Στον ΠΑΟΚ τόσα χρόνια, τα πρόσωπα είναι τα ίδια και τα ίδια. Δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα και από τη μία είναι αδύνατο να μη φθαρεί η μεταξύ τους σχέση, από την άλλη, γνωρίζει ο ένας τα καλά και τα κουσούρια του άλλου. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας.
Επίσης, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το πως πρέπει να λειτουργήσει το κλαμπ για να αποφευχθούν οι κακοτοπιές. Με δεδομένο πως η φιλοσοφία του ενός, αυτού που αποφασίζει, είναι μία και δεν αλλάζει. Και αναφέρομαι στον Ιβάν Σαββίδη. Οι ρυθμοί του, το σκεπτικό του, ο τρόπος που σκέφτεται, είναι δεδομένος. Και άπαντες οφείλουν να προσαρμοστούν και να διαχειριστούν την κατάσταση.
Η αλήθεια είναι πως όλοι οι από κάτω θα έπρεπε να έχουν βρει ένα μοτίβο λειτουργίας, που το αποδέχεται και μειώνει το ενδεχόμενο λάθους. Οι διακυμάνσεις στις σχέσεις και το όχι και τόσο ομαδικό πνεύμα είναι οι βασικοί λόγοι που υπάρχει ακόμη αυτή η κωλυσιεργία.
Αλλάζει αυτό; Πιθανολογώ πως ναι, αρκεί να γίνει αποδεκτό σε μία ευρύτερη λογική, πως αυτό είναι μονόδρομος για την προστασία του κλαμπ και του ίδιου του μεγαλομετόχου.
Το να καλύψεις βέβαια την απόσταση, δεν είναι εύκολο πράγμα. Το να μη βρίσκεται εδώ ο ισχυρός άντρας του ΠΑΟΚ, δεν είναι διαχειρίσιμο.
Όμως είναι μία πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς δεύτερες σκέψεις, με ομαδικό πνεύμα και σεβασμό του ενός απέναντι στον άλλο.
Αν θέλουμε να υπάρξει σοβαρό αποτέλεσμα στο τέλος.
