Ελληνας τρίτης γενιάς, με καταγωγή από τα Τρίκαλα και την Αθήνα, ο Γιώργος Σακελλαρίου έχει τα δύο πιο παλιά εστιατόρια μέσα στην πόλη της Ολλανδίας. Και ανάμεσα τους βρίσκεται το γήπεδο της PSV!
Πριν η αποστολή του ΠΑΟΚ ταξιδεύσει στην ολλανδική πόλη για το κρίσιμο παιχνίδι της Πέμπτης, ο Έλληνας επιχειρηματίας μας μεταφέρει το κλίμα, που επικρατεί στην «καρδιά» του Αϊντχόφεν ενόψει της δεύτερης αναμέτρησης μεταξύ των δύο ομάδων.
Aν και η ολλανδική πόλη δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα, που θέλει όλο τον κόσμο να έχει την πανδημία του κορονοϊού ως καθημερινό θέμα συζήτησης: «Το ποδόσφαιρο στην εποχή μας έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα. Κι εδώ στην Ολλανδία βρισκόμαστε σε μερικό lockdown (σ. σ. τα κρούσματα κορονοϊού προσεγγίζουν το μισό εκατομμύριο και οι ανθρώπινες απώλειες είναι σχεδόν εννέα χιλιάδες), όχι, όμως, τόσο αυστηρό όσο στην Ελλάδα. Εδώ δεν χρειάζεται να στείλεις γραπτό μήνυμα για να βγεις έξω από το σπίτι σου. Τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, εκτός από την εστίαση, μια και τα καφέ και τα εστιατόρια παραμένουν κλειστά. Ακόμη και έτσι, όλα περιστρέφονται γύρω από την πανδημία, ο κόσμος ασχολείται πρωτίστως με το ζήτημα του κορονοϊού, παραμερίζοντας όλα τα υπόλοιπα, μαζί και αυτό του ποδοσφαίρου».
Πώς εισέπραξαν, αλήθεια, οι φίλαθλοι της PSV τη βαριά ήττα της ομάδας τους στο πρώτο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ; «Οι Ολλανδοί φίλαθλοι δεν είναι τόσο θερμόαιμοι, όσο είναι οι Έλληνες. Ούτε είναι της υπερβολής, δηλαδή στη νίκη να πετούν στα σύννεφα και στην ήττα να φέρνουν την καταστροφή. Εδώ ο κόσμος λειτουργεί διαφορετικά σε σχέση μ΄ εμάς, έχει άλλη νοοτροπία. Τελειώνει ένα ματς, πάνε για το επόμενο».
Και ο Σακελλαρίου συνεχίζει: «Το ματς της Πέμπτης, πάντως, δεν θα έχει καμία σχέση με ό,τι συνέβη στο αντίστοιχο παιχνίδι της Τούμπας. Είναι βέβαιο ότι η Αϊντχόφεν θα παρουσιαστεί πολύ καλύτερη στην έδρα της. Ανεξάρτητα από το τι έδειξε στη Θεσσαλονίκη, είναι μια καλή ομάδα, έχει ποιότητα στο παιχνίδι της. Και με σοβαρό προπονητή, τον Γερμανό Ρότζερ Σμιντ. Σε κάθε περίπτωση, η φετινή Αϊντχόφεν είναι καλύτερη σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή ομάδα».
Το βέβαιο είναι ότι στην ολλανδική ομάδα, αν είχαν μπροστά τους το δίλημμα, πρωτάθλημα στη χώρα τους ή διάκριση μέσω του Europa League, θα επέλεγαν τον εγχώριο τίτλο: «Ασφαλώς και πρώτος της στόχος είναι να κατακτήσει τα πρωτεία στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Η διοργάνωση του Europa League έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε, μέσω της κατάκτησης του εγχώριου τίτλου έρχεται και η είσοδος στους ομίλους του Champions League, που είναι και η διοργάνωση, που κυρίως ενδιαφέρει την Αϊντχόφεν, σε ό,τι έχει να κάνει με τις ευρωπαϊκές συμμετοχές της. Όπως και να το κάνουμε, το Champions League είναι… άλλο πράγμα».
Το ελληνικό στοιχείο, πάντως, στην ολλανδική πόλη δεν είναι ιδιαίτερα έντονο: «Τους υπολογίζω γύρω στους 1.500, μάξιμουμ δύο χιλιάδες. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς έχουν έρθει εδώ τα τελευταία χρόνια, στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης. Και είναι κυρίως νέοι επιστήμονες, που εργάζονται στις μεγάλες εταιρίες, αλλά και στα εδώ πανεπιστήμια. Είναι διαφορετική, πλέον, η μετανάστευση, δεν μιλάμε για τις παλιές ελληνικές κοινότητες, που συναντούσαμε κυρίως στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης. Το καλό είναι ότι σε εβδομαδιαία βάση υπάρχουν τέσσερις-πέντε πτήσεις για Αθήνα και Θεσσαλονίκη και, συνεπώς, τα ταξίδια από και προς Ελλάδα είναι εύκολη υπόθεση. Είναι μια ωραία και σύγχρονη πόλη το Αϊντχόφεν. Θα τη χαρακτήριζα ως τη Σίλικον Βάλεϊ της Ευρώπης, αφού εδώ εδρεύουν πολλές τεχνολογικές εταιρίες. Μόνο η ASML, εταιρία που παράγει λογισμικό, έχει δεκαεφτά χιλιάδες επιστημονικό προσωπικό! Από το Άμστερνταμ απέχει 110 χιλιόμετρα, άλλα τόσα από το Ντίσελντορφ, την Κολωνία, αλλά και τις Βρυξέλλες. Βρίσκεται στο κέντρο αυτών των μεγάλων πόλεων της Ευρώπης».
