Το Ολυμπιακό στάδιο κι οι παλαιότεροι τελικοί κόντρα σε ΑΕΚ, ΑΕΛ και ΠΑΟ έφερναν δυσάρεστες αναμνήσεις στον ΠΑΟΚ, που όμως αντέστρεψε την κατάσταση από το 2018 και μετά.
Την κατάκτηση του τέταρτου σερί κυπέλλου σε τελικούς στο ΟΑΚΑ επιδιώκει το Σάββατο ο ΠΑΟΚ. Για το Δικέφαλο το Ολυμπιακό στάδιο δεν ήταν το ίδιο… φιλόξενο και στο παρελθόν. Κάθε άλλο…
Στον τελικό του 1983 ο ΠΑΟΚ είχε τις ευκαιρίες (τις περισσότερες με τον Κούδα), αλλά τα γκολ τα πετύχαινε η ΑΕΚ (Μαύρος 27΄, Βλάχος 80΄). Καθοριστική ήταν και η φάση στο 39΄, όταν ο δεύτερος επόπτης Κουκουλάκης ακύρωσε εσφαλμένα γκολ του Δημόπουλου ως οφσάιντ. Αλλά κι ο πρώτος επόπτης Γερμανάκος είχε λανθασμένες υποδείξεις οφ-σάιντ σε βάρος του ΠΑΟΚ στη διάρκεια του ματς. «Εχω δει 25 τελικούς κυπέλλων σε Γερμανία και Αγγλία, αλλά ποτέ δεν θυμάμαι μια τόσο άδικη έκβαση του σκορ» σχολίαζε μετά το παιχνίδι ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Χάιντς Χέερ.
Δύο χρόνια αργότερα, ο Δικέφαλος βρέθηκε ξανά σε τελικό κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, έχοντας απέναντί του τη Λάρισα. Η ομάδα του Βάλτερ Σκότσικ προέρχονταν από τη φιέστα κατάκτησης του πρωταθλήματος στο τελευταίο ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό (1-1) κι όλοι περίμεναν να έρθει το νταμπλ στην Τούμπα. Το βράδυ, όμως, της 22ας Ιουνίου 1985 πήγαν όλα στραβά για τους ασπρόμαυρους , που είχαν να διαχειριστούν και την πρόωρη φυγή του Δημόπουλου στον Παναθηναϊκό: αποβολή Βασιλάκου (19΄), γκολ της ΑΕΛ προς το τέλος του α΄ ημιχρόνου (39΄ Ζιώγας) και στις αρχές του β΄ (47΄ Κμίετσικ), μέχρι που σ’ ένα τρίλεπτο (73΄-75΄) οι Ζιώγας και Βαλαώρας ολοκλήρωσαν το θρίαμβο για τους Θεσσαλούς (στο 55΄ είχε μειώσει ο Σκαρτάδος).
Αλλά ούτε και το 2014 μπόρεσε ο ΠΑΟΚ να γιορτάσει στο ΟΑΚΑ, χάνοντας καθαρά από τον Παναθηναϊκό με 4-1.
Ο τελικός του 2018 στο Ολυμπιακό στάδιο είχε φιναλίστ τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Ηταν η σεζόν, που ο ΠΑΟΚ είχε χάσει στα χαρτιά τον τίτλο του πρωταθλητή, μετά τα όσα είχαν συμβεί στον αντίστοιχο αγώνα της Τούμπας για τη Σούπερ Λιγκ και είχαν ως συνέπεια την αφαίρεση τριών βαθμών από εκείνη τη διοργάνωση και άλλων δύο από το πρωτάθλημα, που θ’ ακολουθούσε. Στο 25΄ ο Μπορμπαλάν υπέδειξε πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ, αλλά ο Μπάρκας απέκρουσε την εκτέλεση του Πρίγιοβιτς. Οι «ασπρόμαυροι», όμως, δεν ήταν διατεθειμένοι να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη χωρίς το κύπελλο στις αποσκευές τους. Και με τα γκολ των Βιεϊρίνια (65΄) και Πέλκα (90΄) επικράτησαν με 2-0.
Τον αμέσως επόμενο χρόνο, το γκολ του Άκπομ στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου, ήταν αρκετό για τον ΠΑΟΚ να φθάσει στη νίκη, κατακτώντας παράλληλα το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του.
Για τον ΠΑΟΚ τρίτωσε πέρσι το καλό στο Ολυμπιακό στάδιο. Απέναντι στον Ολυμπιακό άνοιξε το σκορ στο 34΄ με πέναλτι του Βιεϊρίνια, στο 50΄ ο Εμβιλά ισοφάρισε σε 1-1 και στο 90΄ ο Κρμέντσικ διαμόρφωσε το τελικό 2-1.
ΙΔΙΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ, ΙΔΙΟΣ ΤΟΠΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΥ
Τόσο το 1974, όσο και το 2001 ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το κύπελλο κόντρα στον Ολυμπιακό στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας.
Ο τελικός του 1974 δεν εξελίσσονταν καλά για τον ΠΑΟΚ, που έκλεισε το ημίχρονο πίσω στο σκορ με 1-0. Το β΄ μέρος, όμως, άνηκε στον Δικέφαλο, που έκανε την ανατροπή με τα γκολ των Παρίδη (50΄) και Ασλανίδη (72΄). Μεσολάβησε, μάλιστα, και η απόκρουση του Στέφα στο πέναλτι του Κραβαρίτη. Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, αφού ο Κρητικόπουλος ισοφάρισε (79΄) με κεφαλιά και κρίθηκε τελικά στα πέναλτι με 4-3 υπέρ του Δικεφάλου (το νικητήριο πέναλτι ο Αποστολίδης).
Στον τελικό του 2001 οι παίκτες του Μπάγεβιτς είχαν μπει με το μαχαίρι στα δόντια, μη αφήνοντας περιθώρια αντίδρασης στην ομάδα του Λεμονή. Και στο 46΄ το σκορ ήταν ήδη 3-0 ( 4′ Εγκωμίτης, 31′ Μπορμπόκης, 46′ Γεωργιάδης), πριν διαμορφωθεί το θριαμβευτικό 4-2 για το Δικέφαλο (85′ Ναλιτζής – 77′ πέν. Τζόρτζεβιτς, 90′ Χούτος).
*Ο τελικός του 2003 εναντίον του Άρη διεξήχθη στην Τούμπα και κρίθηκε με γκολ του Γεωργιάδη στο 25΄ μετά από πάσα του Μάρκου. Οι «κίτρινοι» προσπάθησαν να απαντήσουν προς το τέλος του αγώνα, αλλά, πέρα από το δοκάρι του Μόρις, δεν έκαναν ευκαιρία.
*Στον τελικό της 6ης Μαΐου 2017 στο Πανθεσσαλικό απέναντι στην ΑΕΚ, ο Μπίσεσβαρ (24΄) έβαλε σε θέση οδηγού την ομάδα του Ιβιτς, όμως δύο λεπτά αργότερα ήρθε η ισοφάριση από τον Χριστοδουλόπουλο. Στο 72΄ ο Ιβιτς αντικατέστησε τον Κάμπος με τον Ενρίκε. Και δέκα λεπτά αργότερα ο Βραζιλιάνος διαμόρφωσε το τελικό 2-1.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ «ΓΛΥΚΟ»
Όταν στις 5 Ιουλίου 1972 ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε στον τελικό του Καραϊσκάκη τον Παναθηναϊκό, μετρούσε δύο σερί χαμένα τρόπαια (το 1970 είχε ηττηθεί από τον Αρη με 1-0 και το 1971 είχε χάσει από τον Ολυμπιακό με 3-1). Εκείνες οι αποτυχίες είχαν πεισμώσει την ομάδα του Λες Σάνον, που ήταν αποφασισμένη να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, έχοντας προηγουμένως κάνει δικό της το τρόπαιο.
Ο Παναθηναϊκός διέθετε παίκτες –«ιερά τέρατα» της εποχής: Οικονομόπουλο κάτω από τα δοκάρια, Δομάζο στη μεσαία γραμμή, Αντωνιάδη στην επίθεση. Δεν είχε, όμως, έναν Γιώργο Κούδα, το άστρο του οποίου αποδείχτηκε εκείνο το βράδυ ικανό να φωτίσει κάθε γωνιά του Καραϊσκάκη. Ο «Μεγαλέξανδρος» δεν ήταν απλώς ο καθοδηγητής του παιχνιδιού του Δικεφάλου, αλλά και ο εκτελεστής των «πράσινων», αφού είχε πετύχει και τα δύο γκολ της νίκης με 2-1 (2΄ και 88΄). Το μόνο που κατάφερε ο Παναθηναϊκός ήταν να μειώσει στο 89΄ με τέρμα του Παπαδημητρίου.
Στις εξέδρες του Καραϊσκάκη είχαν βρεθεί 35 χιλιάδες φίλαθλοι. Με τη λήξη του παιχνιδιού οι οπαδοί του Δικεφάλου άρχισαν να συρρέουν κατά χιλιάδες στην περιοχή του Λευκού Πύργου, όπου ήταν και το επίκεντρο των πανηγυρισμών στη Θεσσαλονίκη. «Εδώ- εκεί, εκεί – εδώ, το κύπελλο το φέραμε στον Πύργο τον Λευκό» ήταν το σύνθημα, που δονούσε για ώρες την ατμόσφαιρα.
Αυτό, όμως, που συνέβη το απόγευμα της επόμενης ημέρας, όταν το αεροπλάνο που μετέφερε την αποστολή προσγειώθηκε στη Μίκρα, είναι πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί με λέξεις. Μέσα στον καύσωνα του Ιουλίου χιλιάδες κόσμου είχαν συγκεντρωθεί για να υποδεχθούν τους θριαμβευτές, αλλά και να τους συνοδεύσουν με ατελείωτη πομπή αυτοκινήτων μέχρι το κέντρο της πόλης.
