιωμένη οικονομικά πρόταση της Χαρτς. «Λεπτομέρεια»: Εκείνη την ημέρα οι παίκτες του Δικεφάλου απείχαν από την προπόνηση εξαιτίας των οικονομικών οφελών της διοίκησης….
Ηταν οι εποχές, που ο ΠΑΟΚ αναγκάζονταν να παραχωρεί βασικούς του παίκτες για να επιβιώσει. Αλλά κάθε βαθιά οικονομική ανάσα που έπαιρνε μέσω των πωλήσεων, ισοδυναμούσε με καθήλωση-αν όχι οπισθοχώρηση-στο αγωνιστικό κομμάτι.
Η ΜΠΕΝΦΙΚΑ ΠΕΙΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΔΗ
Όπως η Ουντινέζε επέλεξε τον Ναλιτζή μετά τα παιχνίδια της με τον ΠΑΟΚ, έτσι και η Μπενφίκα ξεχώρισε, όχι έναν, αλλά δύο παίκτες του Δικεφάλου μετά τις συναρπαστικές αναμετρήσεις τον Σεπτέμβριο του 1999 για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ (πρόκριση των Πορτογάλων στη ρεβάνς της Λισαβώνας στα πέναλτι). Ο Σάμπρι …πήρε μαζί του στην Πορτογαλία και τον Τριαντάφυλλο Μαχαιρίδη, για τον οποίο οι Αετοί της Λισαβώνας κατέβαλλαν στον ΠΑΟΚ το ποσό των 500 χιλ. ευρώ.
Ο Μαχαιρίδης είχε εξιστορήσει, μέσω συνέντευξης του στη FORZA, το χρονικό εκείνης της μεταγραφής: «Παρά την ήττα με 2-1 στο πρώτο ματς της Τούμπας, είχα βρεθεί σε καλή μέρα και είχα κάνει ένα καλό παιχνίδι. Η Μπενφίκα έδειξε αμέσως ενδιαφέρον για μένα, έγιναν οι σχετικές διαπραγματεύσεις και υπεγράφη γρήγορα ένα προσύμφωνο μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών. Ασφαλώς για μένα ήταν μεγάλο το δέλεαρ να αγωνιστώ στο εξωτερικό, πόσο μάλλον σε μια φημισμένη ομάδα, όπως ήταν-και παραμένει να είναι-η Μπενφίκα. Συν το γεγονός, βέβαια, ότι οι προσωπικές μου αποδοχές θα τετραπλασιάζονταν. Ακόμη κι έτσι, πάντως, ήμουν διατεθειμένος να απορρίψω την πρόταση και να παραμείνω στον ΠΑΟΚ, εφόσον η ομάδα θα μου πρόσφερε ένα καλύτερο συμβόλαιο. Ακόμη και με τα μισά λεφτά της Μπενφίκα θα συνέχιζα στον ΠΑΟΚ, αλλά η ομάδα προτίμησε να με παραχωρήσει».
