Όταν μέσα στο γήπεδο δεν έρχονται τα αποτελέσματα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όταν υπάρχει ποιότητα, θα τη βρεις την άκρη και θα το γυρίσεις.
Κάποια άλλα πράγματα, είναι λίγο πιο δύσκολο να τα γυρίσεις. Κι ένα απ΄ αυτά, είναι η φετινή εικόνα της Τούμπας.
Από το καλοκαίρι ακόμα, το γήπεδο δεν έχει καλές πληρότητες, δεν έχει τον παλιό παλμό του.
Όσο περνάει ο καιρός αδειάζει, παρότι η ομάδα, είναι σε τροχιά διεκδίκησης στόχων.
Το κομμάτι “κόσμος”, η ΠΑΕ δεν το χειρίστηκε καλά κι αυτό το δείχνει το αποτέλεσμα.
Κανείς δεν κατάλαβε γιατί δεν βγάζει εισιτήρια στα πέταλα, τα οποία συνήθως είναι μισοάδεια και το γήπεδο χάνει τον παλμό του, γιατί ανέβασε τόσο τις τιμές στις υπόλοιπες κερκίδες ενός ΠΑΛΙΟΥ -και χωρίς στοιχειώδεις ανέσεις- γηπέδου και γιατί μέχρι πρότινος υποχρέωνε και μικρά παιδιά να πληρώνουν ολόκληρα, ακριβά, εισιτήρια.
Ο ΠΑΟΚ μ΄ αυτές τις επιλογές του, κατάφερε να θέσει το κοινό του σε μια απόσταση. Το θέμα δεν ήταν μόνο οικονομικό.
Όλο αυτό το διάστημα δεν έγινε καμιά σοβαρή κίνηση να αναθερμανθεί η σχέση του ΠΑΟΚ με το κοινό του.
Θεωρώ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ την πρωτοβουλία που πήρε ο ΠΑΟΚ, να ανοίξει ουσιαστικά τις πόρτες στον κόσμο, δίνοντάς του τη δυνατότητα να δει τρία σημαντικά παιχνίδια σχεδόν τσάμπα.
Είναι μια πολύ καλή πρώτη κίνηση, που δείχνει κατανόηση και παραδοχή ενός προβλήματος.
Είναι ένα καλό βήμα, για να ακολουθήσουν κι άλλα. Η Τούμπα δε θα γεμίσει ξαφνικά, δε θα γίνει όπως παλιά. Αλλά σιγά σιγά, με διάφορους τρόπους, ο κόσμος μπορεί να νιώθει ξανά, ότι η Τούμπα είναι το σπίτι του, στο οποίο θα πάει βρέξει – χιονίσει.
