Τι πρέπει να έχει ο τέλειος επιθετικός για τον ΠΑΟΚ; Να είναι γκολτζής, γρήγορος, με άλμα, εκτόπισμα, ντρίμπλα, τεχνική, βαρύ βιογραφικό, τανκ και οδοστρωτήρας μαζί, νεαρός, φιλόδοξος, παστελωτής και με… εφικτό κασέ. Ο μόνος που ταιριάζει σε αυτές τις προδιαγραφές είναι ο Κιλιάν Μπαπέ, αν και με αυτό το Euro που έκανε, πάλι σε κάποιους θα «ξίνιζε».
Στην λαϊκή συνείδηση, το άγνωστο «περνάει» πιο εύκολα. Διότι μαγνητίζει. Εξάπτει την φαντασία. Δημιουργεί όνειρα, προσδοκίες, φαντασιώσεις. Όσο πιο εξωτική είναι η προέλευση του, τόσο καλύτερα. Όσο πιο άγνωστος, τόσο το καλύτερο.
Ο «κόνδορας από το Περού». Το «δαμάλι από την Ζιμπάμπουε». Ο «αλιγάτορας από τον Αμαζόνιο». Το «αρπακτικό από τις Άνδεις». Το «τσιτάχ από τα Ιμαλάια». Υπέροχοι τίτλοι, που αγοράζουν χρόνο, ηρεμία, συσπείρωση, συνήθως μέχρι να ξεκινήσει η σεζόν, να κυλήσει η μπάλα στο χορτάρι και να φανερωθεί η γυμνή αλήθεια.
Αυτό που έχεις δίπλα σου, σπάνια το εκτιμάς. Σπάνια το προσέχεις. Σπάνια το αξιολογείς σωστά. Είναι ο Νέλσον Ολιβέιρα, ο ηγετικός επιθετικός που θα πάρει τον ΠΑΟΚ πάνω του και θα τον οδηγήσει με 30 γκολ την σεζόν σε τίτλους και ευρωπαϊκές επιτυχίες; Όχι. Δεν τα έκανε ποτέ, η λογική λέει πως δεν θα τα κάνει ούτε τώρα.
Είναι ο Πορτογάλος ένας ποιοτικός επιθετικός που σε ένα σωστά δομημένο κλαμπ, με διακριτούς ρόλους, χημεία, αυτοματισμούς, μπορεί να δώσει το αλατοπίπερο και να κάνει την διαφορά -ειδικά εντός συνόρων; Σίγουρα.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Η παγωμάρα αναφορικά με την περίπτωση του στον κόσμο του ΠΑΟΚ δεν αφορά την ποιότητα του, αλλά την τελευταία του ομάδα. Αν ο Δικέφαλος έπαιρνε ελεύθερο, έναν 30άρη σέντερ-φορ στην πιο γόνιμη ηλικία του, με 17 συμμετοχές στην Εθνική Πορτογαλίας και 26 γκολ την τελευταία διετία, ο οποίος θα ερχόταν (ας πούμε) από την Championship, τότε θα είχαμε υποδοχές στο αεροδρόμιο. Το γεγονός ότι έρχεται από μία απομυθοποιημένη ΑΕΚ, που μετρά έξι σερί ήττες από τον ΠΑΟΚ, δημιουργεί μία στυφή αίσθηση ανικανοποίητου. Συμβαίνει.
Μα, καλά. Από όλους τους επιθετικούς του κόσμου, ο ΠΑΟΚ πάει σε αυτόν που βρισκόταν δίπλα του; Χάθηκαν οι άλλοι σέντερ-φορ στον πλανήτη; Υποψιάζομαι για ποιο λόγο ο Ράζβαν Λουτσέσκου άναψε το πράσινο φως για τον Νέλσον Ολιβέιρα -άσχετα τελικά αν θα πέσουν οι τελικές υπογραφές μαζί του.
Σε αυτή την θέση, σε αυτό το πόστο, ζητά, ψάχνει, επιδιώκει το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Δεν θέλει πειράματα, ούτε στοιχήματα. Θέλει κάποιον που ξέρει την δουλειά. Θέλει κάποιον από τον οποίο ξέρει τι θα πάρει day in και day out.
Ο Πορτογάλος δεν είναι ένας ακούνητος φορ περιοχής. Δεν είναι το θωρηκτό, ούτε αυτός που θα παίξει πλάτη. Όπως γίνεται αντιληπτό, ο Λουτσέσκου δεν έψαχνε τέτοιον. Ήθελε έναν πιο συμμετοχικό φορ, ένα πιο κινητικό επιθετικό, ο οποίος θα βγαίνει εκτός περιοχής, θα μπορεί να παίξει με πρόσωπο, θα μπορεί να «σπάει» μπάλες, να παίζει συμμετοχικά, να έχει επιρροή στο παιχνίδι και συνάμα να «παστελώνει» κιόλας.
Κι εδώ έρχεται η ώρα που μιλούν οι ψυχροί αριθμοί. Τα γκολ. Σε μία συμβατική διετία του στην ΑΕΚ, με ένα εντυπωσιακό πρώτο εξάμηνο και μία μέτρια τελευταία χρονιά σε μία «άρρωστη» ομάδα, το κοντέρ του Πορτογάλου έγραψε 26 γκολ (τα 6 με πέναλτι) σε 70 επίσημα παιχνίδια (συν 10 ασίστ), εκ των οποίων τα 20 στο πρωτάθλημα. Αν και η σύγκριση είναι μάλλον «μπακαλίστικη», αποτελεί ένα δείγμα γραφής. Ο Τσούμπα Άκπομ έφυγε από τον ΠΑΟΚ με 18 γκολ σε 79 επίσημα παιχνίδια και ο Κάρολ Σβιντέρσκι μετρά 31 τέρματα, αλλά σε 105 ματς. Ο Πορτογάλος σκοράρει λοιπόν με μεγαλύτερη συχνότητα, παρότι δεν τον συνοδεύει η φήμη του κλασικού γκολτζή των 20+ γκολ ανά σεζόν.
Πηγαίνοντας σε μία τέτοια περίπτωση, με τέτοιο προφίλ, τέτοια χαρακτηριστικά και τέτοιο συμβόλαιο, ο ΠΑΟΚ θαρρώ ότι ρίχνει τροχιοδεικτικά βέλη αναφορικά με τους στόχους, τις προσδοκίες, τα «θέλω» του. Οριοθετεί το ταβάνι στα συμβόλαια που θα κληθεί να προσφέρει στις επόμενες διαπραγματεύσεις και σχηματοποιεί τα βιογραφικά που ψάχνει. Παίκτες που να είναι σε θέση να προσφέρουν άμεσα. Τώρα.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής είναι όπως στους γάμους. Σαν θέλει η νύφη και ο γαμπρός τύφλα να έχει ο πεθερός. Αν του κάνει του Λουτσέσκου, τότε σε κανέναν άλλον δεν πέφτει λόγος…
10 ΜΙΚΡΟΙ ΤΖΙΜΕΣ!
Είναι δύσκολο να συντηρήσεις, να φροντίσεις, να ταΐσεις δύο οικογένειες, αλλά αυτό έχει και τα καλά του. Δίχως τον ΠΑΟΚ Β’, ο ΠΑΟΚ δεν θα κοιτούσε ποτέ τον Παναγιώτη Τζίμα. Όχι, αυτό το καλοκαίρι του τουλάχιστον.
Θα αναρωτηθεί κανείς: «Και είναι τόσο καλός αυτός ο Τζίμας, ώστε να γίνεται τόση κουβέντα; Τότε γιατί έπαιξε μόλις 11 παιχνίδια στον Αστέρα Τρίπολης φέτος». Δίκαιη η απορία.
Οι Αρκάδες έχουν τον τρόπο τους να βγάζουν σιγά-σιγά στα ταλέντα τους στην βιτρίνα, δίχως να τα «καίνε». Ο 20χρονος μεσοεπιθετικός είναι μία τέτοια περίπτωση. Στο λίγο που έπαιξε φέτος, έδειξε.
Και τώρα είναι η ώρα να δείξει περισσότερο. Να κατασταλάξει καταρχήν τι είναι. Δεκάρι; Δεύτερος επιθετικός; Οκτάρι; Εννιαμισάρι. Κάπου πρέπει να εξειδικευτεί. Καλύτερο μέρος από το προστατευτικό περιβάλλον της δεύτερης ομάδας του ΠΑΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει.
Ο ΠΑΟΚ πληρώνει για να μάθει αν ο Πρεβεζάνος μεσοεπιθετικός μπορεί να γίνει αυτό που υποψιάζονται οι μύστες των μικρών ηλικιών που τον έβλεπαν να ξεχωρίζει σε νέους και έφηβους. Έχει την πολυτέλεια να το κάνει και να τον βλέπει κάθε μέρα, όχι να τον στέλνει δανεικό δεξιά κι αριστερά δίχως να ξέρει πως του φέρονται.
Με τον ΠΑΟΚ Β’ ο Δικέφαλος θα έχει την ευκαιρία να επενδύει σε τέτοια παιδιά και να τα διαπλάθει μόνος του, με τις αξίες του, με το ποδοσφαιρικό του στιλ. Ο μικρός έχει την πρώτη ύλη. Κρατήστε το αυτό…
