Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα έρθουν νέοι τριγμοί, νέα ζητήματα, νέα προβλήματα, αμφιβολίες, αμφισβήτηση. Έτσι είναι η καθημερινότητα στον ομαδικό αθλητισμό, είναι όλα τόσο ρευστά, που αρκεί μία κακή μέρα στην δουλειά για να φέρει ξανά εσωστρέφεια.
Αυτό που όμως δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι η διάθεση για ένα restart με διάθεση να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος σε χρόνους, διαδικασίες, ρόλους.
Σε αγωνιστικό επίπεδο, ο ΠΑΟΚ είναι εμφανές ότι και την επόμενη χρονιά αναμένεται να είναι μία ομάδα του προπονητή του.
Μία ομάδα με πολλά «μεγάλα παιδιά», που ξέρουν να κάνουν την δουλειά, μια ομάδα που έχει πολλές σταθερές και περιμένει την έκρηξη από πολλούς παίκτες που θα βρεθούν στην δεύτερη χρονιά της απόλυτης αφομοίωσης του ποδοσφαίρου Λουτσέσκου, όπως ο Μαντί, ο Τσάλοφ, ο Σορετίρε, ο Πένια, ακόμα και ο Πέλκας.
Ένας ΠΑΟΚ που για πρώτη φορά θα έχει τόσο έντονα τα αγγλοσαξονικά στοιχεία στο ύφος του (ενδεχομένως εδώ να υπάρχει και η σφραγίδα του Χρήστου Καρυπίδη της πολυετής του παρουσίας στην Σκωτία), που σημαίνει περισσότερα τρεξίματα, ένταση, δύναμη, πείσμα.
Αρκεί να θυμηθεί κάποιος πως ξεκινούσαν οι προετοιμασίες των προηγουμένων ετών (ακόμα και σε χρονιές που κατέληξαν με επιτυχίες) για να διαπιστώσει ότι φέτος έχουν γίνει σαφή βήματα προόδου…
