Το τελευταίο σφύριγμα του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έφερε σαστιμάρα. Αμηχανία. Κάποιοι έφυγαν βιαστικά από το γήπεδο, κάποιοι αποδοκίμασαν χλιαρά, οι περισσότεροι χειροκρότησαν μόνο τον Γιόνι Ότο για το πάθος και την απόδοση του.
Οι στατιστικολόγοι ενημέρωσαν ότι με τρεις σερί ήττες στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ γύρισε 59 χρόνια πίσω, ισοφαρίζοντας το αρνητικό ρεκόρ του 1965 και κάποιοι τόνισαν ότι Δικέφαλος δεν έχει κερδίσει κανένα απ’ τα 10 φετινά παιχνίδια με αυξημένο δείκτη δυσκολίας.
Ολόκληρος ο σύλλογος βυθίστηκε σε ένα καθεστώς εσωστρέφειας και το μοναδικό ερώτημα που πλανάται είναι ένα: «τις πταίει»;
Σε πλήρη αντίθεση με την καταστροφολογία, ο ΠΑΟΚ των τόσων προβλημάτων βρίσκεται μόλις ένα βαθμό από την κορυφή. Το κύριο ζήτημα λοιπόν δεν είναι βαθμολογικό, αλλά αγωνιστικό. Μετά από 22 επίσημα παιχνίδια, ο Δικέφαλος δεν έχει δώσει απαντήσεις σε δομικά ερωτήματα.
Ποιο είναι το καλό αμυντικό δίδυμο; Πέρσι, η ιεραρχία ήταν ξεκάθαρη. Φέτος, το τοπίο είναι θολό. Ο Κεντζιόρα δείχνει «σκασμένος», ο Λόβρεν έχει αργά πόδια, ο Κόλεϊ δεν δίνει σιγουριά με την μπάλα στα πόδια και ο Μιχαηλίδης είναι ντεφορμέ.
Μαζί τους, ακόμα και ο Κοτάρσκι δείχνει φέτος πιο ανασφαλής, πιο επιρρεπής στο λάθος.
Ποιο είναι το καλό δίδυμο στα χαφ; Το ποδόσφαιρο του Λουτσέσκου βασίζεται στα δίδυμα και οι υπάρχοντες κεντρικοί μέσοι (Σβαμπ, Οζντόεφ, Καμαρά, Μπακαγιόκο) δεν δείχνουν να έχουν χαρακτηριστικά που «κολλάνε» απόλυτα μεταξύ τους, υπάρχει σαφές έλλειμμα αθλητικότητας.
Ποιος είναι ο βασικός φορ; Η συνύπαρξη Μπράντον, Τσάλοφ, Τισουντάλι, αντί να λύσει προβλήματα, φαίνεται πως δημιούργησε κι άλλα. Τα λεπτά συμμετοχής δεν φτάνουν και η ιεραρχία είναι εντελώς ακαθόριστη.
Οι σταθερές του ΠΑΟΚ είναι φέτος μακριά από τον καλό τους εαυτό. Ο Τάισον έχασε το μαγικό άγγιγμα, ο Ντέλιας το πάει από ίωση σε γαστρεντερίτιδα, ο Ντεσπόντοφ δεν είναι ίδιος, ο Μπάμπα έχει μυϊκά θέματα.
Όταν πρώτος σε λεπτά συμμετοχής είναι ο 34χρονος Σβαμπ και μετά από 22 επίσημα παιχνίδια έχεις κρατήσει μόνο έξι φορές το μηδέν, υπάρχει θέμα.
Πολλές αλλαγές (12) στο περσινό ρόστερ, κάποιες μεταγραφικές αστοχίες, συνθέτουν ένα σκηνικό δυσλειτουργικό, μα όχι απίθανο να γυρίσει. Ο μηδενισμός και η απαξίωση δεν οδήγησε ποτέ πουθενά.
ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΑΚΡΙΒΑ
Ο ΠΑΟΚ έχει δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο μεταγραφικό μοτίβο που χαρακτηρίζεται από κινήσεις κοντά στην λήξη της εκάστοτε προθεσμίας. Είθισται τέτοιες αργοπορημένες επιλογές να αποτελούν κινήσεις υψηλού ρίσκου και χαμηλής αποδοτικότητας, τα περιθώρια προσαρμογής είναι εξαιρετικά περιορισμένα και η δεξαμενή παικτών περιέχει συνήθως… περισσεύματα.
Κι αυτό μαρτυρά μία δυσλειτουργία, τόσο στον τρόπο εξεύρεσης μεταγραφικών στόχων, όσο και σε αυτόν της έγκρισης πράσινου φως, αλλά και της λήψης της τελικής απόφασης.
Οι μεταγραφικές αστοχίες κοστίζουν ακριβά στον ΠΑΟΚ που πρέπει να γίνει πιο γρήγορος στον εντοπισμό ρεαλιστικών στόχων, πιο αποφασιστικός στις κινήσεις του και να βελτιώσει το επίπεδο συνεργασίας στο τρίπτυχο scouting-προπονητικό επιτελείο-διοίκηση, ώστε η κάλυψη των αγωνιστικών αναγκών να εντοπίζεται νωρίς, να γίνεται έγκαιρα και να είναι σύμφυτη με τα οικονομικά δεδομένα του συλλόγου.