Κάποιος, που έχει καθίσει 200 φορές κάτω από τα δοκάρια ομάδας στην Bundesliga δεν μπορεί να είναι τυχαίος. Εκτός, αν τα πόδια του πια δεν τον κρατούν. Εκτός, αν έχει «κρεμάσει», αν το έχει παρατήσει, αν βλέπεις συσσωρευμένο λίπος καλοζωίας στο κορμί του.
Αυτός δεν είναι τέτοιος. Ο Γίρι Παβλένκα είναι πολυτέλεια για να είναι το Νο. 2 σε μία ελληνική ομάδα. Είτε τον έχεις για Νο. 1 είτε δεν τον υπογράφεις καθόλου.
Ο Τσέχος έχει ρίξει πολύ τον εγωισμό του για να αποδεχθεί τον φετινό του ρόλο και πρέπει να του πιστωθεί. Αναγνώρισε την ιεραρχία του συλλόγου και έκανε την δουλειά του, χωρίς να ακούσει κανείς την φωνή του.
Την ίδια ώρα, ο καλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία του ΠΑΟΚ (κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος) έχει κάνει μία σεζόν στασιμότητας, με πολλά highs και με πολλά ασυνήθιστα lows.
Ο Ντόμινικ Κοτάρσκι μπορεί να πωληθεί το καλοκαίρι (τον Γενάρη ας πούμε υπήρξε πολύ ενεργό ενδιαφέρον από την Ρεν), μπορεί και να ανανεώσει όμως. Όλα μέσα είναι.
Είναι όμως από τις λίγες φορές που ο Δικέφαλος μπορεί να νιώθει ασφαλής σε όλα τα ενδεχόμενα, η σωστή προεργασία τον έχει φέρει να έχει δύο (ή και τρεις αν μπορούμε να βάζουμε στην εξίσωση και τον Γκουγκεσασβίλι) λύσεις πριν καν προκύψει πρόβλημα.
