Όταν στις 5 Ιουλίου 1972 ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε στον τελικό του Καραϊσκάκη τον Παναθηναϊκό, μετρούσε δύο σερί χαμένα τρόπαια, αφού το 1970 είχε ηττηθεί από τον Αρη με 1-0 και το 1971 είχε χάσει από τον Ολυμπιακό με 3-1.
Εκείνες οι αποτυχίες είχαν πεισμώσει την ομάδα του Λες Σάνον, που ήταν αποφασισμένη να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, έχοντας προηγουμένως κάνει δικό της το τρόπαιο. Εστω κι αν ήταν υποχρεωμένη να αγωνιστεί χωρίς ένα από τα πιο λαμπρά της αστέρια, τον Δημήτρη Παρίδη, ο οποίος αποβλήθηκε σε παιχνίδι πρωταθλήματος, που είχε προηγηθεί εναντίον του Άρη. Συνολικά, ήταν η πέμπτη φορά που ο Δικέφαλος συμμετείχε σε τελικό και η τέταρτη που κατέβαινε στην Αθήνα για να διεκδικήσει το τρόπαιο.
Στα προημιτελικά της διοργάνωσης ο Δικέφαλος είχε νικήσει εκτός έδρας τον Αρη με 2-1, χάρη σε δύο γκολ του Κούλη Αποστολίδη (νωρίτερα είχε αποκλείσει τους Φοίνικα Πολίχνης, Πιερικό και Αίαντα Σαλαμίνας). Και στον ημιτελικό επικράτησε στην Τούμπα της ομάδας της Λαμίας με 2-0 με σκόρερ τους Σαράφη και Αποστολίδη.
Ο Παναθηναϊκός διέθετε παίκτες –«ιερά τέρατα» της εποχής: Οικονομόπουλο κάτω από τα δοκάρια, Δομάζο στη μεσαία γραμμή, Αντωνιάδη στην επίθεση. Δεν είχε, όμως, έναν Γιώργο Κούδα, το άστρο του οποίου αποδείχτηκε εκείνο το βράδυ ικανό να φωτίσει κάθε γωνιά του Καραϊσκάκη. Ο «Μεγαλέξανδρος» δεν ήταν απλώς ο καθοδηγητής του παιχνιδιού του Δικεφάλου, αλλά και ο εκτελεστής των «πράσινων», αφού είχε πετύχει και τα δύο γκολ της νίκης με 2-1 (2΄ και 88΄). Είχε μεσολαβήσει ένα ακυρωθέν γκολ του Ματζουράκη στο 79΄ (τρία λεπτά νωρίτερα είχε περάσει ως αλλαγή στο παιχνίδι). Ο «Ρουμάνος» του ΠΑΟΚ (ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στην Κλουζ) είδε την μπάλα να καρφώνεται στα δίχτυα του Οικονομόπουλου μετά το εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι που επιχείρησε, αλλά και τον διαιτητή Μίχα αμέσως μετά να ακυρώνει το γκολ ως φάουλ, παρά το γεγονός ότι γύρω του δεν υπήρχε αντίπαλος σε απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου, ώστε να θεωρηθεί αντικανονικό παιχνίδι. Το μόνο που κατάφερε ο Παναθηναϊκός ήταν να μειώσει στο 89΄ με τέρμα του Παπαδημητρίου.
Για τους νικητές είχαν αγωνιστεί οι Χατζηιωάννου, Γούναρης, Φουντουκίδης, Παπαδόπουλος, Ιωσηφίδης, Τερζανίδης, Μπέλλης, Κούδας, Σαράφης (46′ Λάζος), Αποστολίδης και Ασλανίδης (76′ Ματζουράκης).
«ΚΑΗΚΕ» Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Στις εξέδρες του Καραϊσκάκη είχαν βρεθεί 35 χιλιάδες φίλαθλοι (δέκα χιλιάδες υπολογίζονταν οι οπαδοί του Δικεφάλου). Ο αγώνας είχε μεταδοθεί απευθείας από το τότε ΕΙΡΤ και η νίκη του ΠΑΟΚ είχε ως αποτέλεσμα να εξαπλωθεί περαιτέρω η δημοφιλία του ανά την ελληνική επικράτεια. Με τη λήξη του παιχνιδιού οι οπαδοί του Δικεφάλου άρχισαν να συρρέουν κατά χιλιάδες στην περιοχή του Λευκού Πύργου, όπου ήταν και το επίκεντρο των πανηγυρισμών. «Εδώ- εκεί, εκεί – εδώ, το κύπελλο το φέραμε στον Πύργο τον Λευκό» ήταν το σύνθημα, που δονούσε για ώρες την ατμόσφαιρα. Οι πιο ενθουσιώδεις έπεφταν με τα ρούχα στα σιντριβάνια, ακόμη και στη θάλασσα του Θερμαϊκού κόλπου!
Αυτό, όμως, που συνέβη το απόγευμα της επόμενης ημέρας, όταν το αεροπλάνο που μετέφερε την αποστολή προσγειώθηκε στη Μίκρα, είναι πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί με λέξεις. Μέσα στον καύσωνα του Ιουλίου χιλιάδες κόσμου είχαν συγκεντρωθεί για να υποδεχθούν τους θριαμβευτές, αλλά και να τους συνοδεύσουν με ατελείωτη πομπή αυτοκινήτων μέχρι το κέντρο της πόλης. Και εκείνη η διαδρομή ξεπέρασε σε χρονική διάρκεια τις τρεις ώρες. Κι όταν επιτέλους η αποστολή έφθασε στα γραφεία του συλλόγου, το τρόπαιο τοποθετήθηκε στο μάρμαρο της εξωτερικής πλευράς στο παράθυρο των γραφείων και σε κοινή θέα για τους φιλάθλους, που δεν έλεγαν να σταματήσουν τους πανηγυρισμούς.
ΓΛΕΝΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ
Στο νυχτερινό κέντρο της Αθήνας «Φαντασία», όπου μεσουρανούσε ο Στράτος Διονυσίου, έγινε το γλέντι των κυπελλούχων. «Σήμερα είναι βραδιά ΠΑΟΚ. Συγνώμη από όσους δεν είναι ΠΑΟΚτσήδες» είχε πει στους θαμώνες του μαγαζιού ο Θεσσαλονικιός τραγουδιστής και ένθερμος υποστηρικτής του Δικεφάλου.
Μετά την επιστροφή την επόμενη ημέρα στη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Κούδας αναχώρησε ξανά, με προορισμό το εξωτερικό. Ειδικότερα, μετέβη στο Λονδίνο, όπου υποβλήθηκε σε προγραμματισμένη από το προηγούμενο χρονικό διάστημα χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να ξεπεράσει τις ενοχλήσεις που ένιωθε στην ωμοπλάτη (έμεινε εκτός δράσης το πρώτο δίμηνο της σεζόν που ακολούθησε). Εκείνο το πρόβλημα, πάντως, καθόλου δεν τον εμπόδισε να είναι ο κορυφαίος του τελικού.
