Ο Αλέξανδρος Γαβριηλίδης-Πέτριν συνδύασε την αγάπη του για τη μουσική και τον ΠΑΟΚ Και το αποτέλεσμα το χαίρονται οι φίλοι του Δικεφάλου σ΄ ολόκληρο τον κόσμο.
Ο 28χρονος Θεσσαλονικιός βιολιστής, μόνιμος κάτοικος των ΗΠΑ, έκανε πράξη την ιδέα που είχε να διασκευάσει τον ύμνο και τα συνθήματα της αγαπημένης του ομάδας και να προβάλει το έργο του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενθουσιάζοντας φίλους και οπαδούς του Δικεφάλου.
Στα 18 του χρόνια έφυγε στη Νέα Υόρκη για σπουδές στη μουσική. Αργότερα συνδύασε σπουδές και δουλειά στην Καλιφόρνια. Και τα τελευταία δύο χρόνια ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών στο Λος Άντζελες, έχοντας πλέον στην κατοχή του συνολικά τέσσερα πτυχία. «Αλλά τα πτυχία δεν είναι το παν, πιο πολύ μετράνε οι εμπειρίες που βίωσα και με βοηθούν να γίνω καλύτερος πάνω στο αντικείμενό μου» τονίζει στη FORZA.
Kαι συνεχίζει: «Αρχισα να παίζω βιολί από τα τέσσερα του χρόνια. Οι γονείς μου είναι πιανίστες (σ. σ. ο πατέρας του είναι Ρώσος, γεννημένος στη Σιβηρία), οπότε θελήσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Εγώ παίζω βιολί κι ο αδελφός μου, ο Τίμος, παίζει τσέλο. Η ιδέα ΄γεννήθηκε’ πριν δύο χρόνια. Υπάρχουν διάφοροι ύμνοι και συνθήματα του ΠΑΟΚ. Αλλά ήθελα να δημιουργήσω κάτι πρωτοποριακό. Στην πορεία προέκυψε να κάνουμε το τρίο, τα δύο βιολιά και το τσέλο. Μέχρι που κάναμε πρόβα με τον αδελφό μου και την κοπέλα μου, την Άννυ, και μας άρεσε το όλο εγχείρημα. Βέβαια, όταν παίζουμε τον ύμνο του ΠΑΟΚ χάνεται λίγο η μαγεία επειδή λείπει η φωνή. Το ίδιο ισχύει και σε συνθήματα της ομάδας, που παίζουμε. Παρ΄ όλα αυτά, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική, κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο. Κι όταν βρέθηκα το καλοκαίρι για διακοπές στη Σαντορίνη, μου ήρθε η ιδέα να παίξω και τον ύμνο, που τραγούδησε ο Δημήτρης Παρίδης».
Πως νιώθεις για την ανταπόκριση του κόσμου;
«Βλέπω τα σχόλια του κόσμου, που είναι γεμάτα από αγάπη. Και χαίρομαι ακόμη περισσότερα μ΄ εκείνα τα σχόλια, που λένε ότι τα βίντεο τους θυμίζουν πράγματα από το παρελθόν. Κι άλλα πολλά. Παραδείγματος χάρη, μετά την πρόκριση με την Μπενφίκα, ένας είχε γράψει ότι η ώρα ήταν τρεις τα ξημερώματα, είχε πιεί από τη χαρά του και ότι προσπαθούσε να συνέλθει και να διώξει τη ζαλάδα ακούγοντας κλασική μουσική. Εγώ, βέβαια, δεν ξεχωρίζω τη μουσική, δεν έχει σημασία αν είναι κλασική ή ποπ, αρκεί να γίνεται με ποιότητα».
Αλήθεια, πώς έγινες ΠΑΟΚ;
«Στην οικογένεια μου δεν είχαν μεγάλη σχέση με τον αθλητισμό. Από τη μία πλευρά είναι καλλιτέχνες και μουσικοί και από την άλλη πλευρά είναι καθηγητές. Προσωπικά, από μικρός σεβόμουν όλες τις ομάδες και χαιρόμουν με τις ευρωπαϊκές επιτυχίες τους. Δέθηκα με τον ΠΑΟΚ με τις παρέες που είχα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, αλλά κυρίως αγάπησα την ομάδα, όταν σε ηλικία 18 ετών έφυγα από τη Θεσσαλονίκη και πήγα στις ΗΠΑ για σπουδές. Κι αυτό γιατί άρχισα να κάνω τη σύνδεση με την ιστορία, που κουβαλά αυτή η ομάδα. Όπως ο ΠΑΟΚ δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε σε αντίξοες συνθήκες και οι άνθρωποι του ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι αγνό από την ψυχή τους, έτσι κι εγώ, από τη στιγμή που πήγα στο εξωτερικό, βρήκα τα κοινά μου στοιχεία με την ομάδα. Όσο ήμουν στη Θεσσαλονίκη, ένιωθα ότι βρισκόμουν σ’ ένα προστατευμένο περιβάλλον, αλλά όταν βρέθηκα στις ΗΠΑ, το ένιωσα ακόμη περισσότερο στο πετσί μου τι σημαίνει να είσαι ΠΑΟΚ και να υποστηρίζεις αυτή την ιδέα».
Εχεις έρθει σε επικοινωνία με κάποιον από τον ΠΑΟΚ;
«Ο,τι κάνω, το κάνω με την ψυχή μου. Ο Γιώργος Σαββίδης έκανε κοινοποίηση κάποιων από τα βίντεο, κάτι που σεβάστηκα, γιατί ώθησε πολύ κόσμο να τα δει. Νομίζω ότι η καλύτερη δουλειά που έγινε ήταν το τελευταίο βίντεο, βασισμένο στο σύνθημα «ήρθαμε σκαστοί από την κλινική…». Είναι ένας συνδυασμός βίντεο και ήχου. Πήραμε το σύνθημα, που τραγουδούν οι οπαδοί στην Τούμπα και με τη βοήθεια του Αρη Αντωνιάδη από την Κύπρο, με τον οποίο σπουδάσαμε μαζί στη Νέα Υόρκη, το κάναμε πιο ρυθμικό».
