Yπό διαφορετικές συνθήκες, θα ήταν ένα από τα πολλά παιχνίδια, που έδωσε ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια με ομάδες τέτοιου βεληνεκούς, σε διοργανώσεις τέτοιου βεληνεκούς…
Αυτό το παιχνίδι, όμως, με μια ομάδα από την Ελβετία, στην χαμηλότερη στην ιεραρχία ευρωπαϊκή διοργάνωση, ήταν ίσως το παιχνίδι της χρονιάς, αν όχι το παιχνίδι της τετραετίας, που ουσιαστικά έχει το κουμάντο στην ΚΑΕ ο Θανάσης Χατζόπουλος.
Το γήπεδο (ψιλο)γέμισε κι άλλες φορές, ατμόσφαιρα καλή υπήρχε και σε άλλα παιχνίδια. Αυτή τη φορά, ήταν κάτι διαφορετικό, ένιωθες ότι το γήπεδο έβραζε, όποτε κάποτε το Παλέ.
Τετάρτη βράδυ μαζεύτηκαν στο PAOK SPORTS ARENA (αυτό που είναι μακριά και δε θα μπορεί να πηγαίνει ο κόσμος!) σχεδόν 8.100 ψυχές κάθε ηλικίας (να είναι καλά ο Απόστολος Αλεξόπουλος που επέμεινε πριν 27-28 χρόνια να αυξηθεί η χωρητικότητα από τις 4.500 στις 8.500 θέσεις) για να δουν ένα παιχνίδι με κάτι Ελβετούς.
Ίσως ήταν η προοπτική να ξαναπάει ο ΠΑΟΚ σε έναν ευρωπαϊκό ημιτελικό μετά από 29 χρόνια, αλλά δεν ήταν μόνο αυτή.
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα περί δήθεν «μπασκετικών και μη μπασκετικών», στην δεξαμενή του ΠΑΟΚ υπάρχει αμέτρητος κόσμος, που ψάχνει μια αφορμή να πάει στο μπάσκετ και να ξαναζήσει την ατμόσφαιρα που ζούσε παλιότερα, εκείνα τα βράδια στο Παλέ.
Το έβλεπες στα πρόσωπά τους, με πόσο πάθος ακολουθούσαν τα συνθήματα και συμμετείχαν, βλέποντας ένα παιχνίδι, που από άποψης ποιότητας, ήταν… άστα να πάνε.
Όλοι όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Τετάρτης στο Παλατάκι και έφυγαν “γεμάτοι” είναι βέβαιο ότι θέλουν να ξαναπάνε, να ξαναπάνε και να ξαναπάνε.
Είναι βέβαιο ότι θα ξαναπάνε στις 26 του μήνα στον ημιτελικό με τη Σολέ, όπου στο κλειστό δε θα πέφτει ούτε καρφίτσα και θέλουν να ξαναπάνε και στον τελικό. Δεν είμαι βέβαιος ότι για τον ΠΑΟΚ θα υπάρχει τελικός, αλλά αυτό δεν είναι πια το μείζον.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως όλοι είδαν πια τον δρόμο, γι΄ αυτό κι αυτό το παιχνίδι είναι ορόσημο για τη σύγχρονη ιστορία του ΠΑΟΚ.
Όλοι είδαν πόσος κόσμος υπάρχει που είναι έτοιμος να πληρώσει 15-20 ευρώ για να ζει ωραίες βραδιές και ωραία απογεύματα σ΄ αυτό το γήπεδο, βλέποντας μια ομάδα, που απλά παίζει σαν ομάδα και πολεμάει σα σκυλί.
Μετά από μια τετραετία στην ηγεσία της ΚΑΕ, ο Χατζόπουλος και οι συνοδοιπόροι του κατάφεραν να συμμαζέψουν την κατάσταση και να δώσουν μια (έστω και υποτυπώδη) προοπτική.
Ο ΠΑΟΚ δε χρωστάει πια της Μιχαλούς, χρωστά κάπου 800.000 ευρώ στο δημόσιο και κάτι άλλα ψιλά, πολύ ψιλά.
Σήμερα έχει μια ομάδα που κατά δήλωση Χατζόπουλου την Πέμπτη στο «Μετρόπολις» έχει αγωνιστικό μπάτζετ 650.000 ευρώ.
Σκεφτείτε μόνο, ότι την Τετάρτη ο ΠΑΟΚ έβγαλε τόσα χρήματα, όσα του χρειάζονται για να πληρώσει τη μισθοδοσία όλης της ομάδας για ένα μήνα.
Με τη Σολέ, θα βγάλει άλλο ένα μήνα.
Σκεφτείτε μόνο τι σημαίνει να κόβει ο ΠΑΟΚ 5-6 χιλιάδες εισιτήρια σε κάθε παιχνίδι, ρεαλιστικός στόχος, το κοινό υπάρχει, με 15 ευρώ μέσο όρο και τι μπάτζετ μπορεί να φτιάξει.
Σκεφτείτε πόσο πιο γρήγορα θα σηκώσει κεφάλι ο μπασκετικός ΠΑΟΚ, πόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει να αλλάζει επίπεδο.
Κρατώντας τον προπονητή του, κρατώντας κάποιους από τους ξένους του, για να μην τους αλλάζει όλους κάθε καλοκαίρι προσπαθώντας να πετύχει το τζόκερ, και δίνοντας λίγο παραπάνω βάθος στο ρόστερ του με Έλληνες παίκτες κοντά στο επίπεδο του Κατσίβελη.
Αυτή η συζήτηση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, γιατί αυτή η μακροχρόνια προσπάθεια τώρα αρχίζει να δείχνει κάτι στον ορίζοντα…
Για τα αποτελέσματα δεν έγραψα τίποτα, αυτά δεν έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Σημασία έχει να βρίσκεις αφορμές να πηγαίνεις στο κλειστό και φεύγοντας να νιώθεις ότι πέρασες ωραία…
