Cookie Consent by Free Privacy Policy Generator
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Οι δεκατέσσερις ξένοι των Τρικάλων…

Δημοφιλή

Για μια δεκαετία-από το 2004 και μετά-η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου μας είχε… καλομάθει με τις συμμετοχές σε τελικές φάσεις παγκοσμίων κυπέλλων και ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Τα τελευταία χρόνια έχουμε γυρίσει στα… παλιά, τότε δηλαδή που παρακολουθούσαμε από την τηλεόραση τις μεγάλες διοργανώσεις, επιλέγοντας, απούσης της εθνικής μας, να υποστηρίζει άλλος τη Βραζιλία, άλλος την Ιταλία κλπ.

Στο «θαύμα» της προπερασμένης δεκαετίας συνετέλεσε ασφαλώς η φουρνιά των χαρισματικών παικτών, όπως και η καθοδήγησή τους από εξίσου σπουδαίους προπονητές (Ρεχάγκελ, Σάντος). Η νεότερη γενιά των διεθνών δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους, συνεπώς η πτώση δεν είναι αδικαιολόγητη. Και το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνονται ευοίωνες οι προοπτικές για το άμεσο μέλλον.

Όταν ολόκληρη εθνική δεν μπορεί να βρει έναν ποιοτικό δεξί μπακ, όταν αναγκάζεται να βάζει τον –καθ’ όλα άξιο-Ζέκα στη σύνθεση της για να καλύψει το κενό στον άξονα της μεσαίας γραμμής κι όταν πασχίζει σε κάθε αγώνα να βρει λύση στο πρόβλημα του γκολ, τότε ποιος μπορεί να αισιοδοξεί για τον επόμενο στόχο, την πρόκριση στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2024;

Τώρα έχει ανοίξει και πάλι η συζήτηση για τον προπονητή, για το αν θα πρέπει να παραμείνει ο Φαν Σιπ ή αν θα πρέπει να αναζητηθεί ο διάδοχός του. Αλλά τι να κάνει κι ο εκάστοτε ομοσπονδιακός τεχνικός, όταν του λείπουν βασικά συστατικά της πρώτης ύλης; Και πώς να μη λείπουν, όταν, εδώ και πολλά χρόνια πλέον, οι ομάδες έχουν κατακλυστεί από ξένους παίκτες, αφήνοντας ελάχιστο χώρο δράσης στους Έλληνες; Κι αν θεωρήσει κανείς ότι είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ να καταφεύγουν σε ξένους, πώς μπορεί να δικαιολογήσει κανείς την τραγελαφική κατάσταση, που παρατηρείται στην αμέσως χαμηλότερη κατηγορία; Πολύ θα θέλαμε να ξέρουμε το σκεπτικό για να έχουν τα Τρίκαλα δεκατέσσερις (!) ξένους παίκτες στο ρόστερ τους, από δεκατρείς ο Ολυμπιακός Βόλου και η Ιεράπετρα, δώδεκα η Καλαμάτα, και πάει λέγοντας. Και πώς αυτή η πρακτική μπορεί να συνδυαστεί με το πλήθος των οικονομικών προβλημάτων, που συνεχώς επικαλούνται οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ 2.

Κανείς δεν λέει «όχι» στους ποιοτικούς ξένους παίκτες, αυτούς που τους χρειάζεται το πρωτάθλημά μας και που κάνουν την πραγματική διαφορά στις ομάδες. Εδώ, όμως, που φθάσαμε, με την υπερπληθώρα των ξένων (μη κοινοτικών), θα πρέπει να μπουν όρια. Κι η αρχή δεν μπορεί παρά να γίνει από κάτω προς τα πάνω, από τη Β΄ κατηγορία, από εκεί που παλαιότερα αναδεικνύονταν παίκτες για τη μεγάλη κατηγορία και, μετέπειτα, και για την εθνική μας ομάδα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ


Τελευταία νέα

Το «Plan B» της Λίβερπουλ αν δεν προχωρήσει του Τσάμπι Αλόνσο

Ο Ρούμπεν Αμορίμ φαίνεται πως έχει μπει στο... στόχαστρο των μεγάλων αγγλικών ομάδων, καθώς και η Λίβερπουλ φέρεται να...

Στην ίδια κατηγορία