Αν ήταν στο χέρι μου, όλα τα φιλικά θα γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς τηλεοπτική μετάδοση. Θα φρόντιζα να μην γίνεται γνωστό, ούτε καν το σκορ. Διότι μόνο έτσι επιτυγχάνεται ο αληθινός σκοπός ενός φιλικού, που είναι οι δοκιμές χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για τις εντυπώσεις, για τον επικοινωνιακό αντίκτυπο.
Δυστυχώς, δεν γίνεται. Οι ομάδες είναι και εμπορικό προϊόν, υπάρχει η ανάγκη να δημιουργούν καθημερινά content.
Αυτό δεν αλλάζει όμως την ουσία. Ψυχανεμίζομαι μία κακή διάθεση από τις φιλικές ήττες. Παράλογο.
Άραγε θυμάται κανείς ότι ο περσινός πρωταθληματικός ΠΑΟΚ έχασε από την (9η μετέπειτα στην Eredivisie) Go Ahead Eagles και την (11η στο περσινό πρωτάθλημα) Βέστερλο και δεν κατάφερε να κερδίσει την Στεάουα; Κανείς.
Διότι δεν υπάρχει λόγος να το θυμάται. Τα φιλικά γίνονται για να παίξουν όλοι, βλέπουμε ενδεκάδες που δεν θα δούμε ποτέ σε επίσημο παιχνίδι, είναι ξεμούδιασμα από τις πολλές προπονητικές μονάδες, πειράματα, προπονητικές ασκήσεις, αλλά με πραγματικό αντίπαλο στο γήπεδο. Από την στιγμή που δεν ανησυχεί ο Λουτσέσκου (δημόσια τουλάχιστον), δεν θα πρέπει να ανησυχεί κανείς…
