Στο ποδόσφαιρο κερδίζει αυτός που σκοράρει τα περισσότερα γκολ. Για να σκοράρεις τα περισσότερα γκολ θα πρέπει να έχεις και αυτούς που έχουν την μεγαλύτερη ικανότητα να το κάνουν.
Όλες οι μεγάλες ομάδες ξεκινούν από έναν μεγάλο τερματοφύλακα, αλλά συνήθως καταλήγουν και σε έναν μεγάλο σέντερ-φορ που δίνει την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου: το εύκολο γκολ.
Όποια τοπ ομάδα κι αν κοιτάξει κανείς, η κοινή συνισταμένη είναι πάντα ένας «εκτελεστής», κάποιος που τραβάει το κουπί στο σκοράρισμα, κάποιος που αποτελεί το επιθετικό σημείο αναφοράς.
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάγερν έχει τον Λεβαντόφσκι. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει τον Μπενζεμά. Η Λίβερπουλ τον Σαλάχ. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Κριστιάνο. Η Παρί… και ποιον δεν έχει. Η Ίντερ τον Τζέκο. Η Τσέλσι τον Λουκάκου.
Όλοι τους παίκτες των 20+ γκολ την σεζόν, όλοι τους παίκτες που θα μετατρέψουν την μισή ευκαιρία σε γκολ, παίκτες που δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από τους συμπαίκτες τους, είναι ικανοί να φτιάξουν φάσεις και για τους εαυτούς τους.
Ας μην το πάμε πολύ μακριά. Ο ΠΑΟΚ του νταμπλ είχε τον Πρίγιοβιτς να καθαρίζει. Ο Ολυμπιακός που πήρε την συνέχεια τα σκήπτρα, πάτησε πάνω στην εκτελεστική δεινότητα του Ελ-Αραμπί που βγήκε δύο συνεχόμενες φορές πρώτος σκόρερ, σχεδόν με τα διπλάσια τέρματα από τον δεύτερο.
Κι ο ΠΑΟΚ; Ο ΠΑΟΚ προς το παρόν δεν ξέρει ποιος είναι το βασικό του εννιάρι.
Είναι ο Σφιντέρσκι; Ο Πολωνός είναι πολύ βελτιωμένος σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, όμως τις περισσότερες φορές λειτουργεί καλύτερα με έναν δεύτερο επιθετικό δίπλα του, χώρια που αρκετά συχνά λειτουργεί καλύτερα ερχόμενος από τον πάγκο.
Συν τοις άλλοις δεν δείχνει να έχει (ακόμα) την ηγετική προσωπικότητα για να στηριχθεί μία ομάδα όπως ο Δικέφαλος πάνω του, δεν είναι τόσο «κακός» μπροστά στην αντίπαλη εστία, πολλές φορές η αντίπαλη άμυνα δεν τον νιώθει.
Είναι ο Άκπομ; Είναι πια τόσο μεγάλο το δείγμα γραφής του Άγγλου που ξέρει κανείς τα προτερήματα και τα ελαττώματα του, πιθανώς να έφτασε ήδη το ταβάνι του. Εντυπωσιακά αθλητικά προσόντα, αλλά μέτριος στο συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Ιδανικός για φάσεις που θέλουν μία επαφή και ελάχιστα σκέψη, θολωμένος όταν έχει τον χρόνο να δράσει, να εκτελέσει, να σκεφτεί.
Όταν μετά από 7 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα, ο πρώτος σκόρερ σου έχει δύο τέρματα και είναι ένας παίκτης που σκοράρει σπάνια (Κούρτιτς), τότε δημιουργείται μία εμφανής παθογένεια.
Ο ΠΑΟΚ έχει πάρει από τα δύο εννιάρια του μόλις τρία τέρματα στο πρωτάθλημα (δύο ο Σφιντέρσκι, ένα ο Άκπομ) και παρότι ο Τσούμπα έχει σκοράρει άλλες δύο φορές φέτος στην Ευρώπη, ο απολογισμός είναι φτωχός για μία ομάδα που κάνει σκληρό πρωταθλητισμό.
Πριν σκοράρει απέναντι στον ΟΦΗ, ο Σβιντέρσκι είχε συμπληρώσει 19 παιχνίδια δίχως γκολ! Ο Άκπομ ποτέ στην καριέρα του δεν έχει ολοκληρώσει σεζόν με διψήφιο αριθμό τερμάτων!
Ο Πολωνός σκοράρει στο πρωτάθλημα ένα γκολ ανά 9 τελικές. Ο Άγγλος ένα γκολ ανά 6 τελικές. Ένας φορ κλάσης πρέπει να βρίσκει δίχτυα μία φορά ανά δύο – τρεις τελικές, ειδάλλως φλυαρεί ακατάπαυστα στο γήπεδο.
Επιστρέφοντας στο ντέρμπι του Καραϊσκάκης, τα σημαντικά ατομικά λάθη του Εσίτι ήταν αυτά που ξεκίνησαν τα δύο τέρματα του Ολυμπιακού. Ο Νιγηριανός φέρει σημαντική ευθύνη για την ήττα, όμως για μία ακόμα φορά σε ένα μεγάλο παιχνίδι, ο ΠΑΟΚ δεν άφησε αποτύπωμα στην αντίπαλη περιοχή. Οι δύο επιθετικοί του πέρασαν ως απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Και αυτό είναι ένα εξίσου σημαντικό πρόβλημα με την αδυναμία του Εσίτι να πάρει με ασφάλεια την πρώτη μπάλα…
