Το κεφάλαιο αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ένα από τα καθημερινά πρωϊνά που κυλούσαν ήρεμα, ήρθε να το ταράξει ένα τηλεφώνημα του προέδρου μας, Λάκη Αλεξόπουλου.
«Δημήτρη, στις 12 το μεσημέρι θα έρθουν στο γραφείο σου ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα, αστέρι της εποχής με πολλές περγαμηνές, μαζί με τον μάνατζερ Βασίλη Ευαγγελινό, που εκπροσωπούσε τον διακεκριμένο Ιταλό μάνατζερ Λουτσιάνο Καπικιόνι και τον προπονητή μας Σβι Σερφ για το κλείσιμο της μεταγραφής και την υπογραφή των συμβολαίων.
Ενημερώνω τη γραμματέα μου Κατερίνα Παπλιώρη, ετοιμάζουμε τα σχετικά έγγραφα και περιμένουμε!
Σε αυτές τις περιπτώσεις και πολλές άλλες παρόμοιες, τα συναισθήματα μας είναι εξαιρετικά υπέροχα. Η χαράς μας -γιατί κι εμείς φίλαθλοι είμαστε και παραμένουμε- είναι απερίγραπτη.
Πράγματι, στις 12 ακριβώς δέχτηκα την τριανδρία, που προανέφερα και αρχίζει η συζήτηση με τον καλαθοσφαιριστή και τον εκπρόσωπο του. Με βάση τις γραπτές οδηγίες του προέδρου, που είχα ήδη παραλάβει, προχωράμε στη σύνταξη της σύμβασής του, και ενώ πλησιάζει η ώρα της υπογραφής, μερικές λεπτομέρειες, όπως η προκαταβολή, το σπίτι, το αυτοκίνητο και οι δόσεις των χρηματικών καταβολών περιπλέκουν την όλη υπόθεση και η μεταγραφή βαίνει προς ματαίωση.
Αρχίζει η Οδύσσεια των τηλεφωνημάτων με τον πρόεδρο. Οι οδηγίες του είναι σαφείς και δεν δέχεται καμία υποχώρηση. Η ώρα περνάει, οι διαφορές παραμένουν και προσπαθώ να βρω τη χρυσή τομή για την ευτυχή κατάληξη, μεταφέροντας τα λόγια του προέδρου φιλτραρισμένα, και όχι όπως μου τα έλεγε. Άλλα μου έλεγαν, άλλα μετέφερα, άλλα εννοούσα, προκειμένου ν’ αποφύγω τη ματαίωση της μεταγραφής, που δυστυχώς εκεί θα κατέληγε. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να τονίσω πως εάν μετέφερα ακριβώς αυτά που μου έλεγαν -και οι δύο αντιπροσωπείες- θα το είχαμε διαλύσει από το πρώτο δίωρο.
Εν τω μεταξύ η ώρα περνούσε, συμπληρώθηκε ένα 5ωρο, χωρίς να μπορέσουμε να καταλήξουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και η αγωνία κορυφώνεται! Παράλληλα, είχαμε και τις συνεχείς ερωτήσεις των δημοσιογράφων, που είχαν στήσει το δικό τους παρεάκι στην είσοδο της πολυκατοικίας των γραφείων, περιμένοντας την ειδοποίηση για τα καθιερωμένα των περιπτώσεων: δηλώσεις, φωτογραφήσεις, συνεντεύξεις.
Με το ένα, με το άλλο και με τις συνεχείς επαναπροσδιορίσεις καταλήξαμε στη συμφωνία -ύστερα από ένα καυτό εξάωρο- δώσαμε τα χέρια, έπεσαν οι υπογραφές, ανέβηκαν οι δημοσιογράφοι και ανακοινώθηκε η μετά κόπων και βασάνων πολυπόθητη μεταγραφή, που χαροποίησε τους πάντες, και ιδιαίτερα τους φιλάθλους μας.
Αξιοσημείωτο είναι πως η προσπάθεια μου αυτή χαρακτηρίστηκε και από τις δύο πλευρές «προσωπική επιτυχία του Νικηφόρου». Υπερβολές, γιατί όπως επανειλημμένα έχω τονίσει, τα περισσότερα θέματα τα έβλεπα πρώτα σαν φίλαθλος και χαιρόμουν πραγματικά κάθε φορά, που πετυχαίναμε κάτι καλό για το σωματείο μας.
*Η FORZA ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ «ΠΑΟΚ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ»
