Μετά από τρία χρόνια στην Γερμανία, έφτασε η ώρα της επιστροφής στην Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ. Η Χαρά Δημητρίου μιλάει «Τετ Α Τετ» στη FORZA, για την επιστροφή της στον Δικέφαλο αλλά και τις εμπειρίες που αποκόμισε από την παρουσία της στην Γερμανία, με την φανέλα της Vfl Sindelfingen.
Πως ήρθε η πρώτη σου επαφή με το ποδόσφαιρο;
«Ο μπαμπάς μου ήταν ποδοσφαιριστής, βρισκόταν όλη την ημέρα στα γήπεδα. Αυτό ήταν το κύριο κίνητρο. Θυμάμαι ότι τον παρακαλούσα από τα πέντε μου να με παίρνει μαζί του. Έτσι έκανα και τα πρώτα κόλπα με την μπάλα. Στα 11 πήγα σε μια ακαδημία με αγόρια και ουσιαστικά εκεί ξεκίνησε η καθημερινή τριβή μου με το άθλημα».
Πότε κατάλαβες ότι θα το ακολουθήσεις σοβαρά;
«Τότε δεν υπήρχε μεγάλη προβολή και έτσι δεν ήξερα ότι υπάρχει ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα. Έγινε μια επαφή, με σύστησαν με την γυναικεία ομάδα του Βόλου όπου δοκιμάστηκα, έμεινα, πριν έρθει η μεταγραφή μου στον ΠΑΟΚ και στην συνέχεια η Γερμανία».
Ετοιμάζεσαι για την δεύτερη σου θητεία στον ΠΑΟΚ. Τι κρατάς από την πρώτη σου παρουσία στην ομάδα;
«Ήρθα σε ηλικία 18 χρονών στον ΠΑΟΚ, και παρότι όταν έγινε η μεταγραφή κάποιοι με έβλεπαν με αμφιβολία, κυρίως λόγω ηλικίας, κατάφερα να αγωνιστώ με συμπαίκτριες σε πολύ καλό επίπεδο που με βοήθησε να βελτιωθώ ατομικά και να συλλέξω εμπειρίες και τίτλους, αγωνιζόμενη στον μεγάλο ΠΑΟΚ».
Η Γερμανία πως προέκυψε; Οι λόγοι της μετακόμισης ήταν καθαρά ποδοσφαιρικοί;
«Κατά την διάρκεια της παραμονής μου στον ΠΑΟΚ σπούδαζα στα ΤΕΦΑΑ. Τελείωσα την σχολή και σκέφτηκα να βγω στο εξωτερικό. Έτσι πήγα στην Γερμανία και ακολούθησα ένα κομμάτι εκπαίδευσης ως office manager και ταυτόχρονα έπαιζα και ποδόσφαιρο, στην Bundesliga. Στην ουσία το πρωί δούλευα σε ένα μεσιτικό γραφείο και το απόγευμα έπαιζα ποδόσφαιρο».
Τι διαφορές συνάντησες στο ποδοσφαιρικό κομμάτι;
«Το πρώτο πράγμα που συγκρίνει κανείς είναι η οργάνωση που υπάρχει, και διαφορά είναι μεγάλη, τόσο στις εγκαταστάσεις, όσο και σε εξοπλισμό. Αυτό που με στενοχωρεί ωστόσο είναι ότι στην Γερμανία έχουν την οργάνωση, χωρίς να υπάρχει το ταλέντο, που συναντάει κανείς στην Ελλάδα. Απλά εδώ δεν επενδύουν, δεν υπάρχουν οι παροχές».
Τι σε οδήγησε στην απόφαση να γυρίσεις τελικά στην Ελλάδα, μετά από τρία χρόνια παρουσίας στην Γερμανία;
«Ήμουν πολύ ευχαριστημένη στην Γερμανία, αναφορικά με το οικονομικό κομμάτι, αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ζήσω τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια στην Γερμανία. Ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα, και κατέληξα στον ΠΑΟΚ, όπως και ήθελα. Παράλληλα είμαι και σε συζήτηση με μια γερμανική εταιρία για να δουλέψω από εδώ».
Οπότε, θα πρότεινες σε μια νεαρή αθλήτρια να δοκιμάσει τον δρόμο τον εξωτερικού;
«Φυσικά θα της έλεγα να πάει. Ειδικά αν ασχολείται μόνο με το ποδόσφαιρο, θα πρέπει να ζήσει όλες αυτές τις διαφορετικές συνθήκες. Εξαρτάται από το κίνητρο που έχει κάποιος, αν έχει παραδείγματος χάρη μια δουλειά στην Ελλάδα, πέραν του αθλήματος».
Επιστρέφοντας στον ΠΑΟΚ, οι στόχοι είναι ξεκάθαροι έτσι;
«Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι πάντα πρώτος στην Ελλάδα, ότι και να γίνει, αυτός είναι ο στόχος. Αναφορικά με το Champions League, δουλέψαμε σκληρά, αλλά πέσαμε στην Άντερλεχτ που ήταν πολύ καλή ομάδα, είναι κρίμα που χάσαμε τα υπόλοιπα παιχνίδια. Ίσως και να φάνηκε η απειρία μας στην διοργάνωση».
Η καθημερινότητα σου τι περιλαμβάνει;
«Το πρωί ξεκινάει με… γραφείο, στην συνέχεια μεσημεριανό και προπόνηση με τον ΠΑΟΚ, ενώ δυο φορές την εβδομάδα έχω και εγώ ένα τμήμα που προπονώ, τις «Shooters Girls», αφού κατέχω το πτυχίο UEFA B , μέσα από την σχολή».
