Από εκεί που στην Σπόρτινγκ δεν τον έβλεπαν, στον ΠΑΟΚ τον βλέπουν παντού. Ο Αμπέλ Φερέιρα ευχήθηκε να είχε 11 Μίσιτς, αφού τα ασύλληπτα νούμερα του Κροάτη μαρτυρούν ότι κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο!
«Εγώ; Σίγουρα εγώ βγαίνω;». Στο ηλεκτρονικό ταμπελάκι το νούμερο 27 είχε κάτι… αιώνες να εμφανιστεί, επομένως η απορία ήταν λογικό να σχηματιστεί στο πρόσωπο του. Δεν ήταν τραυματίας για να βγει. Δεν είχε κακή απόδοση, κάθε άλλο. Από μία δική του παμπόνηρη κάθετη ο Λάζαρος Λάμπρου βρέθηκε σε θέση βολής και κατάφερε να κερδίσει ένα πέναλτι. Λίγο αργότερα από μία «γλυκιά» σέντρα στην καρδιά της περιοχής χρίστηκε και σκόρερ.
Το σκορ στο ματς με τον ΟΦΗ είχε φτάσει στο 4-0, όλα είχαν κριθεί, ο Αμπέλ Φερέιρα ήθελε να του δώσει την ευκαιρία για να επιβραβευτεί για όλα όσα έχει προφέρει φέτος. Το δικαιούνταν και με το παραπάνω…
Ο Γιόζιπ Μίσιτς κατευθύνθηκε αργά προς την σέντρα, μετά από 21 συνεχόμενα 90λεπτα στο πρωτάθλημα (!) είχε έρθει η ώρα να πάρει κι αυτός μερικές ανάσες. Ο κόσμος κατάλαβε αμέσως περί τίνος επρόκειτο κι άρχισε να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του. Ένα πραγματικό standing ovation, το πρώτο για τον Κροάτη μέσο.
Εκείνος συνεσταλμένα, σχεδόν κόκκινος από ντροπή, απλώς σήκωσε το χέρι για να ευχαριστήσει τον κόσμο. Άλλη μία συνηθισμένη μέρα στην δουλειά είχε τελειώσει για εκείνον.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ
Στην προηγούμενη του ομάδα δεν τον έβλεπαν. Μέσα σε ένα χρόνο πρόλαβε να ζήσει τρεις διαφορετικούς προπονητές (Ζόρζε Ζεσούς, Ζοσέ Πεσέιρο, Μαρσέλ Κάιζερ) και μία χαωτική κατάσταση σε όλα τα επίπεδα. Για τον τελευταίο ήταν… αόρατος. Από εκεί που ο Μαρσέλ Κάιζερ δεν έβλεπε κανέναν Γιόζιπ Μίσιτς στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, ο Αμπέλ Φερέιρα άρχισε να βλέπει παντού Μίσιτς: «Μακάρι να είχα 11 Γιόζιπ Μίσιτς», η αναγνώριση από τον τεχνικό του ΠΑΟΚ, μετά μάλιστα από ήττα, στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Κάποιοι θεώρησαν την δήλωση υπερβολική. Προσβλητική ως προς τους άλλους παίκτες του Δικεφάλου. Στην πραγματικότητα ο Πορτογάλος προπονητής ήθελε να δείξει το αυτονόητο. Να προβάλει το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι.
Τον έβαλε στο «6» (δίπλα στον Μαουρίσιο), έπαιξε. Τον έβαλε στο «8», έπαιξε. Τον έβαλε στο «10», έπαιξε. Τον έφερε από τον πάγκο, έπαιξε. Ότι ρόλο κι αν του ανέθεσε τον έφερε εις πέρας. Χωρίς φωνές, διαμαρτυρίες, γκρίνιες, μουρμούρες, κατεβασμένα μούτρα. Έκανε αυτό που του ζητήθηκε, αξιόπιστα, σίγουρα, ποιοτικά.
ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΝΤΟΥ
Αλήθεια τι είναι ο Μίσιτς; Ένας οργανωτής; Ένας box-to-box μέσος; Ένας regista; Καλύτερα ας μην βάζουμε ταμπέλες στον Κροάτη. Είναι ένας ολοκληρωμένος μέσος, που κάνει πράγματα που δεν έχουν εμφανιστεί ξανά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ένας παίκτης – ορχήστρα που τα κάνει όλα και συμφέρει.
Η στατιστική λέει ότι έχει 8 ασίστ στο πρωτάθλημα (πρώτος μαζί με Βαλμπουενά και Μάνταλο), όμως είναι σίγουρο ότι κλέβει στο ζύγι. Υπάρχουν πολλές άλλες key passes που κατέληξαν γκολ και δεν προσμετρήθηκαν ως «τελική πάσα». Το νούμερο είναι σίγουρα διψήφιο, κι ακόμα έχουμε μέσα Φλεβάρη.
Η στατιστική λέει όμως και κάτι άλλο. Δεν είναι απλώς πρώτος στην πιο δημιουργική κατηγορία που υπάρχει (ασίστ), αλλά είναι πρώτος και στα κλεψίματα, εκεί που χρειάζεται ανασταλτικό ταλέντο, πονηριά, πόδια στην φωτιά. Σε αυτή την βρόμικη δουλειά, ο Μίσιτς είναι κι εκεί πρώτος σε όλη την Super League, έχοντας ανακτήσει 74 φορές την κατοχή! Δεν είναι ένας τεμπέλης αρτίστας, που περιμένει έτοιμη την μπάλα στα πόδια, εργάζεται σκληρά για να την κερδίσει μόνος του. Κι αυτό λέει πολλά.
Όλα αυτά την ώρα που είναι τέταρτος σε όλο το πρωτάθλημα σε εύστοχες πάσες και πρώτος σε εύστοχα γεμίσματα. Κοινώς, όλο το παιχνίδι του ΠΑΟΚ περνάει από τα πόδια του. Αν δεν είναι αυτό παίκτης – ορχήστρα, τότε τι είναι;
