Ποιος ήταν ο πατέρας του νέου Δημάρχου, Κωνσταντίνου Ζέρβα, που πρωτοστάτησε στο χτίσιμο του «ασπρόμαυρου ναού» και στην παραμονή του «Μεγαλέξανδρου» στον ΠΑΟΚ.
Στις ΗΠΑ, κυρίως, το «like father, like son» είναι μια μάλλον συνηθισμένη υπόθεση, κυρίως στον χώρο του NCAA, όπου το σόι πάει βασίλειο! Ε, κάτι τέτοιο ισχύει στον απόλυτο βαθμό στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Ζέρβα.
«Η Τούμπα είναι το σπίτι μας, είναι το σπίτι μου. Ο πατέρας μου ήταν αυτός που είχε κάνει τα σχέδιά της, ήταν παρών στα εγκαίνια, όλοι ξέρουμε πόσο και πως βοήθησαν οι ΠΑΟΚτσήδες για να χτιστεί αυτό το γήπεδο, τι στιγμές έχουμε ζήσει στην Τούμπα. ΠΑΟΚ και Τούμπα, είναι δύο λέξεις συνώνυμες», είχε δηλώσει στη FORZA o νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, που ουδέποτε έκρυψε την αγάπη του για το άσπρο και το μαύρο. Δε θα μπορούσε, άλλωστε, να το πράξει, καθώς ο Βασίλης Ζέρβας μεγαλούργησε τη δεκαετία του ’50 και του ’60 στα κοινά της ομάδας και από πολύ νωρίς του κόλλησε το μικρόβιο.
«Ο πατέρας μου όταν γεννήθηκα ήταν πρόεδρος του ενιαίου τότε ΠΑΟΚ. Με γενικό γραμματέα το Γιώργο Παντελάκη, αντιπρόεδρο το Βαγγέλη Μυλωνά, και το Λάζαρο Τσώμο, γενικό αρχηγό». Κι όταν λέει ενιαίου ΠΑΟΚ το εννοεί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του μπασκετικού θρύλου, Γιώργου Οικονόμου, ο οποίος ευγνωμονεί μέχρι και σήμερα τον Βασίλη Ζέρβα για τον διορισμό του στην τράπεζα! «Οι Κυριακές μου ήταν πάντα μέρες ποδοσφαίρου. Στις νίκες ήταν γιορτή. Στις ήττες κατέβαιναν νωρίς τα στόρια (πριν καλά καλά σκοτεινιάσει!) και «κατέβαινε» το τηλέφωνο. Η γκρίνια και οι …«παρενοχλήσεις» στην ομάδα είναι διαχρονικές!», θυμάται.
Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας μεγάλωσε ακούγοντας «ασπρόμαυρες» ιστορίες, ο πατέρας του, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, ήταν αυτός που «έτρεξε» τη μελέτη για την Τούμπα και εκπόνησε τα σχέδια της, αλλά και αυτός που επί προεδρίας του, ο Ενιαίος ΠΑΟΚ προχώρησε στην εξόφληση του οικοπέδου στο οποίο χτίστηκε ο «ασπρόμαυρος ναός». «Όταν όμως το 1967, σε ένα ιστορικής σημασίας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έσπασε το φράγμα των 30 χιλιάδων εισιτηρίων, έγινε ξεκάθαρο ότι χρειαζόταν ένα γήπεδο σύγχρονο και σαφώς μεγαλύτερο, για να στεγάσει τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Εκείνη την ιστορική βραδιά άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το όνειρο του πατέρα μου Βασίλη Ζέρβα, προέδρου του ενιαίου τότε ΑΣ, αλλά και χιλιάδων οπαδών του ΠΑΟΚ για ένα γήπεδο 40 χιλιάδων θέσεων. Ως πολιτικός μηχανικός είχε εκπονήσει τα σχέδια και τότε πλέον ως πρόεδρος, τον Ιούλιο του ‘67 ξεκινούσε τα έργα με τους συνεργάτες του, “για ένα γήπεδο αντάξιο της ιστορίας του” όπως είχε δηλώσει».
Ο Βασίλης Ζέρβας υπήρξε πρόεδρος από το 1966 μέχρι και το 1969. Μαζί με μια γενιά σημαντικών παραγόντων έφτιαξε τη μεγάλη ομάδα, που πρωταγωνίστησε τα επόμενα χρόνια, με τις μεταγραφές του Σαράφη, του Τερζανίδη, του Παρίδη, του Φουντουκίδη. Εκείνη η διοίκηση στύλωσε και τα πόδια της στο θέμα του Κούδα, και ποτέ δεν αποδέχθηκε την αρπαγή του από τον Ολυμπιακό. «Ανέλαβαν να κάνουν τον ΠΑΟΚ μεγάλο και πρωταγωνιστή. Όπως μου έλεγε ο πατέρας μου «να μπει σφήνα στο πανίσχυρο τότε ΠΟΚ. Γνώριζαν πολύ καλά ότι κρατούσαν στα χέρια τους την τύχη ενός από τους πιο χαρισματικούς ποδοσφαιριστές που αναδείχτηκαν ποτέ στην Ελλάδα, και ταυτόχρονα έφεραν το βάρος της διαχείρισης της τιμής μιας ολόκληρης πόλης. Στις αφηγήσεις του όμως ξεχώριζε πάντα το κεφάλαιο «Κούδας».
«Στις αφηγήσεις του πατέρα μου, η απόπειρα… αρπαγής του Κούδα είχε πάντα περίοπτη θέση. Αρπαγή, διότι οι κανόνες της εποχής είχαν και την παράμετρο του ήθους. Ο Κούδας μπορεί να ήταν στον Πειραιά, όμως η απαίτηση της διοίκησης του ΠΑΟΚ, του λαού της ομάδας, αλλά και της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης ήταν μία και μοναδική: Να μείνει ο Γιώργος στον ΠΑΟΚ, να μείνει στη Θεσσαλονίκη», έχει γράψει και πει ο Κωνσταντίνος, που δεν ξεχνάει τις πιέσεις του Χουντικού γγ.Α Κώστα Ασλανίδη, στον Αριστερό Ζέρβα και τον Δεξιό Παντελάκη.
Τελικά στις 2 Αυγούστου του 1968 ο «Μεγαλέξανδρος» επέστρεψε στο σπίτι του. Η ώρα ήταν 9:00 μ.μ. όταν τα γραφεία του ΠΑΟΚ στην Τσιμισκή (στη διασταύρωση με Διαγώνιο) πήραν φωτιά από τις εκδηλώσεις λατρείας εκατοντάδων ΠΑΟΚτσήδων που είδαν τον παίκτη συνοδευόμενο από τους Ζέρβα – Μυλωνά – Μαρτινίδη, να εμφανίζεται στην κατάμεστη αίθουσα. «Πλημμύρισε η ψυχή μας από χαρά. Όλων εμάς που ανήκουμε στον ΠΑΟΚ, αλλά και όλων των φιλάθλων του Βορρά», είχε δηλώσει εκείνο το ιστορικό βράδυ ο Βασίλης Ζέρβας.
