Ο χαρακτήρας του Χάρι Πότερ δεν θα αρκούσε από μόνος του για να μετατρέψει την σειρά βιβλίων της J.K. Ρόουλινγκ σε θρύλο. Πάντα χρειάζονται και οι αντιδημοφιλείς ήρωες, αυτοί που κάνουν όλη τη βρόμικη δουλειά, όπως ο Μάικλ Κρμέντσικ.
Είναι ένας τόσο τρομακτικός χαρακτήρας που κανείς δεν τολμά να τον αποκαλέσει με το όνομά του. Άλλοι τον αποκαλούν «άρχοντα του σκότους», άλλοι «ακατανόμαστο» και ορισμένοι… «ξέρεις ποιος». Ο Λόρδος Βόλντεμορτ κατέχει ξεχωριστή θέση σε όλη την σειρά βιβλίων του Χάρι Πότερ. Είναι ο πιο μοχθηρός μάγος όλων των εποχών, απάνθρωπος και σαδιστής, κυνικός και αδίστακτος. Η όψη του είναι τρομακτική. Γιγαντόσωμος, χωρίς μαλλιά, χλωμός, με μεγάλη μύτη και τρομακτικές γωνίες στο πρόσωπό του: «Λένε ότι μοιάζω με τον Λόρδρο Βόλντερμοτ μέσα στο γήπεδο; Δεν με νοιάζει. Τόσο καλύτερα για μένα».
Αντιθέτως με τον μοχθηρό Λόρδο, η παιδική του ηλικία ήταν ταραχώδης, αλλά όχι τραυματική: «Οι γονείς μου χώρισαν πριν πάω στο σχολείο. Νιώθω τον πατριό μου, ως τον αληθινό μου πατέρα. Επηρέασε πολύ αυτό που είμαι σήμερα, μου μετέδωσε το πάθος του για το ποδόσφαιρο. Ξαφνικά είχα άλλα τρία αδέρφια στο σπίτι, ήταν περίπλοκο. Αλλά ποτέ δεν θέλησα να αλλάξω το επίθετο μου. Η μητέρα μου με ρώτησε αν θέλω να γίνω ένας Σούροβι, όμως της απάντησα ότι γεννήθηκα Κρμέντσικ και είμαι περήφανος για αυτό».
Δεν γεννήθηκε με μαγικές ικανότητες: «Ήμουν πιο μεγαλόσωμος και γρήγορος από τα παιδιά της ηλικίας μου. Θυμάμαι τον πατριό μου να με βλέπει από τις εξέδρες στα πρώτα μου βήματα στο Κράσλιτσε να βγαίνω συχνά μόνος μου με τον τερματοφύλακα και να αστοχώ ή να κλοτσάω γρασίδι και να σπάει τα γυαλιά ηλίου του με θυμό. Η μάνα μου πήγαινε τρεις φορές τον μήνα για να του αλλάξω φακούς. Νιώθω ότι του χρωστάω πολλά ζευγάρια».
Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αφού πήρε τις ποδοσφαιρικές του βάσεις στην γειτονική Μπάνικ Σοκόλοφ, σε ηλικία 15 ετών μετακόμισε στην Βικτόρια Πλζεν, μία ομάδα που άλλαξε ολόκληρη την ζωή του.
Εκεί έμαθε να εκτιμά ακόμα και το ένα γιαούρτι, το οποίο συχνά δεν χόρταινε την πείνα του. Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά ως ball-boy της πρώτης ομάδας, δεν απέφυγε τίποτα στην εξελικτική διαδικασία. Άργησε πολύ να ωριμάσει ποδοσφαιρικά. Για μία πενταετία έγινε νομάς εντός συνόρων με συνεχείς δανεισμούς σε δεύτερη (Μπάνικ Σοκόλοφ, Ζενίτ Τσάσλαβ, Βλάσιμ) και πρώτη κατηγορία (Μπάνικ Οστράβα, Ντούκλα Πράγας), όμως δεν έδειχνε την εξέλιξη που θα περίμεναν όλοι.
Το καλοκαίρι του 2016 ήταν όλα συμφωνημένα. Θα έφευγε με κανονική μεταγραφή στην Σλόβαν Λίμπερετς, αφού είχε φτάσει τα 23 πόσο να «ψηθεί» άλλο; Εκείνο το καλοκαίρι όμως λες και τον άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Στην προετοιμασία άρχισε να σκοράρει ακατάπαυστα στα φιλικά απέναντι σε αδύναμους αντιπάλους. Η αυτοπεποίθηση του εκτινάχθηκε. Η Πλζεν είπε να του δώσει μία τελευταία ευκαιρία και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Αυτό που ακολούθησε στα επόμενα 3,5 χρόνια ήταν 62 γκολ σε 124 παιχνίδια και τρία πρωταθλήματα!
Ο Κρμέντσικ έγινε κατά κοινή παραδοχή ο κορυφαίος σέντερ-φορ του εγχώριου πρωταθλήματος, μία διαφορετική έκδοση του θρυλικού Γιάν Κόλερ, έγινε το βασικό εννιάρι της Εθνικής Τσεχίας, έπαιξε σε ομίλους Champions και Europa League, άρχισε να κάνει θόρυβο κι εκτός συνόρων με 12 τέρματα σε 27 παιχνίδια ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο το φθινόπωρο του 2018, τον καθήλωσε για μερικούς μήνες, αλλά δεν τον φρέναρε ποτέ. Το στιλ του δεν ήταν ελκυστικό, αλλά ήταν αποδοτικό. Ένας ποδοσφαιρικός Λόρδος Βόλντεμορτ, που συχνά δεν ήταν ευχάριστος στο μάτι, αλλά έκανε κυνικά την δουλειά του: «Αν ήμουν αμυντικός και είχα να μαρκάρω τον Κρμέντσικ θα του έριχνα πολύ ξύλο. Είναι αλήθεια ενοχλητικός. Είναι μπελάς. Μάχεται, σπρώχνει, είναι σκληρός, δυνατός, αντέχει στις προκλήσεις. Αλλά ξέρετε κάτι; Ο Κρμέντσικ μετά το τέλος του ματς θα σφίξει το χέρι ακόμα και του παίκτη με τον οποίο δέρνονταν αλύπητα για 90 λεπτά», είναι ο δικός του τρόπος για να αυτοχαρακτηριστεί. Ο Τσέχος φορ ξέρει ότι ποτέ δεν πρόκειται να γίνει ένας δημοφιλής ήρωας, δεν διεκδικεί τον ρόλο του Χάρι Πότερ. Του αρκεί ο δικός του. Τον έχει αποδεχθεί πια…
ΛΑΘΟΣ ΣΤΟ… CASTING!
Στις 30 Ιανουαρίου του 2020, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Η μεγάλη μεταγραφή στην Μπριζ έναντι 6 εκατομμυρίων ευρώ. Τίποτα όμως δεν είναι εύκολο. Πάει στο Βέλγιο στα 93 κιλά, οι Φλαμανδοί του λένε ότι πρέπει να «στεγνώσει» για να αντέχει το ρυθμό των αγώνων και των προπονήσεων. Μέσα σε ένα δίμηνο χάνει 7 κιλά, μετά από ατελείωτα χιλιόμετρα σε διάδρομο και ποδήλατο. Δηλώνει πως για πρώτη φορά στην ζωή του θα μπορούσε να βγάλει ακόμα και μαραθώνιο, όμως πέφτει πάνω στην έξαρση της πανδημίας, στα πρώτα του 6 παιχνίδια δεν σκοράρει, αλλά παίρνει το μετάλλιο του πρωταθλητή, μετά την οριστική διακοπή λόγω Covid-19. Ξεκινά την φετινή σεζόν με τρία γκολ σε ισάριθμα παιχνίδια, αλλά σταδιακά εκτοπίζεται, δεν μπαίνει ούτε αποστολή, με τον «Χρήστο Τζόλη του Μπριζ» (τον 19χρονο Σαρλ ντε Κετέλαερ) να κλειδώνει την θέση του φορ : «Ο Μάικλ κι εγώ το συζητήσαμε. Δεν είναι ότι δεν προσπαθεί. Κάνει ότι του λέμε. Απλώς, είναι θέμα ποιότητας», είναι η σοκαριστική δήλωση του προπονητή Φιλίπ Κλεμάν, που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο παραχώρησης τον Γενάρη, μετά από 19 ματς (3 γκολ, 3 ασίστ) στο Βέλγιο. Αποδείχθηκε ότι η Μπριζ πήρε τον λάθος φορ. Οι Φλαμανδοί απαιτούν από το εννιάρι τους να τραβιέται εκτός περιοχής, να φτιάχνει παιχνίδι, να ανοίγει χώρους. Ο Τσέχος ήταν επιθετικός της μιας επαφής, ένας κλασικός φουνταριστός περιοχής. Αποδείχθηκε ένα λάθος στο casting. Κάπως έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την άφιξή του στην Τούμπα.
Η ΚΑΚΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΚΟΨΕ
Έδειχνε μετανιωμένος. Ταπεινωμένος: «Πρέπει να βγάλω τα σκατά που έχω μέσα στο κεφάλι μου. Δεν πρέπει να πέφτω σαν ηλίθιος κάθε φορά που υπάρχει επαφή με έναν αντίπαλο. Δείχνω ηλίθιος και πρέπει να το αλλάξω και εξαιτίας μου υποφέρει και η ομάδα. Είναι το μεγαλύτερο μου ελάττωμα στο παιχνίδι και σας υπόσχομαι ότι θα το αλλάξω». Τον Οκτώβριο του 2017, ο Τσέχος φορ έγινε κάτοχος ενός διόλου τιμητικού ρεκόρ. Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που πλήρωσε πρόστιμο (40.000 κορώνες, περίπου 1.500 ευρώ) για βουτιά στον αγώνα με την Ζλιν. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Ήταν πολλάκις υπότροπος, είχε αποκτήσει κάκιστη φήμη. Έγινε μισητός σε όλη την ποδοσφαιρική Τσεχία. Ένα φορ-τανκ κοντά στα δυο μέτρα, να σωριάζεται κάτω με την παραμικρή επαφή για να εκμαιεύσει σφύριγμα. Το θέαμα ήταν κωμικοτραγικό. Οι διαιτητές τον έβαλαν στο μάτι: «Ακόμα και η μάνα μου με κατσάδιασε μετά το ματς. Δεν μου μιλούσε για δύο ημέρες. Μακάρι να υπήρχαν τέτοιες μάνες παντού. Υπόσχομαι ότι δεν θα ξαναδείτε τον Κρμέντσικ να πέφτει». Τον λόγο του τον τήρησε. Δεν βούτηξε ποτέ ξανά, παρότι άρχισε να τρώει πολύ περισσότερο ατιμώρητο «ξύλο» από τους αμυντικούς στην Τσεχία. Έπαθε και έμαθε.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΠΕΘΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ
Εδώ και μερικά χρόνια βρήκε το έτερο ήμισυ στο πρόσωπο της Ντενίσα που όπως λέει ο ίδιος όχι μόνο καταλαβαίνει από μπάλα, αλλά του κάνει και τεχνικές ή τακτικές παρατηρήσεις για την απόδοσή του. Έχει δύο κόρες , την 6χρονη Μελάνια και την 3χρονη Κλόντια και δεν ντρέπεται να πει ότι μένει στο ίδιο σπίτι με την πεθερά του που δεν είναι όπως… όλες οι άλλες, αφού βοηθάει σε όλες τις δουλειές του σπιτιού, αφήνοντας τον ίδιο να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο. Κατά της διάρκειας της καραντίνας ζορίστηκε πολύ όταν η οικογένεια του έμεινε κολλημένη στην Τσεχία, αφού το μόνο που ξέρει να μαγειρεύει είναι χτυπητά αυγά. Κάνει εντατικά μαθήματα για να βελτιώσει τα αγγλικά του (καταλαβαίνει, αλλά δυσκολεύεται να μιλήσει) που ήταν μεγάλο εμπόδιο προσαρμογής στην Μπριζ, ενώ ως κλασικός στράικερ λατρεύει το call of duty, που προπονεί τα εκτελεστικά του ένστικτα. Τον Μάιο του 2019 έγινε πρωτοσέλιδο για τους λάθος λόγους, όταν το αυτοκίνητο του τράκαρε 4 σταθμευμένα αυτοκίνητα στην Πράγα, με το μυστήριο να αφορά τον οδηγό, αφού ο ίδιος ισχυρίστηκε πως οδηγούσε η έγκυος σύζυγος του και αυτόπτες μάρτυρες να μιλούν για έναν άγνωστο άντρα που τράπηκε σε φυγή. «Ένα εσωτερικό οικογενειακό θέμα που λύθηκε», όπως δήλωσε πολλές φορές από τότε.
ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ
Μικρός ήταν κολλημένος με τον Φερνάντο Τόρες: «Είχε τα πάντα. Ταχύτητα, τεχνική, τοποθετήσεις, θράσος, αυτοπεποίθηση. Αυτός ο… μπάσταρδος είχε τα πάντα. Τον έπαιρνα στα video games και ευχόμουν να μπορούσα να κάνω κι εγώ τα ίδια. Στο σπίτι μου όμως έχω αφίσα του Πάβελ Νέντβεντ», είχε πει παλιότερα, αν και τα πρότυπα σταδιακά άλλαξαν: «Πρότυπο μου είναι ο Ρομέλου Λουκάκου. Είναι ένα τανκ, δύο μέτρα και 100 κιλά. Κι όμως όταν τρέχει είναι σαν καθαρόαιμο, ενώ μπορεί να κάνει τα πάντα με την μπάλα στα πόδια». Δηλώνει λάτρης του αγγλικού ποδοσφαίρου και στο παρελθόν, πριν μεταγραφεί στην Μπριζ, έφτασε κοντά σε Μπορντό, Μονπελιέ, Νιουκάστλ, που χτύπησαν την πόρτα της Βικτόρια Πλζεν
