Το να επιχειρήσεις να σκιαγραφήσεις μια προσωπικότητα σαν αυτή του Μάκη Μαυρομιχάλη σε ένα άρθρο, φαντάζει εξ’ αρχής παράτολμο, αν όχι καταδικασμένο ως εγχείρημα!
Παρ’ όλα αυτά είμαστε διατεθειμένοι να το τολμήσουμε, ζητώντας τη συνδρομή κάποιου που τον έχει ζήσει αρκετά και έχει διδαχθεί από αυτόν. «Για να περιγράψει κανείς τον Μάκη πρέπει μοιραία, να ακροβατήσει στο σημείο, που φλερτάρει η πραγματικότητα με το μύθο που συνοδεύει το πρόσωπο του!». Ο Χρήστος Παπανικολάου, ανδρώθηκε δίπλα στον «Στρατηγό» της «ασπρόμαυρης» κερκίδας, απ’ τους λίγους που ξέρουν τόσο καλά την ιστορία του.
Ένας άνθρωπος που έχει γνωρίσει διαχρονικά την απόλυτη δόξα του οπαδισμού, θα μπορούσε άνετα να έχει επιλέξει ένα άλλο προσωνύμιο για να τον προσδιορίζει… Η επιλογή του, να τον προσφωνούν με την προγενέστερη επαγγελματική του ιδιότητα (διατηρούσε μανάβικο επί της οδού Ειρήνης στο Βαρδάρη), λένε όσοι τον γνωρίζουν είναι συνειδητή! Επέτρεψε να τον αποκαλούν έτσι, παρόλο που γνώριζε ότι θα σχολιάζονταν υποτιμητικά από τους αντιπάλους για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί είναι περήφανος για τη λαϊκή του καταγωγή, που κακά τα ψέματα αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τα ηγετικά του προσόντα, ο δεύτερος είναι γιατί ήθελε με αυτό τον τρόπο να γνωρίζουν όλοι, ότι έχει ένα επάγγελμα και δεν θα επέλεγε να συνδεθεί με υπαλληλική σχέση με τον ΠΑΟΚ.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι ποια είναι αυτά τα στοιχεία που τον κάνουν να στέκεται, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, τόσο ψηλά που κανένας από αυτούς που ηγήθηκαν σε οπαδικό κίνημα, είτε του ΠΑΟΚ είτε άλλης ομάδας δεν μπορούν να τον πλησιάσουν!
«Η πρώτη διαφορά που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι εφάρμοζε την περίφημη τακτική, του “διαλόγου στα πέταλα”. Τα λόγια του περιείχαν πάντα επικές ατάκες, με σαρκαστικό χιούμορ. Παραστατικότατος, με παραδείγματα, μιλώντας συχνά αλληγορικά σε ανάγκαζε να σκεφτείς, με τον τρόπο του! Ήθελε να μιλάμε με τα μάτια!».
Ο Μάκης μάθαινε στον ΠΑΟΚτσή να ξεχωρίζει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη μαγκιά, από την αλητεία και έδινε τα πάντα για να σε κρατήσει με τον τρόπο του, από την περιοχή του μάγκα. «Προσέχουμε το διπλανό μας», έλεγε με νόημα «όσοι πάμε τόσοι γυρνάμε», νοιαζόταν πραγματικά για όλους. «Με ποιόν θα καθίσουν στο πούλμαν, αν έχουμε να φάμε, μη μπλέξουμε μη μείνει κανείς μας πίσω, για όλα! Άνθρωπος αληθινός, γνήσιος και όχι δήθεν! Μας έμαθε να σεβόμαστε μόνο όποιον καταφέρει να κερδίσει το σεβασμό μας. Να είμαστε η γροθιά του χεριού και όχι σκόρπια δάχτυλα», θυμάται ο Χρήστος.
Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Σε ότι αφορά τα οργανωτικά θέματα, την ίδρυση της θρυλικής Θύρας 4 και το ρόλο που διαδραμάτισε σε αυτά, δε χρειάζεται να αναφερθούμε με λεπτομέρειες γιατί έχουν χιλιογραφτεί.
Αυτό που ίσως δεν έχει μνημονευθεί επαρκώς, είναι η από τον δικό του περίγυρο εκπορευόμενη οπαδική κουλτούρα, που έκανε τον Λαό του ΠΑΟΚ να ξεφύγει από τα στερεότυπα της εποχής του. Μια κουλτούρα που στην ουσία υιοθετήθηκε όχι απλά ως οπαδική, αλλά ως στάση ζωής.
Η δημιουργία ενός είδους «αργκό», με λέξεις δημιουργημένες από αυτό τον πυρήνα, που ήταν αδύνατο κάποιος μη μυημένος να γνωρίζει…
Το ότι ποτέ δε μοιραζόμασταν με αγνώστους τα σχέδια μας σε ότι αφορούσε, τρόπους τόπους και χρόνους μετάβασης…
Η έκδηλη υποτίμηση των αντιπάλων οπαδών…
Ο ΗΓΕΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΜΠΝΕΕΙ!
Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές που υπήρξε διάθεση, από αρκετές διοικήσεις του συλλόγου να τον τιμήσουν. Για το Μάκη όμως αυτό δεν είναι αρκετό!
Δεν του αρκεί να πάρει ένα κύπελλο ή ένα μετάλλιο, από κάποιον που με τα δικά του κριτήρια, δεν αξίζει να ηγείται του συλλόγου. Γι’ αυτό και οι αρνήσεις του για τιμητική βράβευση, δεν ήταν λίγες. Το ότι δέχεται να τιμηθεί αυτή τη στιγμή από την ΠΑΕ, αποδεικνύει περίτρανα ότι ο ΠΑΟΚ έχει τον ηγέτη που τον εμπνέει!
