Αποτελεί γέννημα- θρέμμα ΠΑΟΚ, φορώντας την φανέλα με τα «ασπρόμαυρα» από μικρό παιδί, με εξαίρεση ένα διετές «διάλειμμα» στην Πυλαία. Ο τερματοφύλακας της ομάδας χάντμπολ του Δικεφάλου, Καλλισθένης Γιαννακίδης μιλά στη FORZA για την δύσκολη φετινή χρονιά, αλλά και την ζωή του μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους.
Πως ήρθε η πρώτη σου επαφή με το χάντμπολ;
«Το 2008 ξεκίνησα, όταν ήμουν στην Πέμπτη Δημοτικού. Τότε είχε έρθει ο Κ. Πεβράνας, που είναι μέχρι τώρα στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Μας μίλησε στη γυμναστική, μου άρεσε και από τότε παίζω κάτω από τα δοκάρια!»
Πότε κατάλαβες ότι θα το ακολουθήσεις σοβαρά;
«Μου αρέσει και το τέρμα, είναι μια διαφορετική θέση, δεν έχω παίξει ποτέ μέσα. Από μικρός… τρώω μπάλες. Στη συνέχεια ήρθαν διακρίσεις με τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ και με δεδομένο ότι δεν αναγκάστηκα να φύγω από την πόλη, δεν ήθελα να το σταματήσω. Έτσι συνέχισα λοιπόν μέχρι και σήμερα».
Φέτος ο ΠΑΟΚ ήταν εξαιρετικά άτυχος. Είδατε κομβικούς συμπαίκτες σας να τραυματίζονται σοβαρά και να χάνουν το υπόλοιπο της σεζόν. Ποιος ο εφικτός στόχος για την συνέχεια της σεζόν;
«Σίγουρα δεν το περιμέναμε, πιστεύω στην Ελλάδα δεν υπάρχει ομάδα με τόσους μαζεμένους σοβαρούς τραυματισμούς. Χάσαμε κομβικούς παίκτες με μεγάλη εμπειρία, υπήρξε μεγάλη ατυχία φέτος. Από δω και πέρα πρέπει να πάρουμε όλα τα ματς, έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε. Πρέπει να τερματίσουμε όσο ψηλότερα γίνεται. Ο ΠΑΟΚ είναι ένας σύλλογος που αφήνει το στίγμα του, έχει τίτλους και σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται πρέπει να διεκδικεί και να κατακτά στόχους».
Ποιες στιγμές κρατάς ως καλύτερες και ποιές ως πιο δύσκολες στην ως τώρα πορεία σου στον χώρο;
«Οι καλύτερες είναι σίγουρα οι χρονιές των τίτλων με τον ΠΑΟΚ, αλλά και την άνοδο που κάναμε από Α2 με την Πυλαία. Ως χειρότερες είναι οι… ήττες, σε ντέρμπι και όχι μόνο. Αυτή η σιωπή των αποδυτηρίων, ενώ μέσα σου θες να ουρλιάξεις».
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα σου;
«Τυγχάνει να έχουμε μια οικογενειακή επιχείρηση, ένα συνεργείο αυτοκινήτων. Οπότε το πρωί αν δεν υπάρχει προπόνηση, θα έρθω στην δουλειά, μετά ακολουθεί η σχολή (σπουδάζω Μηχανολόγος οχημάτων) και στη συνέχεια η απογευματινή προπόνηση και μετά ξανά στη δουλειά».
Πως χωράς σε μια μέρα δουλειά, σχολή και χάντμπολ;
«Καλώς ή κακώς το χάντμπολ είναι ένα άθλημα που δε σε εξασφαλίζει, οπότε πρέπει να κάνουμε και κάτι άλλο στη ζωή μας. Αλλά και τα αυτοκίνητα είναι κάτι που τα αγαπάω, είναι ένα χόμπι για εμένα. Μου αρέσουν και τα δυο και προσπαθώ να τα συνεχίζω».
Ελεύθερο χρόνο βρίσκεις;
«Πάντα θα βρεις τρόπο και χρόνο για να δεις τους φίλους σου ή να περάσεις λίγο χρόνο να δεις κάποια σειρά στο σπίτι το βράδυ. Δεν έχω πολύ χρόνο να διαθέσω βέβαια, έχω δει τα βασικά, “La Casa de Papel”, “Peaky Blinders” που είναι και οι αγαπημένες μου».
Έχεις κάποιο χόμπι;
«Ναι, τα καλοκαίρια ασχολούμαι και με το Beach Handball. Είχαμε μπει μετά από παρότρυνση του Πέτρου Μπουκοβίνα εγώ και ο Διονύσης Καραγκιοζόπουλος. Από τότε ξεκινήσαμε, κατεβάζουμε την ομάδα και πέρσι μάλιστα κατακτήσαμε το κύπελλο. Στις αρχές για εμένα ήταν και μια ευκαιρία να πάρω εμπειρίες, αφού τότε είχα εμπειρότερους τερματοφύλακες στον ΠΑΟΚ και δεν είχα την ευκαιρία να παίζω συχνά».
Ποιο το αγαπημένο σου είδος μουσικής;
«Λαϊκά ελληνικά αλλά γενικότερα είμαι ανοικτός σε αυτά, θα ακούσω οτιδήποτε για την παρέα».
