Το 2019 αποχαιρέτησε τον ΠΑΟΚ ως η πιο αλησμόνητη σεζόν της ιστορίας του, όμως η ζωή συνεχίζεται. Νέοι πρωταγωνιστές ξεπροβάλλουν από το… πουθενά και οδηγούν τον Δικέφαλο εκ του ασφαλούς στην επόμενη μέρα
Το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή (που κι αυτό δύσκολο είναι εδώ που τα λέμε), αλλά να διατηρηθείς σε αυτήν. Ακούγεται κλισέ, μα είναι η απόλυτη αλήθεια. Η κορυφή προκαλεί ίλιγγο. Το οξυγόνο είναι λιγότερο. Η θέα μαγευτική, αλλά και συνάμα πλανεύτρα. Η κορυφή καμιά φορά δημιουργεί έπαρση. Κορεσμό. Επανάπαυση. Νιώθεις ανίκητος. Άτρωτος. Βασιλιάς του κόσμου. Δεν βλέπεις κανέναν. Αν δεν προσέξεις, κινδυνεύεις να γκρεμοτσακιστείς, κάτι πολύ πιο επώδυνο από τότε που σκαρφάλωνες, αφού το ύψος είναι μεγαλύτερο. Το λυκαυγές του 2020 βρίσκει τον ΠΑΟΚ εκεί που τον βρήκε και πέρσι τέτοια μέρα. Μόνο που αυτοί που έχουν καρφώσει την ασπρόμαυρη σημαία στην κορυφή στο πρώτο μισό της σεζόν, αυτοί που βγήκαν μπροστά είναι κάποιοι που πέρσι έβλεπαν, άκουγαν, μάθαιναν και περίμεναν την σειρά τους. Ίδια μάτια, άλλο βλέμμα.
MVP, MVP…
Λίγος. Μέτριος. Βαρύς. Αργός. Άοσμος. Άχρωμος. Το πόρισμα είχε βγει: δεν κάνει αυτός για τον ΠΑΟΚ (μας). Στην φιέστα τίτλου με τον Λεβαδειακό δεν έβγαλε καν την φόρμα του αναπληρωματικού. Στον τελικό κυπέλλου, ήταν με πολιτικά, δεν χωρούσε καν στην αποστολή!
Στην ιεραρχία ήταν ο 5ος κεντρικός χαφ, κάποιοι αναρωτήθηκαν αν σπάει από το καλοκαίρι ο δανεισμός 1,5 έτους από την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.
Η επιστροφή του Σέρτζιο Ολιβέιρα στην Πόρτο, η αποχώρηση του Εβγέν Σάχοφ και του Κάνιας, ο τραυματισμός του Μαουρίσιο του έδωσαν την ευκαιρία κι εκείνος -σαν έτοιμος από καιρό- την άρπαξε. Έπαιξε ελάχιστα στα παιχνίδια με τον Άγιαξ και την Σλόβαν Μπρατισλάβας, όμως από εκεί και μετά έδειξε τι σημαίνει μοντέρνος μέσος. Οκτάρι, δεκάρι, box-to-box, τα πάντα όλα, ο Κροάτης έγινε ο παίκτης από τα πόδια του οποίου περνάει όλο το παιχνίδι. Αυτός που παίρνει τις καυτές μπάλες, αυτός που μοιράζει, αυτός που εκτελεί όλα τα στημένα. Κεφάλι ψηλά, υπέροχη αίσθηση του κενού χώρου, ελκυστικό στιλ, γαρνιρισμένα με 5 γκολ και 6 ασίστ, κάνουν τον Γιόζιπ Μίσιτς τον MVP του πρώτου μισού. Αίφνης, τα 2 εκατομμύρια του buy-out από την Σπόρτινγκ ακούγονται και λίγα!
ROOKIE OF THE YEAR!
Δεν είναι ρούκι, αλλά είναι σαν ρούκι! Διότι και πέρσι ήταν, αλλά… ήταν σαν να μην ήταν! Με τον Βιεϊρίνια στα… πιτς και εκείνον μόνο καθαρό αριστερό μπακ, ο Ραζβάν Λουτσέσκου σκεφτόταν να ανακατέψει όλη την άμυνα στον τελικό κυπέλλου (Κρέσπο αριστερά, Ίνγκασον πλάι στον Βαρέλα) διότι ο Δημήτρης Γιαννούλης δεν δημιουργούσε αμυντική ασφάλεια. Αίφνης, αυτή η αμυντική ανασφάλεια έχει μεταμορφωθεί σε ένα επιθετικό υπερόπλο! Το αβανταδόρικο για εκείνον 3-1-5-1 του Αμπέλ Φερέιρα σε φάση ανάπτυξης, του έχει δώσει όλη την αριστερή πλευρά, απόλυτη ελευθερία κινήσεων και δημιούργησε τον καλύτερο αριστερό μπακ που είδε ποτέ ο ΠΑΟΚ από την εποχή του Λίνο. Αίφνης τα 7 ακόμα και τα 10 εκατομμύρια της ρήτρας του μοιάζουν λίγα…
Ο ΠΙΟ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ
Είναι η χρονιά που από… Δημητράκης, έγινε Δημήτρης. Σκέτο. Είναι η χρονιά που από ρεζέρβα, εργαλείο, ταλέντο ανεβαίνει επίπεδο και γίνεται παίκτης πρώτης γραμμής και πρωταγωνιστής. Ο Δημήτρης Λημνιός είναι ο πιο βελτιωμένος παίκτης του φετινού ΠΑΟΚ, διότι δείχνει στο γήπεδο ότι περνάει στο επόμενο επίπεδο. Με περίσσια αυτοπεποίθηση πια, περιόρισε τις ημιτελείς ενέργειες, κατάλαβε πως στην θέση που παίζει πρέπει να έχει νούμερα σε γκολ και ασίστ κι έγινε σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του Δικεφάλου. Κάνει ήδη την πιο παραγωγική του σεζόν (3 γκολ / 4 ασίστ), τα περιθώρια εξέλιξης του όμως είναι ακόμα τεράστια.
Ο ΟΓΚΟΛΙΘΟΣ
Η γυαλισμένη… χωρίστρα του δεν χαλάει ακόμα κι αν φυσάνε 10 μποφόρ. Δεν είναι σπρίντερ, δεν έχει κανένα τρομερό άλμα, ούτε κανένα σοβαρό εκτόπισμα. Ωστόοσο, ο Χοσέ Αντόνιο Κρέσπο έχει άλλα καλούδια που κάνουν τους γύρω του καλύτερους και κατ’ επέκταση τον ΠΑΟΚ. Αντίληψη, οξυδέρκεια, ηγετικότητα, κλάση, προσωπικότητα. Παρότι έχασε το πρώτο ματς πρωταθλήματος μετά από 45 σερί, ο Ισπανός απέδειξε φέτος ότι είναι εξίσου καλός δίχως τον Διόσκουρο του (Βαρέλα), η χημεία του με τον Ίνγκι Ίνγκασον δείχνει λες και παίζαν χρόνια μαζί!
O X–FACTOR
Είναι στραβοκάνης. Ξερακιανός. Καμπουριάζει όταν τρέχει. Το πηγούνι του θυμίζει… Γκμοχ. Ο Κάρολ Σβιντέρσκι δεν είναι για… καλλιστεία, αλλά στον πρώτο γύρο τις έκανε τις ομορφιές του. Πρώτος σκόρερ του ΠΑΟΚ με τις κλασικές one touch εκτελέσεις (8 γκολ), εκπληκτική ευστοχία (ένα γκολ ανά 3,6 τελικές), τεράστια βελτίωση σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, αν δεν υπήρχαν τόσοι φορ πρώτης γραμμής στην Πολωνία (Λεβαντόφσκι, Πιόντεκ, Μίλικ), τότε σίγουρα θα είχε κλεισμένη θέση για το Euro.
ΑΜΠΕΛ ΦΕΡΕΪΡΑ: ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΑΟΚ!
Δεν ήταν μία σχέση που στρώθηκε με ροδοπέταλα. Η αποχώρηση του Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν ένα τεράστιο σοκ για όλους. Κυρίως για τους παίκτες που ένιωθαν ασφάλεια με τον Ρουμάνο τεχνικό. Ήξεραν τα θέλω του στο γήπεδο, είχαν δεθεί μαζί του σε ανθρώπινο επίπεδο, καταλάβαιναν και ανταποκρίνονταν άψογα στο ποδόσφαιρο του.
Ο Αμπέλ Φερέιρα ήρθε με τεράστιες προσδοκίες ως πιο ακριβή αγορά προπονητή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, η συνθήκη ήταν περίεργη αφού πολύ γρήγορα υπήρχε μπροστά ο στόχος του Champions League.
Ο Πορτογάλος (και πρέπει να του πιστωθεί αυτό) επέλεξε να πειράξει την δοκιμασμένη συνταγή, να περάσει την φιλοσοφία του. Ο ΠΑΟΚ παίζει πιο direct, με άλλο σύστημα (3-1-5-1 σε φάση επίθεσης), οι μπακ του άλλαξαν εντελώς ρόλους, βγάζει περισσότερη ενέργεια στο γήπεδο, έχει γίνει πιο αθλητικός και με μικρότερο μέσο όρο ηλικίας. Έφτιαξε τις αμυντικές του ανορθογραφίες και παρότι δεν πήρε κανένα ντέρμπι (όλα ισοπαλίες) και δεν προκρίθηκε σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, παραμένει αήττητος, στην κορυφή, με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.
Στην πρώτη του απόπειρα στο εξωτερικό, ο Πορτογάλος κάθε μέρα μαθαίνει και καταλαβαίνει όλο και καλύτερα τον ΠΑΟΚ, γίνεται όλο και πιο αποδεκτός, αφού κατάφερε να ξεπεράσει με επιτυχία τους κλυδωνισμούς, δημιουργώντας πια όλο και πιο άρρηκτους ανθρώπινους δεσμούς με διοίκηση, παίκτες, staff και κόσμο. Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο… ΠΑΟΚ!
ΟΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ
Δεν είναι όλα ρόδινα. Δεν «πετάνε» όλοι στο πρώτο μισό της σεζόν. Υπάρχουν και κάποιοι που σε χαμηλές πτήσεις, κάποιοι σε κακό φεγγάρι, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Η πιο απότομη βουτιά στο κενό έγινε από τον Λέο Ζαμπά. Το πιο ακριβό περιουσιακό στοιχείο (τουλάχιστον πέρσι) του ΠΑΟΚ ήταν φέτος σκιά του καλού του εαυτού. Καμία βελτίωση στις αγωνιστικές του αδυναμίες, αδυναμία να εκμεταλλευτεί τα φοβερά του φυσικά προσόντα, ήρθε κι ένας σημαντικός τραυματισμός στο γόνατο να τον θέσει νοκ-άουτ για ένα τρίμηνο. Ο Μίροσλαβ Στοχ στο δεύτερο πέρασμα του από την Τούμπα δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στα τακτικά «θέλω» του Αμπέλ Φερέιρα και έμεινε από νωρίς εκτός βασικών πλάνων, ενώ ο βιονικός Λέο Μάτος αφήνει σε ρόλο μόνιμης ρεζέρβας τον Ροντρίγκο. Κατώτερη του αναμενομένου η προσφορά του Εσίτι, ο οποίος δεν κατάφερε να παίξει τον ρόλο του σκιάχτρου, αφού με τις τεχνικές του αδυναμίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί δημιουργικά (ο Νιγηριανός που δείχνει βαρύς είχε και θέμα φυσικής κατάστασης τον πρώτο μήνα), ενώ ο αποκλεισμός από τους ομίλους του Europa League, έφερε λιγότερα επίσημα παιχνίδια, πιο σφιχτό rotation και μηδενικό χρόνο συμμετοχής για Λάμπρου και Μιχάι. Ο περσινός Superman Αλέξανδρος Πασχαλάκης βρήκε τον κρυπτονίτη του φέτος και έχασε τα γάντια βασικού, ενώ τώρα τελευταία δείχνουν να έρχονται στα ίσια τους Μπίσεσβαρ και Άκπομ που έψαχναν για πολύ καιρό τον καλό τους εαυτό…
