Συσπειρώνει κυρίως προοδευτικούς αστούς της πόλης -ευρωπαϊστές που είναι αντίθετοι με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αριστερούς καλλιτέχνες, ενώ οι οπαδοί της είναι έντονα πολιτικοποιημένοι
Η περιοχή Μπεσίκτας, μιας συνοικίας ανατολικά της πλατείας Ταξίμ, που φθάνει μέχρι τον Βόσπορο και άλλοτε ονομαζόταν Διπλοκιόνιον, συσπειρώνει κυρίως προοδευτικούς αστούς της Πόλης -ευρωπαϊστές που είναι αντίθετοι με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αριστερούς καλλιτέχνες, έστω κι αν στα τέλη του 19ου αιώνα η περιοχή υπήρξε θέρετρο των Οθωμανών ηγεμόνων, οι οποίοι έκτισαν εκεί παραθεριστικές κατοικίες και θερινά ανάκτορα, όπως το Παλάτι Ντολμά Mπαχτσέ.
Η Μπεσίκτας και οι οπαδοί της, σε αντίθεση με τη Φενέρμπαχτσε, κυρίως, λιγότερο με τη Γαλατάσαραϊ – αποτελούν «κόκκινο πανί» για τους φανατικούς ισλαμιστές και η διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων είναι η κύρια αιτία «μίσους» προς αυτήν από τους άλλους οπαδούς.
Η διαφορετικότητα του συλλόγου εκφράζεται από τις κοινωνικές δραστηριότητες και την στάση ζωής των ανθρώπων του. Μεγάλο παράδειγμα αποτελεί η κατασκευή ενός σχολείου στο χωριό Νιαμέι της Νιγηρίας, ενώ τα προηγούμενα χρόνια οι οπαδοί της ομάδας κατηγορήθηκαν ότι ήταν φορέας φιλολαϊκών, αριστερών και συχνά αναρχικών ιδεών, ενώ στην κόντρα της με τον Ερντογάν δεν έλειψαν έντονα στοιχεία οπαδισμού, δεδομένου ότι ο τότε πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος είναι φανατικός οπαδός της Φενέρμπαχτσε παρότι έχει επιλέξει το γραφείο του να βρίσκεται στην περιοχή Μπεσίκτας.
ΚΑΤΑ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Οι «ούλτρας» του πρώτου επικυρωμένου αθλητικού συλλόγου της Τουρκίας, με έτος ίδρυσης το 1903, θεωρούνται προοδευτικών – αριστερών φρονημάτων. Οι οπαδοί της είναι έντονα πολιτικοποιημένοι, εκφράζουν συχνά με πανό μηνύματα για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα και δεν φοβούνται να πάνε κόντρα στην κυβέρνηση.
Ήταν οι πρώτοι που έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε διαμαρτυρίες στην παραλία του παλατιού Ντολμά Μπαχτσέ, αλλά και στον πεζόδρομο του Πέρα πρωταγωνιστώντας στις διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί και τις αντικυβερνητικές ταραχές του Ιουνίου 2013. Ο Εισαγγελέας της Κωνσταντινούπολης ένα χρόνο αργότερα παρέπεμψε σε δίκη 35 μέλη συνδέσμου φίλων της Μπεσίκτας για τη συμμετοχή τους. Η ποινή που ζητούσε ήταν τα ισόβια, καθώς τους κατηγορούσε για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας»!
ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ
Το ποδοσφαιρικό τμήμα της αντιπάλου του ΠΑΟΚ ιδρύθηκε το 1911 όταν προσχώρησαν στον σύλλογο δύο τοπικές ποδοσφαιρικές ομάδες της περιοχής του Μπεσίκτας, η «Βαλίντετσεσμέ» και η «Μπαρισέτ», με την ιδέα της δημιουργίας και στελέχωσης του τμήματος να ανήκει σ’ έναν 17χρονο παιδί της περιοχής, τον Αχμέτ Σεραφετίν Μπέι.
Δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για τα ιδανικά του συλλόγου στην σύντομη ζωή του παλεύοντας μέχρι και την ύστατη στιγμή για να αποκτήσει τον κήπο του Παλατιού «Σιραγκάν» στο Μπεσίκτας, όπου χτίστηκε το πρώτο γήπεδο (Ινονού) και ακολούθησε το 2013 η κατασκευή της εντυπωσιακής «Vodafone Arena» των 41.188 θέσεων, που ολοκληρώθηκε το 2016 και στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της «σημαδεύτηκε» από την έκρηξη βόμβας, λίγο μετά τη λήξη του αγώνα με την Μπούρσασπορ, όπου 46 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
ΑΣΠΡΟ – ΜΑΥΡΟ
Πολλοί πίστευαν ότι στην αρχή τα χρώματα της ομάδας ήταν το κόκκινο και το άσπρο, με το κόκκινο να αντικαθίσταται από το μαύρο ως ένδειξη πένθους για τις εδαφικές απώλειες της Τουρκίας στα Βαλκάνια κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Εκείνη την εποχή ήταν ο μόνος τουρκικός αθλητικός σύλλογος της χώρας για αυτό και αγωνίστηκε σε διάφορες αθλητικές διοργανώσεις ως αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας. Ως εκ τούτου η Μπεσίκτας είναι η μόνη τουρκική ομάδα που της επιτρέπεται να φέρει στο έμβλημά της την τουρκική σημαία.
Μια έρευνα για τα 100 χρόνια ζωής του συλλόγου απέδειξε ότι ποτέ δεν υπήρξε το κόκκινο ως επίσημο χρώμα, με το παρατσούκλι της ομάδας «Black Eagles» («Μαύροι Αετοί») να σχετίζεται με τον ήχο από το οθωμανικό τέμενος «Σουλεϊμανιγιέ Τζαμί», που ακούγονταν έντονα την σεζόν 1940-41 και σχετίζεται με την συμμετοχή των αθλητών της ομάδας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΚΟΙΝΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ
Το γήπεδο είναι ένα μεγάλο χωνευτήρι, για πολλούς το ανοικτό μέρος όπου οι διάφορες (πολιτικές) τάσεις ενώνονται κάτω από την πίστη προς την αγαπημένη ομάδα και τη λατρεία για, τα χρώματα, τη φανέλα, το σήμα, στην προκειμένη περίπτωση το «άσπρο και το μαύρο» μπορεί και ενώνει ένα κομμάτι οργανωμένων οπαδών ΠΑΟΚ και Μπεσίκτας.
Παραδοσιακά υπάρχει η συμπόρευση και αδελφοποίηση με την Παρτιζάν Βελιγραδίου, ωστόσο τα τελευταία χρόνια ένας άλλος πόλος οπαδών του «Δικεφάλου» ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους οπαδούς της Μπεσίκτας. Λέγεται ότι οι αριστερές καταβολές των δύο πλευρών έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, εξάλλου σε κάποια εντός έδρας παιχνίδια του «Δικεφάλου» στα κάγκελα της Θύρας 4 υψώθηκε πανό που έγραφε ο «ΠΑΟΚ είναι πάνω από τα έθνη» και αντίστοιχα οι οπαδοί της Μπεσίκτας πανό με τη φράση «οι πολιτικοί μάς έκαναν εχθρούς».
Για πολλά χρόνια, κάθε αγώνας ελληνικών ομάδων με τούρκικες ήταν μια μεγάλη περιπέτεια, κάθε συνάντηση ήταν μια πιθανή αφορμή για επεισόδια. Από ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις, Παγκόσμιες διοργανώσεις μέχρι και… γυναικείο χάντμπολ.
Η… ΑΛΩΣΗ
Στο μπάσκετ υπάρχουν τέσσερις αναμετρήσεις ΠΑΟΚ – Μπεσίκτας (όλοι θυμούνται την ιστορική νίκη με το καλάθι του Ουίλιαμ Χάτσερ στο φινάλε μέσα στην Κωνσταντινούπολη με 75-73) για το Eurocup και το Basketball Champions League, κάποιοι αγώνες βόλεϊ (με σημαντικότερη την πρόκριση επί της BBSK Κωνσταντινούπολης στο χρυσό σετ) και χάντμπολ, ωστόσο στο ποδόσφαιρο ο «Δικέφαλος» έχει αντιμετωπίσει μόλις μία φορά τουρκική ομάδα στα κύπελλα Ευρώπης.
Οι δύο αναμετρήσεις κόντρα στη Φενέρμπαχτσε το καλοκαίρι του 2010, έγιναν σε μια εποχή όπου και πάλι οι σχέσεις των δύο χωρών ήταν σε ένταση γι’ αυτό και σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια στο αγώνα της Κωνσταντινούπολης. Οι «ασπρόμαυροι» επικράτησαν 1-0 (Βιεϊρίνια) στην Τούμπα και στις 26 Αυγούστου 2010, ο Μουσλίμοβιτς (υπ)έγραψε (1-1) την «Άλωση της Πόλης».
Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ… ΟΣΦΠ
Υπάρχει μια συγκυρία, ενόψει της αναμέτρησης της 25ης Αυγούστου, που δεν περνάει απαρατήρητη. Εξαιτίας της εξελισσόμενης κρίσης στο Αιγαίο, ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, αρκετοί θεωρούν ότι ο αγώνας της Τούμπας πρέπει να μετατραπεί σε μια άτυπη ελληνοτουρκική «μάχη».
Οι σχέσεις των δύο γειτονικών χωρών χαρακτηρίζονται από εναλλασσόμενες περιόδους αμοιβαίας εχθρότητας και συμφιλίωσης, για τους περισσότερους η πολιτική δεν πρέπει να βρίσκει χώρο στον αθλητισμό, ωστόσο η αρνητική κατάσταση των προηγούμενων ετών επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη αθλητικών αναμετρήσεων μεταξύ ελληνικών και τουρκικών ομάδων.
Υπάρχει ένα παιχνίδι, το οποίο δεν έγινε ποτέ! Οι σχετικά καλές σχέσεις επιδεινώθηκαν κατά τη δεκαετία του 1950, λόγω του πογκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955 , των απελάσεων των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, με την κληρωτίδα να βγάζει στην πρώτη ενιαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, την περίοδο 1958-59, το ζευγάρι Ολυμπιακός – Μπεσίκτας για τον α’ γύρο του κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Οι Τούρκοι ζήτησαν εγγυήσεις για την παρουσία τους στην Αθήνα, με την ΟΥΕΦΑ να προτείνει ως «ουδέτερο έδαφος» το Βελιγράδι, αναλαμβάνοντας να καλύψει τα έξοδα των δύο αγώνων. Ακολούθησαν έντονες διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών, με την εμπλοκή των αρμόδιων υπουργείων εξωτερικού και στρατού, χωρίς να βρεθεί η χρυσή τομή.
Τελικά, η διοίκηση του Ολυμπιακού, στις 29 Ιουλίου του 1959, με πρόφαση τις τεταμένες σχέσεις με τη γείτονα χώρα, ουσιαστικά όμως μπροστά στην απώλεια εσόδων από τις εισπράξεις της εντός έδρας αναμέτρησης, αποφάσισε να μην κατέβει στα παιχνίδια και αποκλείστηκε άνευ αγώνων. Το ίδιο συνέβη και την περίοδο 1962-63, για το Κύπελλο Κυπελλούχων, απέναντι στην Χιμπέρνιανς από τη Μάλτα.
