Φραπόρτ Σκαϊλάινερς, Ναντέρ, Βενέτσια, Σάσαρι, Ιρόνι Νες Ζιόνα, Μπαχτσέσεχιρ, Ανβίλ Βλοτσλάβεκ, Κέμνιτς Νάινερς και τώρα… Μπιλμπάο! Αυτοί είναι οι 9 νικητές στην ιστορία του FΙΒΑ Europe Cup, ομολογώ στα ίσια ότι μέχρι φέτος δεν είχα ιδέα πως όλοι αυτοί είχαν σηκώσει ευρωπαϊκή κούπα στο μπάσκετ.
Τα ονόματα των προηγούμενων νικητών μαρτυρούν από μόνα τους ότι ο συγκεκριμένος ευρωπαϊκός τίτλος δεν αρκεί από μόνος του για να σε αλλάξει επίπεδο.
Ναι, δημιουργεί αξέχαστες στιγμές, πλάθει ιστορικές αναμνήσεις, γεμίζει την τροπαιοθήκη, φτιάχνει λάβαρα για να κρεμαστούν από τις οροφές γηπέδων, γεμίζει σαμπάνια το παρκέ, οι φωτογραφίες μένουν για πάντα.
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι παρά μία αυταπάτη. Ένα ξεροκόμματο ευτυχίας για να ξεγελάσεις την πείνα σου.
Όχι, δεν υποτιμώ καμία κούπα, ο μπασκετικός ΠΑΟΚ κοντεύει άτιτλος, για τρεις δεκαετίες. Αυτός ο… μαστραπάς θα ήταν σαν γάργαρο, ξεδιψαστικό νερό για έναν περιπλανώμενο στην Σαχάρα, όμως από μόνος του δεν θα άλλαζε τίποτα.
Και με τα χέρια αδειανά, το αύριο είναι σημαντικότερο από το χθες. Το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα είναι απείρως χρησιμότερο από το τι πήγε στραβά.
Η ομάδα του Καντσελιέρι κατάφερε με απανωτές υπερβάσεις να τρυπήσει το ταβάνι της, να νικήσει τον χρόνο, να δημιουργήσει μία ψευδαίσθηση.
Να επιστρέψει κόσμο και κοσμάκη στην παιδική του ηλικία, να φέρει ξανά στο γήπεδο γκριζομάλληδες που ένιωθαν πως βρισκόμαστε στα 90’s και αυτό που σείεται δεν είναι το κλειστό της Πυλαίας, αλλά το Παλέ. Αντίπαλος ήταν η Μπιλμπάο, μα όλοι ταξίδευαν νοερά στο παρελθόν και νόμιζαν ότι απέναντι βρίσκεται η Στεφανέλ, η Μπενετόν, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Ταουγκρές, η Σαραγόσα. Στην πραγματικότητα, αυτή που ήταν απέναντι το βράδυ της Τετάρτης ήταν η… Κνορ Μπολόνια.
Τότε, την άνοιξη του ’90 ο Δικέφαλος ήταν για πρώτη φορά στα ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης και έμοιαζε τόσο βιαστικός, τόσο τρακαρισμένος, τόσο ανυπόμονος, που πνίγηκε μόνος του σε νερά που δεν είχε χαρτογραφήσει ποτέ του. Δεν είχε ιδέα πως να διαχειριστεί την στιγμή, ήταν πρωτάρης, άβγαλτος, ανέτοιμος. Εκείνη η «αποτυχία» ήταν το καύσιμο για την δημιουργία μιας ομάδας που έπαιξε αργότερα σε τέσσερις ευρωπαϊκούς τελικούς.
Ο μόνος τρόπος για να έχει νόημα, το φετινό παραμύθι είναι να αποτελέσει την αρχή για κάτι άλλο, για κάτι μεγαλύτερο. Ειδάλλως, θα είναι μία αναλαμπή, μια ακόμα σελίδα στο βιβλίο με τις μεγάλες χαμένες ασπρόμαυρες ευκαιρίες…
