Ο βιασμός της ψυχής είναι μία καθημερινότητα στη σημερινή κοινωνία και, για κακή μας τύχη, εμφανίζεται και στον ΠΑΟΚ. Η στάση της αστυνομίας από την αρχή της σεζόν απέναντι στο κοινό του Δικεφάλου, είναι ένας εμετός, είναι μία μόνιμη πρόκληση και το αποτέλεσμα αφορά τη σχέση κοινού και ΠΑΕ.
Η ΠΑΕ συνεχίζει να διατηρεί τους στρατηγούς της αστυνομίας, που κάνουν τους σερβιτόρους των παράλογων αιτημάτων της ΕΛ.ΑΣ., που χρησιμοποιούν την Τούμπα για να βγάλουν τα απύθμενα κόμπλεξ τους, κάτι που δημιουργεί ερωτηματικά.
Είναι αδύνατον να μη βλέπεις τις επιπτώσεις που έχει αυτή η διαχείριση στη σχέση κοινού – ομάδας. Φτάσαμε στο σημείο να μαυρίζει η ψυχή μας βλέποντας ανθρώπους 70 και 75 ετών να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα για να κάνει την ανάγκη του ένας Μάριος Ηλιόπουλος και παράλληλα να μην υπάρχει άνθρωπος του ΠΑΟΚ να προστατέψει το κοινό της ομάδας.
Ο ΠΑΟΚτσής είναι πολύ περήφανος άνθρωπος, οι προσφυγικές καταβολές του τον έχουν κάνει ανθεκτικό, όμως όταν ακόμα και στο χώρο που έχτισαν οι πρόγονοί του, αισθάνεται άσχημα, τότε το συναίσθημα που δημιουργείται είναι θυμός και απογοήτευση.
