Κατά μάνα κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα λέει μια σοφή παροιμία που στην περίπτωση της οικογένειας Λύρατζη αλλάζει κατά τι. Στη θέση του κύρη μπαίνει ο πατέρας, Νίκος, που είδε και τα τρία του αγόρια να παίζουν ποδόσφαιρο. Όλα στον ΠΑΟΚ.
Το ελληνικό πρωτάθλημα παραμένει σταθερά και αμετανόητα ανθελληνικό. Και εφέτος, ξένοι είναι οι περισσότεροι από τους μισούς ποδοσφαιριστές με συμβόλαια στη Σούπερ Λιγκ. Από τους τέσσερις «μεγάλους» του επονομαζόμενου BIG-4 μόνο ο ΠΑΟΚ επιχειρεί να δώσει χώρο και χρόνο στους Έλληνες ποδοσφαιριστές, επειδή όχι μόνο μπορεί να το κάνει, αλλά επειδή έχει το μυαλό και το σθένος για να το κάνει.
Εάν εστιάσουμε στις βασικές ενδεκάδες δε, εκεί η ποσόστωση επιδεινώνεται δραματικά, αλλά και πάλι η ομάδα που έχει τους περισσότερους Έλληνες «ενδεκαδάτους», είναι ο ΠΑΟΚ. Κι ένας απ’ τους βασικούς κι αναντικατάστατους της φετινής ανανεωμένης έκδοσης του «Δικεφάλου» είναι ο Λευτέρης Λύρατζης.
Αν το καλοσκεφτείς ο Λευτέρης Λύρατζης μπορεί να αισθάνεται «παλιοσειρά» στην Τούμπα, όπου διανύει την 11η σεζόν της ποδοσφαιρικής καριέρας του. Η διαδρομή από τη Λυδία Καβάλας στη Θεσσαλονίκη άρχισε το καλοκαίρι 2012 και συνεχίζεται δέκα χρόνια μετά, με τον ίδιο πάντως να μην έχει αλλάξει μυαλά παραμένοντας με τα πόδια στη γη.
Η υπομονή και οι χαμηλοί τόνοι ήταν δύο από τις συμβουλές που φρόντισε να δώσει και στα τρία αγόρια της οικογένειας Λύρατζης, ο πάτερ-φαμίλιας, Νίκος, που είδε και τα τρία παιδιά του να ακολουθούν τα δικά του χνάρια και να παίζουν ποδόσφαιρο. Ο Λευτέρης έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο, ο Κώστας αποφάσισε να βάλει προτεραιότητα το σχολείο και την είσοδο στο πανεπιστήμιο, αφήνοντας τα παιγνίδια με την Κ19 του ΠΑΟΚ, ενώ ο «Βενιαμίν», Ευθύμης, «θα αφήσει εποχή, να το θυμάστε», λένε οι φίλοι της οικογένειας που τον έχουν παρακολουθήσει να αγωνίζεται ως αριστερός μπακ με την Κ15 του «Δικέφαλου».
«ΔΕΚΑΡΙ» ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ
Ο μπαμπάς, Νίκος Λύρατζης, στα νιάτα του είχε παίξει σπουδαία μπάλα. Δεκάρι παλιάς κοπής, ξεκίνησε από τις αλάνες της Λυδίας και έφτασε να αγωνιστεί στη μεγάλη κατηγορία με τον Α.Ο. Καβάλας. Εκεί βρέθηκε από τη Λυδία το 1993. Έπεσε πάνω στον Άγγελο Αναστασιάδη, που είχε βγάλει την ομάδα στην Α’ Εθνική. Ο Νίκος δεν ήταν και από τα πιο ήσυχα παιδιά, ο Άγγελος προσπαθούσε να του βάλει μυαλό, αλλά τον άφηνε εκτός ομάδας.
Έπαιξε στο κύπελλο την σεζόν 1995-96 (2 συμμετοχές) με προπονητή τον Γιώργο Παράσχο και δύο χρόνια αργότερα «έγραψε» 5 συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και άλλες δύο στο κύπελλο με προπονητή τον βετεράνο άσο του ΠΑΟΚ, Κώστα Ιωσηφίδη. Την επόμενη σεζόν μετακόμισε στη γειτονική Δράμα και με τη φανέλα της Δόξας αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής κατηγορίας.
«Μυαλό δεν είχα για να παίξω μπάλα και υπομονή, όπως έχει ο Λευτέρης και τα άλλα δύο παιδιά μου», λέει σήμερα ο πάτερ-φαμίλιας, που από πολύ νωρίς έβαλε τα τρία αγόρια του στο γήπεδο. Ωστόσο και στην περίπτωση της «οικογένειας Λύρατζη» τον κυρίαρχο ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών έπαιξε η μητέρα τους, Όλγα. Η κολώνα του σπιτιού!
Όταν ήρθε η μεταγραφή του Λευτέρη στον ΠΑΟΚ η οικογένεια άφησε τη Λυδία και μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Για την πενταμελή οικογένεια Λύρατζη δεν ήταν εύκολη η μετακόμιση στη μεγαλούπολη. Τα πρώτα χρόνια ο πατέρας πηγαινοερχόταν, λόγω δουλειάς, όλο το βάρος είχε πέσει στη μητέρα των τριών αγοριών που είχαν ένα όνειρο: να παίξουν στον ΠΑΟΚ. Μόνη σε μια άγνωστη πόλη, χωρίς να γνωρίζει καλά-καλά που είναι τα γήπεδα, επί τρία χρόνια η κυρία Όλγα ήταν εκείνη που τα πήγαινε κάθε μέρα για προπόνηση. Πραγματική ηρωίδα.
ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΝ «ΚΕΜΕΝΤΖΕ» Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ
«Εκτός από καλοί ποδοσφαιριστές είναι καλοί λυράρηδες,», λέει και καμαρώνει ο Πόντιος στην καταγωγή, Νίκος Λύρατζης, που επίσης παίζει τον «κεμεντζέ» όταν το επιβάλλουν οι καταστάσεις και το ζητήσει η παρέα. Και τα άλλα δύο αγόρια, ο Κώστας και ο Ευθύμης, παίζουν λύρα, αλλά πιο καλός απ’ όλους είναι ο Λευτέρης.
Ο «Λύρα» μεγάλωσε στην Τούμπα, αγάπησε τον ΠΑΟΚ και τον έβαλε πολύ ψηλά στις προτεραιότητές του. Μεγάλο προσόν η υπομονή. Αρχηγός σε όλες τις ηλικιακές ομάδες των ακαδημιών, πρωταθλητής με την Κ15 και την Κ19, δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ το γκολ που πέτυχε κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν στο τουρνουά Lennart Johansson, στα 13 του χρόνια.
«Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ»
Κι αν κάτι παραπάνω έμαθε μεγαλώνοντας στις «ασπρόμαυρες» ακαδημίες ήταν να κρατάει χαμηλό προφίλ. Τη φωνή του δεν άκουγαν στα αποδυτήρια της Τούμπας, δεν σκέφτηκε ποτέ να γκρινιάξει ακόμα και στο διάστημα που έβλεπε ότι μένει πίσω στις επιλογές του προπονητή. «Αν και είχε κουραστεί να περιμένει, δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Τέτοια υπομονή σε άνθρωπο, δύσκολα να συναντήσεις», λένε όσοι τον γνώριζαν από κοντά.
«Η υπομονή είναι αρετή», είχε πει στην κάμερα του ΠΑΟΚ TV όταν τελικά άρχισε να κολλάει τα πρώτα ένσημα στην πρώτη ομάδα και να ανοίγει ο δρόμος προς την καθιέρωση στην ενδεκάδα. Πάντα με σεβασμό στους μεγαλύτερους και όσους έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στην ομάδα, ο Λευτέρης μεγάλωσε με τη φιγούρα του εμβληματικού Σταύρου Σαράφη να τον συντροφεύει στα βήματά του από την Κ13 μέχρι και την Κ19 γι’ αυτό και φρόντισε να του αφιερώσει τη μεγάλη νίκη επί του Ολυμπιακού. Η απώλεια του «Καίσαρα» αποτέλεσε ένα ισχυρό κίνητρο για τα παιδιά του ΠΑΟΚ το βράδυ της προπερασμένης Δευτέρας, όπου ο Λύρατζης σχεδόν δάκρυσε μιλώντας για τον αγαπημένο του, Σταύρο Σαράφη. «Αυτή η νίκη είναι για τον Καίσαρα», είπε…
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΖΑΓΟΡΑΚΗ
Σε καλό δρόμο είναι οι συζητήσεις για την ανανέωση-επέκταση του συμβολαίου του. Ο 22χρονος δεξιός μπακ είναι από τους πιο αδικημένους ποδοσφαιριστές και οι ετήσιες απολαβές τους ανέρχονται στις 110.000 ευρώ συν τα μπόνους.
Αυτή την αδικία θέλουν να αποκαταστήσουν οι «ασπρόμαυροι» διοικούντες για ένα παιδί που παίζει και προσφέρει στην ομάδα και έχει συμπληρώσει, ήδη, 52 συμμετοχές με την φανέλα του ΠΑΟΚ. Το νέο συμβόλαιο, το δεύτερο μέσα σε ένα χρόνο, που θα υπογράψει μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος των διαπραγματεύσεων, θα προβλέπει διπλάσιες αποδοχές και η επέκταση του θα είναι μέχρι τον Ιούνιο του 2026.
Κι αν κάποιος χαίρεται διπλά για την εξέλιξη του είναι ο πρώην αρχηγός του ΠΑΟΚ και πρόεδρος της ΠΑΕ, Θόδωρος Ζαγοράκης, ο άνθρωπος που κατάγεται από το ίδιο χωριό της Καβάλας, τη Λυδία, κι έκανε τα πάντα για να φορέσει ο μικρός την «ασπρόμαυρη» φανέλα.
