Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Αν υπάρχει ένα πρόσωπο της χρονιάς, που έφυγε, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτό είναι ο Χρήστος Τζόλης. Ένα παιδί, που στις 30 Ιανουαρίου θα κλείσει τα 19 του χρόνια και πρόλαβε μέσα στο 2020, στα 18 του χρόνια, να κάνει όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα να ασχοληθεί μαζί του.
Μπήκε ξαφνικά στη ποδοσφαιρική ζωή μας, όταν ο Αμπέλ Φερέιρα τον πέρασε αλλαγή στο 75’ στην πρεμιέρα των πλέι οφ με τον Ολυμπιακό κι από τότε τα έκανε όλα γρήγορα. Εφτασε τις 31 συμμετοχές με τον ΠΑΟΚ, έχοντας υπογράψει μεγάλες νίκες, και φόρεσε 4 φορές τη φανέλα της Εθνικής.
Γι΄ αυτόν ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα και στην ΠΡΩΤΗ του συνέντευξη από την ώρα που εμφανίστηκε στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή, είναι η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα!
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…
-Πως ήταν ο κόσμος σου ακριβώς έναν χρόνο πριν;
“Έπαιζα στην Κ19, είχα υπογράψει τον Οκτώβριο το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο και είχα βάλει όρο να πάρω δύο διαρκείας, για να πηγαίνω στο γήπεδο με τον αδερφό μου να βλέπουμε τον ΠΑΟΚ. Εννοείται πως έκανα όνειρα να παίξω στον ΠΑΟΚ, σε μεγάλα παιχνίδια, σε γεμάτη Τούμπα, περίμενα κάποια στιγμή ότι θα κάνω προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, αλλά αυτό που έγινε, σίγουρα δεν το περίμενα. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα…”.
-Πρέπει να είσαι ένας από τους ελάχιστους που θα έχουν να θυμούνται ευχάριστα το 2020!
“Πραγματικά, το 2020 για μένα ήταν η καλύτερη χρόνια μέχρι τώρα!”
-Φέτος το κοντέρ έχει γράψει 21 αγώνες, 8 γκολ, 5 ασίστ. Πως σου φαίνεται;
“Η χρονιά ξεκίνησε πολύ καλά, είχα κάνει καλή προετοιμασία. Περίμενα να ξεκινήσω καλά, αλλά όχι κι έτσι! Ελπίζω να γίνω ακόμη καλύτερος…”
-Έχεις κάνει ήδη τόσα πολλά στο γήπεδο, αλλά δεν έχεις παίξει ακόμη με κόσμο στις κερκίδες! Τρελό δεν είναι;
“Είναι απίστευτο… Έχω παίξει σχεδόν 30 αγώνες με τη μεγάλη ομάδα και δεν έχω παίξει με κόσμο, δεν μπορώ να το πιστέψω! Βάζεις γκολ και δεν υπάρχει κόσμος να το πανηγυρίσεις μαζί του, λείπει αυτή η ένταση… Πάντως αυτή η κατάσταση στην αρχή με βοήθησε, δεν είχα τόσο άγχος. Ξέρεις, στο ένα λάθος μπορεί να υπάρξει δυσφορία, ήταν κρίσιμα τα πρώτα παιχνίδια… Η αλήθεια είναι ότι περιμένω πως και πως να παίξουμε με κόσμο στην Τούμπα”.
-Σου φαίνεται καμιά φορά σαν όνειρο αυτό που ζεις; Φοβάσαι μην ξυπνήσεις κι αυτό δεν υπάρχει;
“Είναι λίγο παράξενο, αλλά το έχω συνηθίσει λίγο! Καθημερινά βλέπω και κόσμο να με συμπαθεί, να με αγαπά, όλα είναι πολύ ωραία. Είναι πραγματικότητα!”
-Για τον κόσμο πολλές φορές τα πράγματα είναι εύκολα. Εσύ που το έζησες, τι λες;
“Είναι πολύ δύσκολο, ειδικά σε μια ομάδα όπως είναι ο ΠΑΟΚ, που θέλει παίκτες πρωταγωνιστές, θέλει πρωταθλητές. Είναι δύσκολα για έναν μικρό, πρέπει να δουλεύει περισσότερο από τον καθένα για να φτάσει στο επίπεδο αυτό. Προσπάθησα πολύ, με την βοήθεια των συμπαικτών μου και των προπονητών. Οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ σε βοηθάνε πολύ. Υπάρχει ανταγωνισμός, είναι δύσκολο από την Κ19 να πας στην πρώτη ομάδα. Είναι πολύ μεγάλη διαφορά, θέλει 3-4 μήνες να είσαι φουλ στην πρώτη ομάδα για να συνηθίσεις…”
-Tι είναι το ποδόσφαιρο για σένα; Τι θα μπορούσες να κάνεις, αν δεν είχες πάρει αυτόν τον δρόμο;
“Πιστεύω ότι έχω αθλητικό ταλέντο. Είμαι καλός και στο τένις. Αν δεν έπαιζα ποδόσφαιρο, θα μπορούσα να γίνω τενίστας! Το ποδόσφαιρο το ξεκίνησα σα χόμπι, μου άρεσε πολύ, στη συνέχεια εξελίχτηκε πιο σοβαρά. Τώρα είναι σχεδόν επάγγελμα. Υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα;”
-Θυμήσου τις μέρες που ο Φερέιρα θέλει να σε πάρει στην πρώτη ομάδα και σου ανακοινώνει ότι μπαίνεις στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στα πλέι οφ και κάνεις ντεμπούτο…
“Δεν το περίμενα! Όταν βγήκε η αποστολή στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό δεν το πίστευα… Έλεγα από μέσα μου “είμαι εδώ, μ΄ αυτούς τους συμπαίκτες!” Όταν μου είπε ο προπονητής “έλα, μπαίνεις”, αγχώθηκα πολύ. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ήταν μάλλον η ανταμοιβή μου για τη δουλειά που έκανα…”
-Πως σε αντιμετώπιζαν οι υπόλοιποι συμπαίκτες σου;
“Με βοήθησαν πολύ, όλοι. Ο Μαουρίσιο, ο Βαρέλα, ο Μπίσε, που μου έλεγε τι να κάνω, ο Πέλκας. Όλοι ήταν δίπλα μου”
-Κι από τον Φερέιρα, στον Γκαρσία…
“Με τον κ. Γκαρσία δούλεψα 6-7 μήνες στην Κ19, νωρίτερα ήμουν στην Κ17, ήταν ο προπονητής που με έμαθε να παίζω εξτρέμ. Γιατί εγώ ήμουν πάντα 9άρι, σέντερ φορ. Με βοήθησε πάρα πολύ, με έμαθε να παίζω άμυνα κι αυτό με βοήθησε πολύ όταν ανέβηκα στην πρώτη ομάδα. Είναι ένας προπονητής με πνεύμα νικητή, το περνάει στους παίκτες κι αυτό φαίνεται και στην Κ19. Σου θυμίζει συνέχεια ότι πρέπει πάντα να παλεύεις για κάθε μπάλα, σε κάθε αγώνα”.
Τι δεν ξέρουμε για τον προπονητή Γκαρσία;
“Βλέπετε έναν σοβαρό και βλοσυρό προπονητή, αλλά είναι ένας άνθρωπος, που ξέρει να κάνει και πλάκες! Δημιουργεί ωραία ατμόσφαιρα”.
-Πως ήταν η πρώτη μέρα στα αποδυτήρια της πρώτης ομάδας;
“Δεν ήξερα από που να μπω! Είχα αγχωθεί! Πήγα μια ώρα πιο πριν, για να είμαι σίγουρος! Με υποδέχτηκαν πολύ καλά. Ήταν ήδη εκεί ο Μιχαηλίδης κι ο Τσιγγάρας, οπότε ήταν και κάποιοι που γνωριζόμασταν”
-Υπάρχει κάποιος συμπαίκτης σου, που θαυμάζεις;
“Σίγουρα ο Βιεϊρίνια, με τα όσα κατάφερε. Πήρε Euro, είναι πολύ πετυχημένος, έχει σπουδαία καριέρα. Θα ήθελα να κάνω μια ανάλογη καριέρα σαν κι αυτόν…”
-Ποιον άνθρωπο θα ήθελες να ευχαριστήσεις που έφτασες ως εδώ;
“Την οικογένειά μου, τον αδερφό μου, τους γονείς μου. Ήταν πάντα δίπλα μου, για να μπορέσω να παίξω σ’ αυτό το επίπεδο”
-Πόσα χρόνια είσαι συνολικά στον ΠΑΟΚ;
“Περίπου δέκα. Περισσότερα από τη μισή μου ζωή!”
-Ποιο είναι το τελευταίο παιχνίδι που πήγες στο γήπεδο σα φίλαθλος;
“Tο παιχνίδι κυπέλλου με τον ΟΦΗ στο κύπελλο, το 4-1. Δεν πήγαινα σε όλα, πήγαινα, όμως, σε αρκετά ματς…”
-Ποιο είναι το δυνατό σου σημείο και τι θα ήθελες να έχεις βελτιώσει;
“Το πιο δυνατό, νομίζω πως είναι το τελείωμα μέσα στην περιοχή. Θα ήθελα να βελτιώσω την ταχύτητα και την ντρίπλα. Αλλά και το παιχνιδι με το κεφάλι… Νομίζω ότι υστερώ σ΄ αυτό”.
-Ποιο γκολ σου δεν χορταίνεις να βλέπεις στο βίντεο;
“Αυτό με τον Αστέρα, ήταν πολύ δύσκολο!”
-Τι περιμένεις από το 2021 σε προσωπικό αλλά και ομαδικό επίπεδο;
“Σε προσωπικό, σίγουρα να βάλω πιο πολλά γκολ! Ένας επιθετικός θέλει πάντα να σκοράρει! Να δώσω περισσότερες ασίστ, να πάω σε διψήφιο αριθμό. Σε ομαδικό επίπεδο, να πάρουμε τίτλους. Ενα παιδί από τις ακαδημίες, μ΄ αυτό το όνειρο μεγαλώνει πάντα. Στα 18-19 να πάρει ένα πρωτάθλημα με την ομάδα. Αυτό θέλω. Τίτλους με τον ΠΑΟΚ”.
-Τι θα ήθελες να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
“Σίγουρα πολλά, αλλά δεν μπορώ να κάνω πολλά γι΄ αυτό. Αν μπορούσα, θα άλλαζα κυρίως τα γήπεδα, τους αγωνιστικούς χώρους…”
-Όλα δείχνουν ότι και φέτος θα πάμε σε μια μάχη ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού για το πρωτάθλημα. Τι λες;
“Το πρωτάθλημα θα κριθεί στα πλέι οφ. Σ΄ αυτά θα πρέπει να μπούμε με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Θα είναι μια μεγάλη μάχη”
-Τι λες σ΄ αυτούς που λένε ότι ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος από εσάς;
“Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Εμείς κοιτάμε τη δουλειά μας και η δουλειά μας είναι στο γήπεδο. Εκεί πρέπει να δείξουμε ποιος είναι καλύτερος. Ο καθρέφτης είναι το γήπεδο, όχι τα λόγια”.
-Όλα αυτά που συμβαίνουν εκτός των γηπέδων, όλα αυτά που προκαλεί ο Ολυμπιακός, σας απασχολούν; Τα σκέφτεστε; Φτάνουν στα αποδυτήρια;
“Σίγουρα φτάνουν και σε εμάς, αλλά εμείς κοιτάμε τη δουλειά μας. Δεν μας επηρεάζουν στην απόδοσή μας, ούτε ψάχνουμε δικαιολογίες. Αυτά είναι δουλειά της διοίκησης, η δική μας δουλειά είναι να κερδίζουμε”.
-Ουσιαστικά είσαι ένα εξάμηνο παίκτης ενδεκάδας στον ΠΑΟΚ κι άρχισαν ήδη να κυκλοφορούν διάφορα για ενδιαφέρον ξένων ομάδων. Πως σου φαίνονται όλα αυτά;
“Φήμες πάντα υπάρχουν. Εγώ δεν ενθουσιάζομαι εύκολα. Μένω συγκεντρωμένος, προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς, δεν δίνω σημασία. Εγώ ανανέωσα πρόσφατα το συμβόλαιό μου μέχρι το 2024. Το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου, είναι πως θα εξελιχτώ περισσότερο και πως θα κερδίζει ο ΠΑΟΚ. Αυτό είναι όλο”.
-Υπάρχει κάποιος που δεν έχει στο μυαλό του ένα βήμα παραπάνω;
“Όλοι μπορεί να θέλουν το βήμα παραπάνω, αλλά πρώτα πρέπει να δείξεις πράγματα εκεί που είσαι. Κι εγώ τώρα ξεκίνησα”.
-Τι δεν ξέρει ο κόσμος για τον Χρήστο Τζόλη;
“Νομίζω ότι ο κόσμος βλέπει μέσα στο γήπεδο έναν οξύθυμο ποδοσφαιριστή, που διαμαρτύρεται συχνά… Έγω από το γήπεδο δεν είμαι έτσι! Είμαι ήρεμος, δεν μιλάω πολύ…”
-Τι κάνεις έξω από τα γήπεδα;
“Στον ελεύθερό μου χρόνο παίζω τένις μου αρέσει το γυμναστήριο, γενικά να ασχολούμαι με το σώμα μου. Όταν δεν υπήρχε η καραντίνα, περνούσα χρόνο με τους φίλους μου από το σχολείο στον Πεντάλοφο. Εδώ μένω ακόμη, στο χωριό με τους γονείς μου”.
-Πως ζουν οι παιδικοί σου φίλοι αυτή τη μεγάλη αλλαγή;
“Δεν το περίμεναν ούτε αυτοί! Ο ένας απ΄ αυτούς είναι πολύ πορωμένος με τον ΠΑΟΚ, ήξερε ποιο είναι το όνειρό μου και πάντα μου έλεγε ότι είναι δύσκολο. Τώρα πανηγυρίζει! Όταν ανοίξουν τα γήπεδα, θα του δίνω εισιτήρια να έρχεται! (γέλια)”
